Η επίσκεψη του νοτιοκορεάτη πρωθυπουργού, Λι Νακ-γιον, ήταν η πρώτη ευκαιρία που είχε ο Τσίπρας για να δείξει πώς εννοεί τη «στρατηγική συνεργασία» με τις ΗΠΑ. Μπορεί η επίσκεψη να ήταν τυπική (ο Λι ήρθε για την τελετή αφής της ολυμπιακής φλόγας που θα ταξιδέψει στη Σεούλ για τους χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες του 2018), όμως το κύριο θέμα της ήταν η καταδίκη του βορειοκορεατικού καθεστώτος, που ανήκει στον «άξονα του κακού» σύμφωνα με τον Τραμπ.
Ο Τσίπρας, που μίλησε πρώτος στις κοινές δηλώσεις, το έθεσε ευθύς εξαρχής: «Στο πλαίσιο αυτό, συζητήσαμε εκτενώς με τον κύριο Πρωθυπουργό για τις εξελίξεις στην Κορεατική Χερσόνησο. Εξέφρασα τη βαθιά ανησυχία της Ελλάδας για τις βαλλιστικές και πυρηνικές δοκιμές της Βόρειας Κορέας, οι οποίες θέτουν σε κίνδυνο την παγκόσμια και περιφερειακή ειρήνη και ασφάλεια». Για τις τεράστιες στρατιωτικές βάσεις που διατηρούν οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές στη Νότια Κορέα, ούτε λέξη. Για τα γιγαντιαία κοινά στρατιωτικά γυμνάσια ΗΠΑ-Ν. Κορέας, με τη συμμετοχή αμερικάνικων πλοίων και αεροπλάνων που φέρουν πυρηνικά, ούτε λέξη. Για τις συνεχείς απειλές προς το βορειοκορεάτικο καθεστώς, ούτε άκουσε ούτε είδε τίποτα ο Τσίπρας.
Ο νοτοκορεάτης πρωθυπουργός πήρε αμέσως την πάσα. Αυτός δεν αναφέρθηκε στη Βόρεια Κορέα, αλλά έκανε ένα γεμάτο συμβολισμούς φλας μπακ: «Η Ελλάδα και η Κορέα συνδέονται με πολύ στενούς δεσμούς φιλίας. Τη δεκαετία του 1950, η Ελλάδα έστειλε πάνω από 10.000 στρατιώτες να πολεμήσουν για την ελευθερία και τη δημοκρατία της χώρας μου». Ο Τσίπρας δεν βρήκε να πει λέξη για την αμερικανοκίνητη ιμπεριαλιστική επέμβαση των Δυτικών στην Κορέα, από το 1950 μέχρι το 1953, που ματοκύλησε τον κορεάτικο λαό που ζητούσε την απαλλαγή του από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά, και οδήγησε στη διχοτόμηση της χώρας (όπως θα γινόταν λίγο αργότερα και στο Βιετνάμ). Ξεπέρασαν τους 180 οι νεκροί Ελληνες και τους 600 οι τραυματίες στο βωμό αυτής της ιμπεριαλιστικής επέμβασης. Για κάποιον σαν τον Τσίπρα, όμως, που καμαρώνει ότι οι σχέσεις της δικής του κυβέρνησης με το καθεστώς του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, υπό τη διοίκηση του Τραμπ μάλιστα, είναι οι καλύτερες μετά το Β' παγκόσμιο πόλεμο (καλύτερες από το 1947-49, που οι Αμερικάνοι ήρθαν στην Ελλάδα για να νικήσουν τον Δημοκρατικό Στρατό, καλύτερες από το 1950-53, που ο ελληνικός μοναρχοφασισμός έστελνε στρατό στην ιμπεριαλιστική εκστρατεία της Κορέας, καλύτερες από το 1967-74, που οι Αμερικάνοι, με όργανό τους τη στρατιωτικοφασιστική χούντα, έβαλαν τον ελληνικό λαό στο «γύψο» και στο φινάλε αυτής της περιόδου διχοτόμησαν την Κύπρο), λόγια σαν αυτά του Λι «ηχούν σαν μουσική στ' αυτιά του».
Φυσικά, ο Λι δεν παρέλειψε να εξάρει τις δηλώσεις Τσίπρα ενάντια στη Βόρεια Κορέα: «Αυτή τη στιγμή που αντιμετωπίζουμε τις απειλές από τη Βόρεια Κορέα, η Ελλάδα βρίσκεται στο πλευρό μας. Ευχαριστούμε πάρα πολύ για το μήνυμα που στέλνετε και στη Βόρεια Κορέα»! Ολοι οι αμερικανόδουλοι μια μεγάλη συντροφιά…
Το επόμενο θέμα με το οποίο ασχολήθηκαν στις δηλώσεις τους ο Τσίπρας με τον Λι ήταν οι παραγγελίες του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου στα κορεάτικα ναυπηγεία, την ίδια στιγμή που τα ελληνικά ναυπηγεία υπολειτουργούν ή κλείνουν, αφήνοντας χιλιά-δες εργάτες χωρίς δουλειά (ειδικά αν συνυπολογίσουμε και τις απώλειες θέσεων εργασίας στις δορυφορικές προς τα ναυπηγεία καπιταλιστικές επιχειρήσεις).
