Αντιγράφουμε από τον ιστότοπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ:
«22.000 ψήφοι για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (0,43%) – Οι μεγάλες προκλήσεις είναι μπροστά μας! – Το αποτέλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι περισσότερο από ελπιδοφόρο. Δεν είναι απλώς το υψηλότερο ποσοστό στην ιστορία του χώρου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Πρωτίστως αποτελεί ένα πρώτο σταθμό μιας πρωτόγνωρης πανελλαδικής διαδικασίας συσπείρωσης, συζήτησης και ενωτικής δράσης σε όλη την Ελλάδα. Ευχαριστούμε τους χιλιάδες αγωνιστές σε όλη την Ελλάδα που στήριξαν το εγχείρημα σε αυτό το πρώτο του βήμα. Τους καλούμε να συνεχίσουν να το πλαισιώνουν και να συμβάλουν, ώστε να αποκτήσει ρίζες η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α σε κάθε κοινωνικό χώρο και κάθε περιοχή. Καλούμε επίσης όλες τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς να στηρίξουν αυτή την ενωτική προσπάθεια, ειδικά σήμερα που φαίνεται ότι υπάρχει ένα πραγματικό ριζοσπαστικό ρεύμα μέσα στη ελληνική κοινωνία…».
Από πού ν’ αρχίσει και πού να τελειώσει κανένας; Από το ανυπόστατο του ισχυρισμού για «υψηλότερο ποσοστό στην ιστορία του χώρου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς»; Το Μ-Λ ΚΚΕ πήρε μόνο του στις ευρωεκλογές του 2004 21.220 ψήφους. Τα δυο βασικά σχήματα που απετέλεσαν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ΜΕΡΑ και ΕΝΑΝΤΙΑ) πήραν στις βουλευτικές εκλογές του 2007 22.447 ψήφους. ΜΕΡΑ και Αντικαπιταλιστική Συμμαχία (η μεγαλύτερη συνιστώσα του ΕΝΑΝΤΙΑ) πήραν στις ευρωεκλογές του 2004 24.985 ψήφους. Προς τι το ψέμα, λοιπόν; Τι τους χρειάζεται αυτό το ψέμα; Σε ποιους απευθύνεται; Πάνω σε τι προσπαθεί να πείσει; Οτι ξαφνικά, η ευρωκάλπη του 2008 έβγαλε ένα αποτέλεσμα «περισσότερο από ελπιδοφόρο», που όμως είναι χαμηλότερο από τα «σκορ» των συνιστωσών αυτού του μορφώματος το 2004 και το 2007;
Να συνεχίσουμε με το γεγονός ότι πανηγυρίζουν για μερικές χιλιάδες ψήφους, σημάδι πολιτικής μιζέριας και κοινοβουλευτικού κρετινισμού; Οτι απευθύνουν ευχαριστίες, όπως κάνουν τα ιερατεία των αστικών κομμάτων;
Προτιμούμε να σταθούμε στο σημαντικότερο: δεν λένε λέξη για την αποχή-ρεκόρ, μέσα από την οποία εκφράστηκε το βασικότερο ρεύμα της κοινωνικής διαμαρτυρίας. Τι να πουν, όμως; Πολέμησαν κι αυτοί προεκλογικά την αποχή με βρόμικα μέσα. Προσπαθώντας να την αποπολιτικοποιήσουν. Φτάνοντας μέχρι τον ισχυρισμό ότι η αποχή «βολεύει το κεφάλαιο, την ΕΕ και τους πολιτικούς εκφραστές τους». Τι να πουν, λοιπόν, τώρα, όταν ο Περισσός έχασε 155.000 ψηφοφόρους, ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 120.000 ψηφοφόρους και η λεγόμενη εξωκοινοβουλευτική αριστερά ως σύνολο έχασε 5.400 ψηφοφόρους; Απολίτικοι είναι όλοι αυτοί οι ψηφοφόροι που επέλεξαν σ’ αυτές τις εκλογές (ευχόμαστε να το κάνουν και στις επόμενες) να εκφραστούν με αποχή;
Αλήθεια, από τι «φαίνεται ότι υπάρχει ένα πραγματικό ριζοσπαστικό ρεύμα μέσα στη ελληνική κοινωνία»; Δεν φανταζόμαστε να εννοούν τις 21.951 ψήφους που πήραν. Μήπως εννοούν τις ψήφους του Περισσού και του ΣΥΡΙΖΑ; ‘Η μήπως εννοούν και την αποχή, αλλά ντρέπονται να το γράψουν;
ΥΓ: Μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2007, οι πολιτικές δυνάμεις αυτού του χώρου είχαν συγκλίνει στην εκτίμηση περί «αριστερής στροφής», την οποία υποτίθεται ότι αποτύπωσε η κατά 45% περίπου αύξηση των εκλογικών ποσοστών όλου του φάσματος (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, εξωκοινοβουλευτικοί). Τους επισημάναμε τότε ότι αυτό είναι ένα απατηλό ιδεολόγημα. Τώρα που αυτό το άθροισμα της «ευρείας αριστεράς» παρέμεινε στα ίδια επίπεδα, με τόσο μεγάλη αποχή, τι έχουν να μας πουν, άραγε;
