Ολόκληρη φιέστα έστησε ο Μάρτιν Σουλτς, στη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας στην Ελλάδα. Εσπευσε να ανακοινώσει ότι οι τρόικες βρίσκονται περίπου υπό κατηγορίαν ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου. Πιο προσεκτικός ο Βενιζέλος, απέφυγε τις κορόνες και δήλωσε, παρουσία του Σουλτς, ότι αποτελεί δείγμα σωστής θεσμικής λειτουργίας το γεγονός ότι οι τρόικες κλήθηκαν στο Ευρωκοινοβούλιο. Αποδεικνύεται, είπε, ότι κανένα όργανο δεν είναι εκτός δημοκρατικής λειτουργίας.
Τι συνέβη τελικά; Τη μέρα που ο Τόμσεν (ΔΝΤ) και ο Μορς (Κομισιόν) κατέφθαναν στην Αθήνα, εμφανίστηκαν σε ανοιχτή ακρόαση στην Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου ο Κλάους Μαζούχ (ως εκπρόσωπος του προέδρου της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι) και ο Σερβάν Ντερούζ (πρώην εκπρόσωπος της Κομισιόν στην τρόικα για την Ελλάδα, ως εκπρόσωπος του Ολι Ρεν). Το ΔΝΤ αρνήθηκε να παραστεί, όπως ακριβώς το είχαμε προβλέψει. Δεν έχει καμιά δουλειά να λογοδοτεί στο Ευρωκοινοβούλιο, αφού δεν αποτελεί υπηρεσία των θεσμικών οργάνων της ΕΕ.
Και τι έκαναν οι Ντερούζ και Μαζούχ; Υπερασπίστηκαν τα «προγράμματα». «Το μοντέλο της τρόικας έχει αποδειχθεί χρήσιμο» και «η επιτυχία των προγραμμάτων προσαρμογής είναι αισθητή», είπε ο Ντερούζ, που κατέχει το πόστο του επικεφαλής της Οικονομικής Διεύθυνσης της Κομισιόν. Οταν ρωτήθηκε ειδικά για την Ελλάδα, αν θα απαιτηθούν πρόσθετα μέτρα, δε δίστασε να απαντήσει ότι αυτά «είναι αναγκαία προκειμένου να καταστεί το ελληνικό χρέος βιώσιμο». Ο Μαζούχ δε δίστασε να φορτώσει όλα τα προβλήματα των «προγραμμάτων» στις εθνικές κυβερνήσεις, που δεν είναι αρκούντως πειθαρχημένες. Οπως χαρακτηριστικά είπε, «οι αποκλίσεις στις προβλέψεις της τρόικας, οφείλονται σε μεγάλο βαθμό, στις σημαντικές καθυστερήσεις στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων».
Οι εκπρόσωποι της τρόικας θα κληθούν και στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, πέταξε βιαστικά σε κάποιο σημείο της ομιλίας του στη Βουλή ο Βενιζέλος. Δεν ξέρουμε αν αληθεύει ή αν η φιέστα θα τελειώσει με την ακρόαση των Ντερούζ-Μαζούχ στην επιτροπή, όμως και στην Ολομέλεια να εμφανιστούν, θα είναι μία από τα ίδια. Οι ευρωβουλευτές θα κάνουν ερωτήσεις κι αυτοί θα απα- ντούν σαν κολλημένοι δίσκοι γραμμοφώνου, με εκείνη τη χαρακτηριστική άνεση που έχουν αυτού του είδους οι τεχνοκράτες. Ολα αυτά θα κριθούν αφού πρώτα δυο ευρωβουλευτές, ο αυστριακός δεξιός Οτμαρ Κάρας και ο γάλλος σοσιαλδημοκράτης Λιέμ Χοάνγκ Γκοκ συντάξουν μια έκθεση προς την Επιτροπή του Ευρωκοινοβούλιου. Καθήκον που φαίνεται ακατόρθωτο, αφού ήδη εκφράζουν δημόσια διαμετρικά αντίθετες απόψεις, όπως φάνηκε και από συνεντεύξεις τους στα «Νέα» (12.11.13)! Μ’ άλλα λόγια, η μπάλα θα μείνει για καιρό στην εξέδρα, ακόμη και σ’ αυτό το ήσσονος σημασίας ζήτημα.
Κι ενώ είναι φανερό ότι στήθηκε μια άνευ σημασίας φιέστα ελέγχου, περισσότερο για να στηρίξει το… δημοκρατισμό του Σουλτς που έχει ξεκινήσει εκστρατεία προώθησης της υποψηφιότητάς του για την προεδρία της Κομισιόν, στην Ελλάδα έχουμε τον Τσίπρα και τον Καμμένο να υποστηρίζουν ότι έχει στηθεί κάποιου είδους κοινοτικό δικαστήριο για να δικάσει τις τρόικες! Για «Εξεταστική Επιτροπή για το πώς αυτή η πολιτική που επεβλήθη στην Ελλάδα απέτυχε και ποιοι φέρουν ευθύνες», η οποία στήθηκε «στην Ευρωπαϊκή Ενωση», έκανε λόγο ο Καμμένος στην ομιλία του στη Βουλή το βράδυ της περασμένης Κυριακής. «Τώρα, όμως, αυτό που εσείς αρνηθήκατε στο ελληνικό Κοινοβούλιο (σ.σ. τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το πώς φτάσαμε στο Μνημόνιο) το αποφασίζουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο», είπε λίγο αργότερα ο Τσίπρας, για να τον «ρουμπώσει» ο Σαμαράς λίγη ώρα μετά: «Ρωτήσατε αν θα πάω να καταθέσω στην Εξεταστική Επιτροπή. Απ’ ό,τι ξέρω, δεν συστήθηκε Εξεταστική Επιτροπή. Ακρόαση έγινε στην αρμόδια Επιτροπή του Κοινοβουλίου. Αλλά ξαφνικά ο κ. Τσίπρας νοιάζεται για το Ευρωκοινοβούλιο; Αυτό αποτελεί είδηση».
Ο οπορτουνισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστός. Αρπάζονται από οτιδήποτε μπορεί να δημιουργήσει εντυπώσεις έστω και για μια στιγμή. Αυτός ο οπορτουνισμός, όμως, τους οδηγεί σε γκάφες, όπως η συγκεκριμένη. Αφού είχε φανεί καθαρά τι έγινε, γιατί επανήλθε ο Τσίπρας; Πίστευε ότι ο Σαμαράς δε θα το έπιανε; Πέρα από το φιάσκο στη Βουλή, όμως, εκείνο που έμεινε είναι η προσπάθεια ωραιοποίησης του Ευρωκοινοβουλίου ως θεσμού, ο οποίος δήθεν εκφράζει τους λαούς της Ευρώπης και είναι έτοιμος να καθήσει στο σκαμνί όργανα όπως οι τρόικες.
