Με την παρουσία του Τσίπρα στην πορεία για το Πολυτεχνείο δόθηκε το σύνθημα για μια νέα καμπάνια εγγραφής μελών, που στοχεύει στους νέους. Φαίνεται ότι το «πάρε τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια σου» δεν απέδωσε και πολύ, οπότε αναζητήθηκε νέο διαφημιστικό «κόνσεπτ», πιο νεανικό, πιο «μουράτο». Πρώτα έρχεται το γλείψιμο: «Ελάτε να ανοίξουμε σε ανθρώπους, σε προτάσεις, σε ιδέες», «σας χρειαζόμαστε τον καθένα και την καθεμιά ξεχωριστά και όλους μαζί για να φτιάξουμε το νέο παράδειγμα, ένα μεγάλο κόμμα που θα δίνει μάχες, θα κάνει αντιπολίτευση, θα υπάρχει ζωντανό στην κοινωνία και θα προσπαθεί να πείσει ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να ξαναπάρει τη διακυβέρνηση της χώρας. Ετσι η πλατφόρμα isyriza.gr είναι το “ανοιχτήρι“, που θα ανοίξει τις επιθυμίες, τις σκέψεις, τις προτάσεις των ανθρώπων. Και ο καθένας και η καθεμιά που μπαίνει σε αυτή γνωρίζει ότι από την πρώτη στιγμή έχει σημαντικό ρόλο».
Μετά ακολουθεί η αμερικανιά, όπως την εξηγεί non paper της Κουμουνδούρου: «Ολο αυτό στο οποίο τους καλεί [τους νέους η συριζοκαμπάνια] δεν φτιάχνεται από ειδικούς, φτιάχνεται από ανθρώπους, απλούς και καθημερινούς. Είναι χειροποίητο. Είναι δηλαδή DIY. Ετσι το μήνυμα είναι “Do isyriza Yourself“, δηλαδή “φτιάξε τον ΣΥΡΙΖΑ ο καθένας και η καθεμιά ξεχωριστά“, “φτιάξε τον ΣΥΡΙΖΑ καλύτερα – φτιά-ξε τον ΣΥΡΙΖΑ μαζί μας“».
Θα το 'λεγες και καμπάνια της απελπισίας. Διότι το DIY είναι καλό για να φτιάξεις καμιά βιβλιοθήκη (σ' αυτό στηρίζονται και εμπορικές μπίζνες τύπου ΙΚΕΑ), όχι όμως για να φτιάξεις κόμματα (ιδιαίτερα σε περιόδους όπου δεν υπάρχει κοινωνική τάση προς την πολιτική οργάνωση, αλλά κυριαρχούν η απογοήτευση, η ηττοπάθεια και η ιδιώτευση). Αλλωστε, αυτοί στους οποίους απευθύνεται η καμπάνια ξέρουν πολύ καλά ότι δε θα έχουν κανένα ρόλο στον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα και της κλίκας του. Ασε που βρισκόμαστε σε περίοδο που ακόμα και οι χίπστερ βαριούνται να κάνουν… πολιτική διά του πληκτρολογίου. Αλλο τότε που φτιάχτηκε το Ποτάμι, άλλο τώρα. Δεν πρόκειται, λοιπόν, να έχει μεγάλη ανταπόκριση η καμπάνια, δεν πρόκειται να υπάρξει ρεύμα νέων που θα συρρεύσουν στον ΣΥΡΙΖΑ, γοητευμένοι από το isyriza και την ψευδαίσθηση της συμμετοχής στη λήψη των αποφάσεων. Ακόμα και αυτοί που εξακολουθούν να γοητεύονται από την αστική πολιτική και τις Σειρήνες του κοινοβουλευτικού κρετινισμού προτιμούν να παραμείνουν ψηφοφόροι, παρά να γίνουν μέλη. Γι' αυτό και δεν ξαναδιαβάσαμε τίποτα για το μεγαλεπήβολο στόχο να αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ 180.000 μέλη (το 10% των ψηφοφόρων του). Σε συζητήσεις τους με δημοσιογράφους του αστικού Τύπου οι Τσιπραίοι όλο και κατεβάζουν το στόχο.
Αυτό πρέπει να χαροποιεί ιδιαίτερα τη φράξια των 53+, που το Σαββατοκύριακο 9-10 Νοέμβρη πραγματοποίησε πανελλαδική συνάντηση σε ξενοδοχείο του κέντρου της Αθήνας «με οδηγό την αριστερή, ριζοσπαστική φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ» (μπηχτή για τους Τσιπραίους και τα κεντροαριστερά ανοίγματα). Οσο λιγότεροι followers του Τσίπρα γραφούν στον ΣΥΡΙΖΑ τόσο μεγαλύτερο θα είναι το δικό τους σχετικό βάρος στις εσωκομματικές διαδικασίες.
