Αφού μας ζάλισαν για καναδυό βδομάδες με τις «εκπλήξεις» που θα περιλάμβαναν τα ευρωψηφοδέλτιά τους, αφού στρατιές πολιτικών συντακτών αναλώθηκαν σε βαθυστόχαστες αναλύσεις, διανθισμένες με «αποκλειστικές πληροφορίες», στο τέλος Καραμανλής και Παπανδρέου ανακοίνωσαν δυο ευρωψηφοδέλτια ρουτίνας, με τη Γιαννάκου επικεφαλής ο πρώτος και το δίδυμο Παπακωνσταντίνου-Ράπτη ο δεύτερος. Εδώ που τα λέμε, τι άλλο μπορούσαν να κάνουν; Να βγάλουν λαγούς από το μανίκι; Παλιότερα, οι λεγόμενες εκπλήξεις έρχονταν μέσω διάφορων μεταγραφών. Πλέον, όλες οι εφεδρείες έχουν εξαντληθεί, οπότε οι αρχηγοί των κομμάτων εξουσίας ακολουθούν την κλασική συνταγή. Παίρνουν διάφορα ονόματα, αναθέτουν στις εταιρίες με τις οποίες συνεργάζονται να τα τεστάρουν δημοσκοπικά και κάνουν τις επιλογές τους ανάλογα με το πόσο «πουλάει» το κάθε πρόσωπο, φροντίζοντας ταυτόχρονα να κρατήσουν και τις εσωκομματικές ισορροπίες. \
Η Γιαννάκου είχε δηλώσει πολλές φορές ότι η ευρωπαϊκή της καριέρα έχει κλείσει και πως το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η επανεκλογή της στην Α’ Αθήνας. Δέχτηκε, βέβαια, την τοποθέτησή της ως επικεφαλής του γαλάζιου ευρωψηφοδέλτιου, που της δίνει πόντους εμφανίζοντάς την ως «παράκλητη» που θα καλείται να σώσει το κόμμα, όμως το πιθανότερο είναι πως συμφώνησε με τον Καραμανλή να επιστρέψει για να συμμετάσχει στις εθνικές εκλογές. Ο Παπακωνσταντίνου είναι κατά γενική ομολογία ο καλύτερος εκπρόσωπος Τύπου που είχε ο Παπανδρέου. Είναι βέβαιο πως θα τον φέρει πίσω για να τον χρησιμοποιήσει στις εθνικές εκλογές κι ίσως αυτό να εξυπηρετεί το δίδυμο με τη Ράπτη. Κοντολογίς, οι επικεφαλής και των δυο κομμάτων το πιθανότερο είναι ότι θα επιστρέψουν στα εθνικά κοινοβούλια και χρησιμοποιούνται απλώς για επικοινωνιακούς-προπαγανδιστικούς λόγους. Τον ελληνικό λαό, λοιπόν, γιατί θα έπρεπε να τον απασχολεί αυτή η ιστορία;