Κουβέντα δεν είπε αρχικά ο Τσίπρας. Είπε, όμως, ο Λι: «Το 1961, όταν συνάψαμε διπλωματικούς δεσμούς με τη χώρα σας, είχαμε συνεργασίες σε πάρα πολλούς τομείς. Και τη δεκαετία του 1970 ξεκινήσαμε την κατασκευή μεγάλων ναυπηγείων και η Ελλάδα, οι έλληνες εφοπλιστές ήταν οι πρώτοι που παρήγγειλαν πλοία στα κορεατικά ναυπηγεία. Με τη βοήθεια των Ελλήνων μπορέσαμε να αναπτύξουμε τα ναυπηγεία μας. Το 21% των παραγγελιών που έχουν τα ναυπηγεία μας προέρχονται από την Ελλάδα»!
Ο Τσίπρας, αφού πρώτα είπε ότι δεν έχει «τόσο μεγάλη αξία να μετρήσουμε τις επενδύσεις ευρώ το ευρώ ή δολάριο το δολάριο», αλλά «θα έχει ιδιαίτερη αξία να δούμε πώς μπορούμε εμείς να αποκομίσουμε εμπειρία, γνώση, τεχνογνωσία και ταυτόχρονα να ενισχύσουμε και τον εμπορικό τομέα στις σχέσεις των δύο χωρών», περιορίστηκε να ζητήσει «εξισορρόπηση του εμπορικού ισοζυγίου» ανάμεσα στις δύο χώρες, στο πλαίσιο της οποίας η Ελλάδα θα μπορεί να εξάγει «προϊόντα που αφορούν τον τομέα της ναυπηγοεπισκευής, διότι όντως εκεί επισκευάζονται ελληνικά πλοία, άρα έχει σημασία, τα εξαρτήματα με τα οποία αυτά τα πλοία επισκευάζονται, οι μηχανές που παίρνουν τα ανταλλακτικά, να αξιοποιηθεί και η ελληνική βιομηχανία για την εξαγωγή αυτών των προϊόντων, που θα συνεισφέρουν συνολικά στην ναυπηγοεπισκευή στη Νότια Κορέα», καθώς και αγροτικά προϊόντα. Ο Λι δεν του χάλασε το χατίρι και είπε: «η ναυπηγική είναι ένας τομέας όπου η συνεργασία μας μπορεί να γίνει ακόμη πιο στενή, γιατί τα κορεατικά ναυπηγεία μπορούν να χρησιμοποιήσουν ανταλλακτικά και εργαλεία, τα οποία θα προέρχονται από την Ελλάδα. Επίσης, ένας άλλος τομέας είναι ο γεωργικός τομέας. Το λάδι και άλλα προϊόντα, τα οποία είναι πάρα πολύ υγιεινά και πάρα πολύ νόστιμα και τα οποία ελκύουν τους κορεάτες καταναλωτές».
Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι θα υπάρξουν εξαγωγές εξαρτημάτων ναυπηγικής από την Ελλάδα προς τα κορεάτικα ναυπηγεία (και δε θα συνεχίσουν να τα αγοράζουν από δικές τους βιομηχανίες ή από βιομηχανίες γειτονικών ασιατικών χωρών, όπως κάνουν μέχρι τώρα), είναι δυνατόν τα ανταλλακτικά να εξισορροπήσουν ένα ισοζύγιο που από την άλλη πλευρά έχει ολόκληρα καράβια; Οσο για το λάδι, αυτό πουλιέται σε τιμές που μόνο μια ελίτ πλούσιων κορεατών μπορεί ν' αγοράσει και όχι οι πλατιές μάζες των εργατών, επομένως μιλάμε για ασήμαντες ποσότητες (απορούμε πώς ξέχασαν ν' αναφερθούν και στη φέτα). Και βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε τη σωρεία κορεάτικων ηλεκτρονικών και ηλεκτρικών συσκευών που κατακλύζουν (και) την Ελλάδα.
Πρόκειται, λοιπόν, για διπλωματικού τύπου μπουρδολογία, απαραίτητη στους Τσιπροκαμμένους για προπαγάνδα. Ο νοτιοκορεάτης πρωθυπουργός δεν είχε κανένα πρόβλημα να συμμετάσχει σ' αυτή τη μπουρδολογία, δεδομένου ότι η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν σκοπεύει να δημιουργήσει το παραμικρό πρόσκομμα στους «φαταούλες» εφοπλιστές που αποτελούν τον καλύτερο πελάτη των νοτιοκορεάτικων ναυπηγείων, απολαμβάνοντας προκλητικές φοροαπαλλαγές στην Ελλάδα. Από την άλλη, το νοτιοκορεάτικο καθεστώς θέλει να βοηθήσει τις μπίζνες που προωθούν με το ελληνικό κράτος εταιρίες ηλεκτρονικών ειδών της Ν. Κορέας (τώρα έχουν βάλει στο στόχαστρό τους «δουλειές» στον τομέα της λεγόμενης ηλεκτρονικής διακυβέρνησης).