Για τους 53+, στόχος είναι «ένα μεγάλο, λαϊκό, δημοκρατικό ως προς τις λειτουργίες του, ριζοσπαστικό κόμμα της Αριστεράς». Την κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ την υπερασπίζονται με φανατισμό ζηλωτών: «Ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες, έχοντας εφαρμόσει σε οικονομικό επίπεδο για μεγάλο χρονικό διάστημα ένα πρόγραμμα που δεν ήταν δικό του, ήταν ξένο προς τις ιδέες του και αποτέλεσμα αδίστακτου εκβιασμού, κατάφερε να συγκεντρώσει 31,5%, ακριβώς γιατί υπερασπίστηκε την κοινωνική πλειοψηφία και τις ανάγκες της μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο». Η κριτική τους (λέμε τώρα) περιορίζεται στη μετεκλογική στάση του ΣΥΡΙΖΑ που «φαίνεται πολλές φορές υποτονική και αμήχανη» (ένας λόγος παραπάνω για να κάνει ο Τσίπρας το σόου στην πορεία). Διαφωνούν και με τη σκανδαλολογία. Για να τους απαντήσει έμπρακτα ο Τσίπρας, καταθέτοντας δύο φορές την ίδια επίκαιρη ερώτηση στον Μητσοτάκη, που θα είναι και η πρώτη που θα συζητηθεί στη λεγόμενη «ώρα του πρωθυπουργού», με θέμα την αντιμετώπιση της διαφθοράς. Η σκανδαλολογία στην πρώτη γραμμή κι όποιος αντέξει.
Πάντως, και οι 53+ την αντιπολίτευση τη θέλουν στηριγμένη στο «κυβερνητικό έργο, με τις επιτυχίες αλλά και τις αδυναμίες ή και τις αστοχίες του», που «έχει δημιουργήσει μια πλούσια εμπειρία σε ιδέες, σε πολιτικές, σε πολιτικό και επιστημονικό προσωπικό, σε μια καλύτερη κατανόηση των ευκαιριών αλλά και των δυσκολιών που δημιουργούν οι συσχετισμοί εντός και εκτός Ελλάδας». Οχι τίποτα… εξαλλοσύνες δηλαδή.
Εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι το… «μαρούλι», η κομματική εξουσία, της οποίας διεκδικούν σημαντικό μερίδιο, διότι -όπως λένε- «όλος αυτός ο κόσμος, τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που με τόση αλαζονεία λοιδορούνται από κάποιους δημοσιογράφους, είναι αυτά που με περισσή ανιδιοτέλεια και πάθος έχουν δώσει όλες τις μεγάλες μάχες του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτά που κουβάλησαν στις πλάτες τους το κόμμα από το 3% στην κυβέρνηση, είναι αυτά που έδωσαν χωρίς καμία προσωπική οικονομία όλες τις μεγάλες μάχες της Αριστεράς. Αυτοί νίκησαν, όχι οι μεγαλόσχημοι των ΜΜΕ, και αυτοί θα ξανανικήσουν» (τ' ακούς Λακόπουλε, που γράφεις ότι «ο Τσίπρας πρέπει να ξεμπερδεύει με τις μειοψηφίες στο κόμμα του και να δει τη μεγάλη εικόνα»;).
Οι 53+ διακηρύσσουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα «και ασφαλώς όχι “παράταξη“» και πως «οι όποιες αναζητήσεις για αλλαγή ονόματος ή για συμπλήρωσή του για να “χωρέσει“ συμμάχους μπορεί να δημιουργήσει συγχύσεις». Δηλώνουν «ανοιχτοί, ορθάνοιχτοι στον απλό κόσμο, που έρχεται ανιδιοτελώς να προσφέρει στην κοινή προσπάθεια», αποκαλούν τους πασόκους που όψιμα προσέγγισαν τον ΣΥΡΙΖΑ «χρήσιμους συνομιλητές με διαφορετικά πολιτικά βιώματα από τα δικά μας» και τους εντάσσουν στο πλαίσιο της «πολιτικής συμμαχιών» και όχι εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Οσο για τον isyriza, θεωρούν πως «όλες και όλοι συμφωνούμε στην ανάγκη αξιοποίησης των ψηφιακών εργαλείων. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μετατρέπουμε το κόμμα μας σε έναν ψηφιακό πολιτικό φορέα που λειτουργεί, πολιτεύεται, αποφασίζει με κλικ και λάικ». Και συνοψίζοντας την αφόρητη φλυαρία (χαρακτηριστικό των συριζαίων), καταλήγουν διλημματικά: «Θα παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς ή θα μετασχηματιστεί σε μια θολή παράταξη του λεγόμενου προοδευτικού/δημοκρατικού χώρου; Θα διατηρήσει την ταυτότητά του, τα φυσιογνωμικά του χαρακτηριστικά ή ο “νέος“ ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάζεται ταυτότητα, ούτε αξίες, ούτε ιδεολογία, κάτι σαν σούπερ-μάρκετ, που διαθέτει τα πάντα αλλά στην πραγματικότητα τα ασήμαντα, τα εφήμερα, της μόδας;».
