Το Σάββατο, ο διευθυντής του «Κόσμου του Επενδυτή» Ν. Φελέκης, γνωστός για τις στενές του σχέσεις με την οικογένεια Παπανδρέου, σε άρθρο-ποταμό πρότεινε «11 μέτρα άμεσης απόδοσης», μεταξύ των οποίων εξέχουσα θέση κατείχαν οι ιδιωτικοποιήσεις, οι επεκτάσεις των συμβάσεων παραχώρησης σε αεροδρόμιο, Αττική Οδό κ.α., η τιτλοποίηση μελλοντικών εσόδων του δημοσίου και η πώληση ακινήτων του δημοσίου τα οποία αμέσως θα επαναγοραστούν από το δημόσιο με λίζινγκ.
Την Κυριακή, τα ίδια υποστήριξε με άρθρο του στο «Βήμα» ο πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς Μ. Σάλλας, γνωστός επίσης για τις ιδιαίτερες σχέσεις του με το «περιβάλλον Παπανδρέου» (προεκλογικά ήταν ένας από τους βασικούς άτυπους συμβούλους του σημερινού πρωθυπουργού).
Τη Δευτέρα, ο Παπανδρέου στο Ζάππειο εξήγγειλε ευθέως ορισμένα απ’ αυτά τα μέτρα, ενώ άλλα τα περιέγραψε γενικά.
Φυσικά, δεν πρόκειται για συμπτώσεις. Στριμωγμένη από την ανάγκη για εξασφάλιση εσόδων, η κυβέρνηση Παπανδρέου θα βγάλει και τ’ ασημικά στο παζάρι, όπως άλλωστε έκανε και η κυβέρνηση Καραμανλή. Μόνο που τότε το ΠΑΣΟΚ την κατήγγειλε ότι ξεπουλά τη δημόσια περιουσία και «δεσμευόταν» ότι θα ξαναπάρει τον έλεγχο επιχειρήσεων όπως ο ΟΤΕ και η Ολυμπιακή. Πρόκειται για σκληρά νεοφιλελεύθερα μέτρα που στο όνομα της αντιμετώπισης συγκυριακών δημοσιονομικών προβλημάτων δίνει στο ιδιωτικό κεφάλαιο χρυσοφόρους κρατικούς τομείς, που θα μπορούσαν να τονώσουν τα χειμαζόμενα κρατικά ταμεία. Αυτή είναι όμως η λογική της διαχείρισης μιας καπιταλιστικής κρίσης από μια αστική κυβέρνηση. Οχι μόνο δεν φορολογεί την κεφαλαιοκρατία, που διαθέτει συσσωρευμένο πλούτο, αλλά της προσφέρει νέες δυνατότητες τοποθέτησης κεφάλαιου, με την παραχώρηση της κρατικής περιουσίας.
