Μπορεί η κυβέρνηση να ενοχλήθηκε, γιατί της χάλασε τη σούπα της «εθνικής επιτυχίας», όμως ο Κ. Στεφανόπουλος με τις παραπονιάρικες δηλώσεις του (κάποιοι μπορεί να τις θεωρήσουν και ως συμπεριφορά απατημένης ερωμένης) εξέφρασε την πικρία της ελληνικής αστικής τάξης έναντι των ευρωπαίων «εταίρων». Μια πικρία που δεν παίρνει το χαρακτήρα του ευρωσκεπτικισμού, αλλά εκφράζει θλίψη επειδή πλήττεται η αποτελεσματικότητα της ευρωλαγνείας που τόσα χρόνια καλλιεργεί το ελληνικό πολιτικό σύστημα.
Είπε, λοιπόν, ο απερχόμενος πρόεδρος της Δημοκρατίας: «Μου έκανε εντύπωση ότι προχθές το βράδυ ξαγρύπνησαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες προκειμένου να διαπραγματευτούν κάθε λεπτομέρεια με τον Τούρκο πρωθυπουργό αντί να πουν στην Τουρκία: κύριοι αυτοί είναι οι όροι μας, τους αποδέχεστε ή δεν τους αποδέχεστε αυτό είναι δικός σας λογαριασμός. Η Ευρώπη δεν διαπραγματεύεται, έχει τις αρχές της, τις οποίες και επιβάλλει παντού».
Η δήλωση αυτή αποτελεί την πιο αδιάψευσατη επιβεβαίωση για το Βατερλό που υπέστη η ελληνική και ελληνοκυπριακή πλευρά στις Βρυξέλλες (γι’ αυτό και ενόχλησε την κυβέρνηση). Από την άλλη, οδηγεί και σε άλλου είδους σκέψεις. Οταν για ζητήματα που αφορούν την ελληνική αστική τάξη οι «μεγάλοι» της ΕΕ φέρονται έτσι, φανταστείτε πως φέρονται για ζητήματα που αφορούν τον ελληνικό λαό.
