Μην έχουμε καμιά αυταπάτη ότι η αλλαγή ηγεσίας στο υπουργείο Παιδείας θα σημάνει και αλλαγή πολιτικής. Η πολιτική θα είναι μία και απαράλλακτη, η αντεργατική, αντιεκπαιδευτική σκληρή πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Η αλλαγή στα πολιτικά πρόσωπα που τίθενται επικεφαλής είναι κάτι σαν την αλλαγή σκυτάλης μεταξύ αθλητών στο άθλημα της σκυταλοδρομίας. Αλλαγή «αθλητών» με τον ίδιο στόχο και σκοπό στο τέλος. Και αυτό το «σκοπό» τον έχει προδιαγράψει και περιγράψει πολύ καθαρά την προηγούμενη τετραετία ο αγρίως νεοφιλελεύθερος και αδίστακτος Μητσοτάκης.
Η Κεραμέως εφάρμοσε αυτήν την πολιτική με απίστευτη αλαζονεία, σκληρότητα και βούρδουλα. Εγινε γι’ αυτό ένα πρόσωπο πολύ μισητό σε όλο τον εκπαιδευτικό κόσμο (ακόμα και οι αστικοποιημένες συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες των ΟΛΜΕ-ΔΟΕ δεν τολμούσαν να την στηρίξουν στο έργο της). Γι’ αυτό και τώρα ο απόλυτος άρχων, αυτοκρατορίσκος Μητσοτάκης, που τάχα είναι πολέμιος της αλαζονείας, φτιάχνονας τη «νέα» κυβέρνησή του για να πορευτεί την επόμενη τετραετία, έπρεπε να της αλλάξει πόστο. Ηταν αδύνατη η εφαρμογή της ίδιας πολιτικής με το ίδιο πρόσωπο επικεφαλής.
Υπάρχει, βέβαια και μια άλλη παράμετρος. Η Κεραμέως, παρά τα προπαγανδιστικά φούμαρα και την παραπλανητική γκεμπελική προπαγάνδα ότι τάχα προώθησε την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των σχολικών μονάδων, απέτυχε οικτρά. Και αυτή είναι η αλήθεια. Παρά την τρομοκρατία και τις απειλές, οι εκπαιδευτικοί αντιστάθηκαν και η αξιολόγηση καρκινοβατεί, με ελάχιστες επιτυχίες μόνο στην περιφέρεια, ενώ στα μεγάλα αστικά κέντρα ναυάγησε.
Ο Μητσοτάκης, λοιπόν, που θέλει να συνεχίσει αυτήν την πολιτική (μην ξεχνάμε ότι η αξιολόγηση στο δημόσιο γενικά ήταν ένα από τα κεντρικά προεκλογικά σλόγκαν της ΝΔ) έπρεπε ν’ αλλάξει τον «οδηγό της ατμομηχανής». Γι’ αυτό και έβαλε στην υπουργική καρέκλα τον Πιερρακάκη, προερχόμενο από το ΠΑΣΟΚ και με πολλά ταρατατζούμ «πετυχημένο» στα της πληροφορικής και της «ψηφιακής διακυβέρνησης». Ισως και για να ενισχύσει την επικράτηση του μάνατζμεντ σε όλη την εκπαίδευση από την ίδια την ουσία (μην ξεχνάμε τις αρμοδιότητες αξιολογητή και μάνατζερ στους διευθυντές σχολείων, το πανεπιστήμιο της αγοράς με επικεφαλής σε ρόλο διαχειριστών και επέκτασης της επιχειρηματικόητας τα Συμβούλια Διοίκησης, κ.λ.π.).
Ενα τρικ, δηλαδή, είναι η αλλαγή σκυτάλης στο υπουργείο Παιδείας. Μια οφθαλμαπάτη που πολύ γρήγορα θα αποδειχτεί απάτη. Περισσότερα, λοιπόν, μετά τις προγραμματικές δηλώσεις και βεβαίως μετά τα πρώτα δείγματα πρακτικής πολιτικής στο υπουργείο της Αμάθειας, της Επιχειρηματικότητας στην εκπαίδευση και της Καταστολής.
ΥΓ. Απορίας άξιο είναι ο ορισμός της Δόμνας ως υφυπουργού αρμόδιας για θέματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης! Πέτυχε τόσα στον τομέα της κοινωνικής πρόνοιας, που τώρα θα σταθεί επάξια απέναντι στους πανεπιστημιακούς;
Γιούλα Γκεσούλη
