Και στην κορφή… Σαμαράς

Για «χαρακτηριζόμενο από κάποιους “φιλελεύθερο εκπασοκισμό“ της παράταξης -άνοιγμα στο προοδευτικό Κέντρο, κατά την επίσημη ορολογία-», ο οποίος, «σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στα εθνικά θέματα και τις εξελίξεις στην Προανακριτική Επιτροπή, έχει ανοίξει την όρεξη σε παλαιές δυνάμεις να αξιοποιήσουν το κενό που πράγματι παρατηρείται στα δεξιά νώτα της παράταξης», κάνει λόγο ο Μανώλης Κοττάκης σε πρόσφατο άρθρο του.
 
Αναφέρεται στη ΝΔ και φωτογραφίζει τον Σαμαρά, χωρίς να τον κατονομάζει. Διευκρινίζει μάλιστα: «Οχι με επικεφαλής τις ίδιες δυνάμεις, αλλά αντιπροσώπους αυτών. Νεότερους και άφθαρτους βουλευτές». Μ' άλλα λόγια, όχι ο Σαμαράς αλλά κάποιοι νεότεροι (υπό την καθοδήγησή του), τους οποίους δεν κατονομάζει. Εννοεί τον Μπουμπούκο; Δύσκολα αυτός θα παρατήσει κοτζάμ υπουργείο για να μπει σε περιπέτειες. Εννοεί κάποιους σαν τον Μπογδάνο; Μα είναι δυνατόν να έχει τύχη οποιοδήποτε πολιτικό μόρφωμα με επικεφαλής Μπογδάνους;
 
Εχει και συνέχεια: «Με την πείρα του παλαιού, μπορώ να σας πω ότι διακρίνω υβριδικές προετοιμασίες. Εκπληκτικά βίντεο για το Προσφυγικό στο facebook από οργανωμένη ομάδα social media, διαρροές δυσαρέσκειας σε έντυπα, non paper με επιχειρήματα, ηχηρές απουσίες, απαιτήσεις για τη στάση του κόμματος σε κοινοβουλευτικές επιτροπές. Αθόρυβα στο παρασκήνιο έχει αναβιώσει εν μέρει -η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ως φάρσα- η δηλητηριώδης και πνιγηρή ατμόσφαιρα της τριετίας ‘90-’93».
 
Μόνο το όνομα Σαμαράς λείπει. Και για όσους τυχόν δεν κατάλαβαν τι εννοεί, ο «ποιητής» Κοττάκης συνεχίζει διευκρινίζοντας: «Ο πρωθυπουργός, από την πλευρά του, ο οποίος δείχνει αποφασισμένος να συνεχίσει το τολμηρό άνοιγμα στο φιλελεύθερο Κέντρο και να κρατήσει τον διάλογο με τον Τσίπρα σε υψηλό επίπεδο, φαίνεται ότι λαμβάνει τα μέτρα του. Γι’ αυτό και μένουν ανοιχτές τόσους μήνες μετά τις εκλογές διάφορες δικαστικές εκκρεμότητες, που εμποδίζουν τις δυνάμεις που σας ανέφερα να πραγματοποιήσουν τα σχέδιά τους. Γι’ αυτό και κρατά ανοιχτή επικοινωνία με τις ιδρυτικές δυνάμεις της παράταξης. Γι’ αυτό και προσέχει για να έχει έτοιμα κοινοβουλευτικά μαξιλαράκια, είτε από το Κέντρο είτε από τη λάιτ Δεξιά, ως αναπληρώσεις για την περίπτωση “ξαφνικών“ διαρροών. Η γνώμη μου είναι πως η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Είναι η φύση του σκορπιού. Θα δαγκώσει».
 
Ανοιχτή δικαστική εκκρεμότητα, απ' όσο μπορούμε να θυμηθούμε, έχει μόνο ο Γεωργιάδης. Η υπόθεσή του βρίσκεται στα χέρια της Τουλουπάκη. Αυτόν εννοεί; Τις ιδρυτικές δυνάμεις της παράταξης δε θα δυσκολευτούμε να τις βρούμε. Είναι ο Καραμανλής, ως βασικός κληρονόμος του καραμανλισμού, γιατί οι άλλες ιδρυτικές δυνάμεις ή έχουν αποβιώσει ή βρίσκονται σε βαθύ γήρας και δεν παίζουν κανένα ρόλο. Οσο για το σκορπιό, που είναι στη φύση του να δαγκώνει, συσχετίστε τον με την «πνιγηρή ατμόσφαιρα της τριετίας '90-'93» και δε θα βρείτε άλλον εκτός από τον Σαμαρά.
 
Στο «σκορπιό» αποδίδεται και συγκεκριμένο σχέδιο: «Είτε υπάρξουν “δικαιώσεις“ είτε δεν υπάρξουν “δικαιώσεις“ μέσω των γνωστών κοινοβουλευτικών διαδικασιών, η απλή αναλογική ενθαρρύνει ορισμένες δυνάμεις να αναζητήσουν τη δικαίωση και τη μεγάλη επιστροφή σε μια μελλοντική κάλπη μέσα από ένα δεξιό κόμμα “δορυφόρο“, στο οποίο επικεφαλής θα είναι νέος βουλευτής. Με βασικό στόχο, τη συγκρότηση κυβέρνησης κεντροδεξιών δυνάμεων μέσα από εκλογές απλής αναλογικής, όχι από δεύτερες εκλογές. Με τελικό στόχο, να παρεμποδιστεί ο Κυριάκος να προκηρύξει δεύτερες εκλογές!».
 
Και το «κλου» της ανάλυσης: «Το ζήτημα είναι, επίσης, πώς θα δαγκώσει ο σκορπιός. Μόνος ή και με άλλες δυνάμεις εκτός πολιτικής (αλλά, κατ’ ουσίαν, εντός αυτής), οι οποίες έχουν αντίστοιχες απαιτήσεις για δικαιώσεις; Αν προσέξουμε λίγο την επικαιρότητα και δούμε ποιοι πετροβολούν τον Μητσοτάκη και τον Τσίπρα εσχάτως, θα διαπιστώσουμε ότι το σενάριο της ακύρωσης αυτών των σχεδίων διά της μεγάλης συνεννόησης είναι υπαρκτό».
 
Οι «άλλες δυνάμεις» είναι ο Μαρινάκης, βεβαίως. Οσο για τη «μεγάλη συνεννόηση», ο αρθρογράφος διευκρινίζει ότι δεν εννοεί συγκυβέρνηση και κυβέρνηση εθνικής ενότητας, αλλά «τη σύνταξη ενός συμφώνου μη επίθεσης μεταξύ πρωθυπουργού και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με αντικείμενο το ξεκαθάρισμα στα κόμματά τους μέχρι τις επόμενες εκλογές».
 
Σενάριο πολιτικής φαντασίας; Σε μεγάλο βαθμό ναι. Αυτά τα σενάρια, όμως, συνήθως τραβάνε στα άκρα κάποιες υπαρκτές καταστάσεις, στέλνοντας μηνύματα όπου δει. Και ο Σαμαράς είναι αποδεδειγμένα μια «υπαρκτή κατάσταση». Το ξέρει καλύτερα απ' όλους ο Μητσοτάκης. Και αντιδρά δι' αρθρογράφου…