Αυτό ακριβώς σκοπεύουν να κάνουν ο Τσίπρας και η παρέα του και έχουν τους συσχετισμούς για να το πετύχουν στο συνέδριο μετά από μερικούς μήνες. Σ' αυτό, άλλωστε, παραδειγματίζεται από το μεγάλο «σχολείο» του παλιού, ανδρεοπαπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ. Οι φράξιες φλυαρούσαν ακατάπαυστα, αλλά τις αποφάσεις τις έπαιρναν ο Παπανδρέου με μια μικρή ομάδα πιστών συνεργατών του (οι οποίοι μπορεί και να μην είχαν ανώτερα κομματικά πόστα, όπως π.χ. ο Α. Λιβάνης).
Μέρες προτού οι 53+ δημοσιοποιήσουν την πλατφόρμα τους, ο Τσίπρας, που κάνει σόλο περιοδείες σε διάφορες πόλεις, προσπαθώντας να μαζέψει πρώην πασόκους και να τους γράψει ως μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, έλεγε σε συγκέντρωση (που βαφτίστηκε «ανοιχτή συνέλευση») στην Κοζάνη: «Ταυτόχρονα θέλουμε να αξιοποιήσουμε τον νέο τρόπο που επικοινωνούν σήμερα οι πολίτες, τις νέες τεχνολογίες. Γι' αυτό τον λόγο και ξεκινήσαμε αυτή την προσπάθεια με τον ιντερνετικό ΣΥΡΙΖΑ, το isyriza.gr, δηλαδή θέλουμε να φτιάξουμε μια πλατφόρμα διαδραστικής επικοινωνίας. Σε πρώτη φάση είναι μόνο για την εγγραφή μελών αλλά μέχρι τέλους του χρόνου θα είναι μια πλατφόρμα που κανείς θα μπορεί να ενημερώνεται, να συμμετέχει, να λέει τη γνώμη του, να συντονίζεται, να ψηφίζει για τις αποφάσεις μας, να είναι ένας ουσιαστικός συμμέτοχος». Μ' άλλα λόγια, τους έχει «γραμμένους» κανονικά τους 53+ και τους Σκουρλετοφίληδες, ξέροντας ότι δεν μπορούν να τον εμποδίσουν σε τίποτα, καθώς και αυτοί τον έχουν αναγορεύσει στο «δυνατό χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ» ως κόμματος εξουσίας.
Η ηλεκτρονική πλατφόρμα χρησιμοποιείται για την εγγραφή νέων μελών και μόνο. Δεν είναι όμως καθόλου βέβαιο ότι όσοι θα γραφούν ηλεκτρονικά θα περάσουν μετά και από την τοπική οργάνωση μελών για να ολοκληρώσουν την εγγραφή τους. Αν δε γίνει αυτό, τότε οι «παλιοί» θα βρεθούν σε πλεονεκτική θέση, καθώς θα διατηρηθούν οι υπάρχοντες συσχετισμοί. Από την άλλη, τι θα γίνει με τους πασόκους που προσχώρησαν εσχάτως και που ακόμα παραμένουν υπό την ομπρέλα της «προοδευτικής συμμαχίας»; Θα παραμείνουν ως σύμμαχοι, όπως θέλουν οι 53+, ή θα ενταχθούν στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως τους έχει υποσχεθεί ο Τσίπρας; Επομένως, μέχρι το συνέδριο θα δούμε και άλλα επεισόδια εσωκομματικών συγκρούσεων.
ΥΓ. Να λέμε για τις κοτσάνες της Δόμνας Μιχαηλίδου ή της Κατερίνας Νοτοπούλου, αλλά να μην καταπίνουμε τις κοτσάνες του Τσίπρα, που προδίδουν την αγραμματοσύνη και το σουσουδισμό του. Την απάντηση για τη… μισή πορεία που έκανε στις 17 Νοέμβρη την είχε έτοιμη («η πορεία για το Πολυτεχνείο δεν είναι σαν τον μαραθώνιο, ούτε είναι αγώνας δρόμου για να τερματίσεις στο Καλλιμάρμαρο, άρα δεν έχει τόση σημασία αν έκατσα μέχρι το τέλος»), όμως όταν προσπάθησε να σολάρει αυτοσχεδιάζοντας, μας είπε για το κρατικό ελβετικό ραδιόφωνο της Ντόιτσε Βέλε, από το οποίο ενημερώνονταν οι αντιστασιακοί στην Κατοχή! Γερμανική είναι η Ντόιτσε Βέλε, το 1953 ιδρύθηκε και την άκουγε πολύς κόσμος επί χούντας. Οσο για τους αντιστασιακούς της Κατοχής, αυτοί ενημερώνονταν από τον παράνομο Τύπο του ΚΚΕ και του ΕΑΜ και από τα «χωνιά» που έβγαιναν τις νύχτες στις γειτονιές (αν έχεις ακούσει κάτι, Αλέξη). Αν και απόφοιτος ΕΜΠ, θεωρητικά και ιστορικά είναι αγράμματος. Αυτό δεν τον εμπόδισε να διαχειριστεί με επιτυχία την κυβέρνηση του ελληνικού καπιταλισμού.
Σχετικά Αρθρα
