Οι βουλευτικές εκλογές της 7ης του Ιούλη είναι για το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ πολύ πιο δύσκολες από τις ευρωεκλογές. Ευρισκόμενο ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, θα δεχτεί την πίεση και των δύο. Της μεν ΝΔ που κυνηγάει την αυτοδυναμία, του δε ΣΥΡΙΖΑ που κυνηγάει τη μείωση της διαφοράς με την οποία θα χάσει. Σε τέτοιες συνθήκες η παράδοση δεν είναι καλή για το ΠΑΣΟΚ. Το 2012, στις εκλογές του Μάη πήρε 833.452 ψήφους και 13,18%. Στις επαναληπτικές εκλογές του Ιούνη πήρε 756.024 ψήφους και 12,28%. Οι 436.726 ψήφοι (ποσοστό 7,72%) των ευρωεκλογών της 26ης του Μάη είναι λίγο περισσότερες από τις μισές ψήφους του 2012, οπότε αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για απώλειες.
Οποιος μπαίνει στον κόπο να παρατηρήσει την προεκλογική τακτική του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ θα έχει διαπιστώσει ότι εκείνα τα αλαζονικά περί «τρίτης εντολής» έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα. Προφανώς, ο ισχυρισμός ότι η Φώφη θα πάρει την τρίτη εντολή και θα αναγκάσει τον Κούλη και τον Αλέξη να μπουν στην ίδια κυβέρνηση, θεωρήθηκε γελοίος ως εργαλείο σε προεκλογική περίοδο. Οπως σωστά έγραψε ο Πρετεντέρης την περασμένη Τρίτη, αν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ διατίθενται να συνεργαστούν στην ίδια κυβέρνηση, μπορούν να το κάνουν μόνοι τους, χωρίς να χρειάζονται το ΚΙΝΑΛ.
Πλέον, μετά και το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται ως μια δεξαμενή για όσους ψηφοφόρους έχουν σιχαθεί τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν είναι έτοιμοι να ψηφίσουν ΝΔ. Κάτι σαν χώρος υποδοχής δυσαρεστημένων αντιδεξιών ψηφοφόρων. Μ' αυτόν τον τρόπο, το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ ετεροπροσδιορίζεται πολιτικά και αυτό το γεγονός αποτελεί τη μείζονα δυσκολία του. Μπορεί το κλίμα να μην είναι εμφανώς πολωτικό, είναι όμως επί της ουσίας, καθώς ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δουλεύουν πολύ με τη λογική της χαμένης ψήφου, η οποία αφορά κυρίως το ΚΙΝΑΛ (αλλά και τα ακροδεξιά-ναζιστικά μορφώματα, σε ό,τι αφορά τη ΝΔ, και τον Περισσό, σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ). Μένει να δούμε, λοιπόν, πόσο θα μπορέσει ν' αντέξει το ΚΙΝΑΛ από την πίεση των δύο μεγάλων αστικών κομμάτων.
Αν κρίνουμε, πάντως, από ένα άρθρο του Σκανδαλίδη στα «Νέα» της περασμένης Τρίτης, οι πασόκοι ανησυχούν πολύ. Ο Σκανδαλίδης, επιστρατεύοντας διάφορα σοφίσματα της συμφοράς (δείγμα αμηχανίας, αν όχι απελπισίας) προσπάθησε να αποδείξει ότι η ψήφος στο ΚΙΝΑΛ δεν είναι χαμένη ψήφος, απευθυνόμενος στους επίδοξους ψηφοφόρους της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ, που προέρχονται από την «Κεντροαριστερά», οι οποίοι έλκονται, οι μεν από την αυτοδυναμία της ΝΔ που θα προσφέρει σταθερότητα, οι δε από την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ που μπορεί να κησει τον Μητσοτάκη «δεξιά παρένθεση».
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι μετά από μια αρχική δυστοκία, το ΚΙΝΑΛ άρχισε να δημοσιοποιεί με πολύ γοργό ρυθμό τα ψηφοδέλτιά του σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες. Είναι οι υποψήφιοι που θα σηκώσουν το βάρος, με τη δουλειά πόρτα-πόρτα που θα κάνουν. Προγράμματα και τα συναφή δεν έχουν καμιά σημασία. Το μπούστο της Μπάρμπα, το όνομα του Παναγούλη και η ψηφοθηρία του άλφα, του βήτα, του γάμα σε χωριά και κωμοπόλεις είναι τα μοναδικά όπλα που διαθέτει το ΠΑΣΟΚ σ' αυτή την εκλογική μάχη. Ούτε είναι τυχαίο ότι η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ παραμέρισε τις αραχνιασμένες κομματικές οργανώσεις και στήνει εκλογικές επιτροπές σε κάθε νομό, δίνοντας τον πρώτο ρόλο στους παλιούς πασόκους, υπό την κεντρική καθοδήγηση του Κοτσακά. Πασοκοκιναλίστες και πασοκοσυριζαίοι θα συγκρουστούν παντού και η αποτελεσματικότητα της μιας ή της άλλης ομάδας θα κρίνει το τελικό σκορ μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ.
Με την ίδια λογική σχεδιάστηκαν και οι κινήσεις της Γεννηματά. Την κρατάνε σ' αυτή τη φάση στην Αθήνα και τη γυρνάνε από γειτονιά σε γειτονιά, σε μικρού όγκου συγκεντρώσεις, οι οποίες δίνουν τη δυνατότητα επαφής με ψηφοφόρους. Μοναστηράκι, Μενίδι, Νέα Σμύρνη, Αργυρούπολη (για να παρακολουθήσει λειτουργία και λιτανεία), Συνομοσπονδία Πολυτέκνων, «Κιβωτός του Κόσμου» στον Κολωνό είναι μερικοί από τους σταθμούς της περιοδεύουσας Φώφης το τελευταίο δεκαήμερο.