Την Παρασκευή 20 του Δεκέμβρη ο ακροδεξιός υπουργός Μπουμπούκος με τον υφυπουργό του Τσακίρη δέχτηκαν στο υπουργείο Ανάπτυξης τον Δραγασάκη (υπό την ιδιότητα του πρώην υπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης) και τους συνεργάτες του «και τους ενημέρωσαν για την πορεία υλοποίησης της Αναπτυξιακής Τράπεζας, το χρονοδιάγραμμα και τα επόμενα βήματα». «Η συνάντηση έγινε σε εξαιρετικά εποικοδομητικό κλίμα, σεβόμενοι την αρχή της συνέχειας του κράτους», ανέφερε η λακωνική ανακοίνωση του μπουμπουκοϋπουργείου.
Δε διευκρινίστηκε ποια πλευρά ζήτησε τη συνάντηση, όμως δε δυσκολευόμαστε να δούμε πίσω απ' αυτή την επιδίωξη του ακροεδεξιού Γεωργιάδη για λίγη «αριστερή» πατίνα, μέσω της συνεργασίας με τον θεωρούμενο ως «ευρωπαϊστή» και «σοβαρό οικονομολόγο» Δραγασάκη. Ο Δραγασάκης, όμως, για ποιο λόγο δέχτηκε να παίξει ως κομπάρσος στο σόου «Η συνέχεια του κράτους» με πρωταγωνιστή τον Μπουμπούκο; Για να θυμίσει ότι υπάρχει κι αυτός ως παράγοντας του ΣΥΡΙΖΑ; Δεν είναι βλάκας, είμαστε σίγουροι ότι θα μπορούσε να βρει καλύτερο τρόπο για να υποδηλώσει τη σημαντικότητά του ως πολιτικού στελέχους. Για να δείξει στον αστικό κόσμο πόσο υπεύθυνος πολιτικός άνδρας είναι; Και πάλι θα μπορούσε να βρει άλλο τρόπο να το κάνει. Δε χρειαζόταν να αβαντάρει τον Γεωργιάδη, ένα πρόσωπο ιδιαίτερα μισητό στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ.
Το δικό μας το μυαλό πηγαίνει σε πιο… πεζά πράγματα. Η περιβόητη Αναπτυξιακή Τράπεζα είναι δραγασάκειας έμπνευσης. Ουδέποτε βέβαια υλοποιήθηκε όπως την είχε φανταστεί ο εμπνευστής της. Εβαλε φρένο η τρόικα, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των λεγόμενων συστημικών τραπεζών. Υπήρξε, όμως, και μια μερίδα τραπεζιτών δεύτερης κατηγορίας (ανάμεσά τους και ο εκπεσών από το κουμάντο της Πειραιώς Μ. Σάλλας, που έχει βρει «καταφύγιο» σε μια κρητική συνεταιριστική τράπεζα, μεταφέροντας εκεί κεφάλαια που του έχουν εμπιστευθεί διάφορες ισχυρές φαμίλιες), που «έπαιζαν» με την Αναπτυξιακή Τράπεζα του Δραγασάκη. Ο οποίος, πριν επανέλθει στην αστική πολιτική, ήταν μπίζνεσμαν (συνεργασία με διάφορους πρώην συριζαίους, τύπου Πιτσιόρλα). Οπότε, μάλλον το ενδιαφέρον του δεν είναι τόσο πολιτικό όσο επιχειρηματικό.