Πού μπορεί να καταλήξει ένας καθηγητής Ποινικού Δικαίου, όταν προσπαθεί να υπερασπιστεί μια μη υπερασπίσιμη υπόθεση; Να γίνει μπαίγνιο του Βενιζέλου! Αυτό έπαθε ο Νίκος Παρασκευόπουλος στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, στην οποία πήγε το «ζήτημα Καμμένου-Γιαννουσάκη». Στριμωγμένος από το αίτημα της αντιπολίτευσης, που ζητούσε να κληθεί σε ακρόαση ο Καμμένος, ο τέως υπουργός Δικαιοσύνης και νυν απλός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε πως αν ο νομοθέτης αναφέρεται σε ιδιώτη «στον οποίο μπορούν να δοθούν κατάλληλες οδηγίες ή εντολές για να μπορέσει να διερευνήσει κάτι», τότε «πολύ περισσότερο μπορεί να το κάνει αυτό ένας δημόσιος λειτουργός, που δεν έχει αρμοδιότητα κατά τα άλλα, αλλά την αποκτά έπειτα από μια εντολή».
Είναι προφανές ότι εννοούσε πως ο Καμμένος λειτούργησε σαν οιονεί ανακριτικός υπάλληλος, έχοντας εντολή από τον αρμόδιο εισαγγελέα! Αν αυτά τα έλεγε στους φοιτητές του, δύσκολα θα γλίτωνε τα ειρωνικά χάχανά τους. Στη Βουλή εισέπραξε μια από τις γνωστές (προσποιητές) εκρήξεις του Βενιζέλου που αναρωτήθηκε αν «είναι δυνατόν να λέγονται αυτά από καθηγητή της Νομικής». Παρά την προσπάθεια της προέδρου Τασίας Χριστοδουλοπούλου να τον κόψει, ο Βενιζέλος συνέχισε στο ίδιο οργισμένο ύφος: «Μα είναι δυνατόν να προβάλλεται εδώ ο πολιτικός ισχυρισμός ότι ενήργησε ο Καμμένος κατ’ εντολήν της Δικαιοσύνης ως ενδιάμεσο πρόσωπο; Αυτή είναι η θέση της πλειοψηφίας; Οτι ενήργησε δηλαδή κατά νόμον, έχοντας εντολή των ανακριτικών αρχών;». Φυσικά, ολοκλήρωσε με τις γνωστές κορόνες για κατάλυση του κράτους και της διάκρισης των εξουσιών, με την υποστήριξη του παρακράτους, όμως εμείς παραβλέπουμε την πολιτική σπέκουλα και μένουμε σ’ αυτά που έχουν νομική ουσία.
Ζεματισμένος ο Παρασκευόπουλος, μίλησε για «παρεξήγηση» και προσπάθησε να μαζέψει αυτά που είχε πει: «Εκανα μια αναφορά νομική και αυτό το οποίο προσπάθησα να εξηγήσω είναι ότι υπάρχουν θεσμοί οι οποίοι προβλέπουν πράξεις χορήγησης πληροφοριών, ευνοϊκών μέτρων υπέρ εκείνων οι οποίοι τις χορηγούν, ενώ δίνουμε και μια ευελιξία διωκτική προκειμένου να υπάρχουν αυτές οι διαλευκάνσεις, και καθόλου δεν είπα ότι αυτό έγινε ή το άλλο έγινε»! Δεν ήταν, βέβαια, πανεπιστημιακό αμφιθέατρο η αίθουσα που συνεδρίαζε η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, για να κάνει ο Παρασκευόπουλος διάλεξη περί γενικών νομικών ζητημάτων. Συγκεκριμένο ήταν το υπό συζήτηση θέμα (οι ευθύνες του Καμμένου) και ό,τι λέχθηκε αφορούσε αυτό το θέμα και κανένα άλλο.
Αν ο Καμμένος είχε πάρει για συνήγορο σε δικαστήριο τον Παρασκευόπουλο, αυτός θα τον είχε κάψει. Γιατί προσπάθησε με άγαρμπο τρόπο να του αλλάξει την υπερασπιστική γραμμή και να πει ότι δήθεν ο Καμμένος ενήργησε με εισαγγελική εντολή. Ομως, ο ίδιος ο Καμμένος έχει πει πως την υπόθεση του την έκανε πάσα ο Ζούγκλας, αυτός επικοινώνησε με τον κρατούμενο και μετά ειδοποίησε τον Κοντονή για να στείλει εισαγγελέα. Οπότε, το επιχείρημα ότι o Kαμμένος ενεργούσε ως οιονεί agent provocateur, ως ειδικός ανακριτικός υπάλληλος, που πραγματοποιεί αυτό που ονομάζεται «ανακριτική διείσδυση» είχε από την αρχή καταρριφθεί. Πέραν αυτού, οι «ειδικές ανακριτικές πράξεις», και όταν διατάσσονται εκτάκτως από τον εισαγγελέα ή τον ανακριτή, πρέπει εντός τριών ημερών να εισαχθούν στο δικαστικό συμβούλιο. Φυσικά, τίποτα απ’ αυτά δεν έχει γίνει.
Ο Παρασκευόπουλος, ως μορφωμένος νομικός και θεωρητικός του Ποινικού Δικαίου, γνωρίζει πολύ καλά ότι η δράση του Καμμένου είναι από την αρχή μέχρι το τέλος παράνομη. Γι’ αυτό και προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει κάποιον υπερασπιστικό ισχυρισμό, καταντώντας στο φινάλε μπαίγνιο του Βενιζέλου, που αμφισβητεί την ίδια την επιστημοσύνη του.
ΥΓ. Ακόμα πιο βαριά είναι η ποινική ευθύνη του αξιωματικού του Λιμενικού Π. Χριστοφορίδη. Ο Καμμένος έχει την προστασία της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, ενώ ο Χριστοφορίδης δεν έχει καμιά προστασία. Κι ο Μαρινάκης δεν είναι κανένα… χριστιανόπουλο για να τον συγχωρήσει. Είναι τόσο αδίστακτος όσο και οι αντίπαλοί του.
