Το 2007 πολλοί μιλούσαν για «αριστερή στροφή» της κοινωνίας. Και αστοί δημοσιολόγοι και δημοσιολόγοι των κομμάτων της καθεστωτικής αριστεράς. Ακόμα και στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής (ή ριζοσπαστικής ή όπως αλλιώς αυτοπροσδιορίζεται) αριστεράς γράφτηκαν αναλύσεις επί αναλύσεων γι’ αυτό το θέμα. Η εκλογική αριθμητική έγινε φετίχ. Το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα ταυτίστηκε με τις κοινωνικές διεργασίες.
Η προσέγγιση γινόταν ανάποδα. Οχι με αφετηρία τις πραγματικές κοινωνικές διεργασίες να ερμηνευτεί το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα δημιουργούνταν μια πλαστή κοινωνική πραγματικότητα.
Διαφωνήσαμε τότε κάθετα μ’ αυτή τη λογική. Το είχαμε γράψει αναλυτικά. Σε μια περίοδο που η εργαζόμενη κοινωνία και η νεολαία χαρακτηρίζονταν από αδράνεια και δεχόταν τη μια ήττα μετά την άλλη –και μάλιστα «με τα χέρια κάτω»– πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για αριστερή στροφή, επειδή ψήφισαν από ΣΥΡΙΖΑ μέχρι ΚΚΕ (μ-λ);
Το αποτέλεσμα των φετινών εκλογών διέλυσε αυτό το ιδεολόγημα, αλλά δεν είδαμε καμιά αυτοκριτική από τους φορείς του. Μόνο τη λαϊκίστρια Κανέλλη, που παίζει με όρους τηλεόρασης, ακούσαμε να μιλά για «δεξιά στροφή», όμως ο Περισσός με την απόφαση της ΚΕ του «διόρθωσε» την τηλεπερσόνα του, μιλώντας για «θετικές διεργασίες» στο λαό, που όμως δεν κατέστη δυνατόν να εκφραστούν στην κάλπη.
Τα στοιχεία είναι καταλυτικά. Αν αθροίσουμε τις ψήφους των κομμάτων που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστερά (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ μ-λ, Μ-Λ ΚΚΕ, ΕΕΚ), θα διαπιστώσουμε ότι σε σχέση με το 2007 έχασαν 115.000 ψήφους ή το 11,6% της εκλογικής τους δύναμης. Τις μεγαλύτερες απώλειες είχαν φυσικά Περισσός και ΣΥΡΙΖΑ, που έχασαν μαζί 112.000 ψήφους (67.000 ο Περισσός και 45.000 ο ΣΥΡΙΖΑ). Ποσοστιαία έχασαν το 11,9% της εκλογικής δύναμης που είχαν το 2007. Ομως, σημαντικές απώλειες είχε και η εξωκοινοβουλευτική αριστερά ως σύνολο. Εχασε περίπου 3.150 ψήφους ή το 6,6% της εκλογικής της δύναμης. Θεωρούμε γελοίο να επιχειρήσουμε ανάλυση των αυξομειώσεων που παρουσίασαν τα διάφορα σχήματα αυτού του χώρου, γιατί θα πρέπει να ασχοληθούμε και με «τρελά» φαινόμενα, όπως το ότι το ΚΚΕ μ-λ έχασε το 42% της εκλογικής του δύναμης, ενώ το 2007 είχε αυξήσει κατά 62% την εκλογική του δύναμη. Επειδή το φαινόμενο του «ασανσέρ» χαρακτηρίζει τα επιμέρους σχήματα, προτιμούμε να δούμε το χώρο ως σύνολο, γιατί έτσι τον βλέπει και η πλατιά μάζα των ψηφοφόρων.
Πώς, λοιπόν, εξαφανίστηκε η «αριστερή στροφή» μέσα σε μια διετία; Δεν εξαφανίστηκε, αλλά απλούστατα ουδέποτε υπήρξε έξω από τη γόνιμη φαντασία κάποιων δημοσιολόγων και την οπορτουνιστική πονηριά κάποιων κομματικών ηγεσιών, μικρών και μεγάλων, που αναζητούν τη δικαίωσή τους στο εκάστοτε εκλογικό αποτέλεσμα.
Και όμως, αυτή τη φορά είχαμε κοινωνική κινητικότητα. Οχι γενικευμένη, αλλά εντοπισμένη στο χώρο της νεολαίας. Πριν από 10 μήνες, η χώρα συγκλονίστηκε από τη νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκέμβρη, για τη σημασία της οποίας δεν χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα εδώ. Γιατί δεν εκφράστηκε στις κάλπες αυτός ο ξεσηκωμός με ψήφους υπέρ των διάφορων αριστερών σχηματισμών; Ο Περισσός, βέβαια, δεν μπορούσε να προσδοκά τίποτα από τη νεολαία του Δεκέμβρη. Την πολέμησε, τη συκοφάντησε, τάχθηκε φανερά στο πλευρό του κράτους, επομένως μόνο απώλειες μπορούσε να έχει. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, πήρε το κατιτίς του. Τα μηνύματα που έφτασαν σ’ εμάς από πολλές πλευρές μιλούσαν για εξεγερμένους νέους, για νέους των οδοφραγμάτων, που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Σίγουρα, κάτι «τσίμπησε» και η εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Ομως, οι πιο συνειδητοποιημένοι από τους εξεγερμένους νέους του Δεκέμβρη είναι σίγουρο ότι επέλεξαν την αποχή. Βρίσκονται ανάμεσα στους 320.000 επιπλέον ψηφοφόρους που επέλεξαν την αποχή σε σχέση με το 2007.
Γιατί, λοιπόν, να μη μιλήσει κανείς για αριστερή στροφή που εκφράστηκε με την αποχή και όχι με τις ψήφους υπέρ της «αριστεράς»; Εμείς δεν θα το κάνουμε, γιατί περιμένουμε τις αποδείξεις, οι οποίες δεν θα δοθούν στις κάλπες, αλλά στα πεδία των κοινωνικών αγώνων.
