Στη γραμμή του προεκλογικού συνθήματος της ΝΔ περί υπευθυνότητας και ανευθυνότητας προσπαθεί να συνεχίσει και μετά την εκλογική ήττα ο Καραμανλής, όμως εξίσου υπεύθυνο έναντι των συμφερόντων του κεφάλαιου εμφανίζεται και το ΠΑΣΟΚ, με αποτέλεσμα να γίνεται ένας διαγωνισμός ανάμεσα στα δυο κόμματα. Ενας πόλεμος που προς το παρόν κερδίζει το ΠΑΣΟΚ, αφού όντας στην αντιπολίτευση θεωρείται πιο άφθαρτο σε σχέση με την κυβέρνηση, η οποία πρέπει να κάνει τη βρόμικη δουλειά και να φύγει.
Πώς μπορεί να θεωρηθεί ανεύθυνο το ΠΑΣΟΚ, όταν δεν έχει κάνει ούτε μια έκκληση για εργατικές και λαϊκές κινητοποιήσεις, όταν οι μηχανισμοί του όπως η ΓΣΕΕ φροντίζουν την εργασιακή και κοινωνική ειρήνη ως κόρη οφθαλμού; Δεν υπάρχει μεγαλύτερη υπηρεσία προς το σύστημα απ’ αυτή. Από την άλλη, ουδείς μπορεί να απαιτήσει από ένα κόμμα που βρίσκεται στην αντιπολίτευση να μη λέει και… καμιά μαλακία για να περνάει η ώρα. Πρέπει να τάξει και κάτι στο λαό, ιδιαίτερα όταν διεκδικεί ένα κρίσιμο ποσοστό που θα του δώσει την αυτοδυναμία. Παρά ταύτα, το ΠΑΣΟΚ προσέχει να μην ανοίγει κανένα επί της ουσίας μέτωπο με την πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση. Επιμένει στις γενικόλογες κατηγορίες περί ανικανότητας, έλλειψης σχεδίου, αδυναμίας του πρωθυπουργού και τα παρόμοια.
Οταν το ΠΑΣΟΚ καλείται να απαντήσει συγκεκριμένα σε ζητήματα πολιτικής, επιλέγει τη δραπέτευση ή αφήνει να εννοηθεί πως το πρόβλημα δεν είναι η πολιτική, αλλά ποιος την εφαρμόζει. Ρωτήθηκε, για παράδειγμα, ο εκπρόσωπος Τύπου Γ. Παπακωνσταντίνου, την περασμένη Τρίτη, για τις πρόσφατες δηλώσεις Αλμούνια, που ζήτησε τη λήψη σκληρών μέτρων για τη μείωση του ελλείμματος στην Ελλάδα. Αφού κατανάλωσε τη μισή απάντησή του σε μπηχτές προς τον Αλμούνια, που πέντε χρόνια τώρα προσφέρει πολιτική κάλυψη στην ανίκανη κυβέρνηση της ΝΔ (!) πέρασε στο ζουμί: «Εμείς δεν συμφωνούμε απαραίτητα με τις όποιες συστάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αλλά τις λαμβάνουμε πολύ σοβαρά υπόψη μας. Εμείς ως κυβέρνηση, λαού θέλοντος βεβαίως, μετά τις επόμενες εκλογές, θα προσέλθουμε σε μία διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με ένα συγκεκριμένο σχέδιο ανάταξης της ελληνικής οικονομίας, με έναν ορίζοντα μεσοπρόθεσμο, ο οποίος θα έχει και το δημοσιονομικό, αλλά βεβαίως και το αναπτυξιακό σκέλος». Εκείνο που θα επιδιώξουν είναι μια μικρή επιμήκυνση του χρόνου μείωσης του ελλείμματος στο 3%. Πόσο; Η Α. Διαμαντοπούλου, σε συνέντευξή της στο «Βήμα» αναφέρθηκε σε «ένα νέο τετραετές σταθεροποιητικό πρόγραμμα για την οικονομία, με στόχο έλλειμμα κάτω από 3% έως το 2012». Προφανώς αυτό ήταν το αίτημα που υπέβαλε και ο Παπανδρέου στον… σύντροφο Αλμούνια (μην ξεχνάμε ότι ο επίτροπος είναι σοσιαλιστής), κατά τη συνάντησή τους στις Βρυξέλλες.
Στην ίδια συνέντευξή της η Διαμαντοπούλου δήλωσε, επίσης, ότι η δέσμευση Παπανδρέου για 5% για την Παιδεία διαμορφώθηκε «με μέσο όρο ανάπτυξης τετραετίας στο 4,5%», όμως «η συνεχώς επιδεινούμενη οικονομική κατάσταση της χώρας μπορεί να μην αλλάζει προτεραιότητες, αλλά επηρεάζει το επίπεδο των δεσμεύσεων ποσοτικά και χρονικά». Ετσι λένε στη σύγχρονη πολιτικο-τεχνοκρατική γλώσσα το «παραλάβαμε καμένη γη». Ο Παπακωνσταντίνου, όταν ρωτήθηκε, απάντησε ότι «ισχύει απολύτως η δέσμευση», όμως έχουμε πείρα για να κρίνουμε.
