Σε ερώτηση-πάσα του δημοσιογράφου του Capital.gr, ο Πιερρακάκης απάντησε ως εξής:
«Κ. Πιερρακάκης: Λοιπόν. Είναι ένας χώρος (η επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση) τον οποίο έχουμε προτεραιοποιήσει. Και πολύ σύντομα, στις επόμενες εβδομάδες, θα είμαστε σε θέση να ανακοινώσουμε μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία, με σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα, τις λεγόμενες ακαδημίες. Δηλαδή ποια θα είναι η σύλληψη; Η σύλληψη είναι το ότι η επαγγελματική εκπαίδευση δεν έχει πετύχει. Ξεκινάμε με αυτήν την παραδοχή. Τα ΕΠΑΛ είναι στο επίπεδο του λυκείου. Εγώ θα σας έλεγα περισσότερο να σταθούμε εδώ στο επίπεδο των Ι.Ε.Κ. Η επαγγελματική εκπαίδευση, δηλαδή το λεγόμενο επίπεδο 5. Με το επίπεδο 6 να είναι το Bachelor και το επίπεδο 4 να είναι το απολυτήριο του λυκείου. Οι σπουδές οι επαγγελματικές μετά το λύκειο, η επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση, με την έννοια της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης, ο τρόπος με τον οποίο έχουν πετύχει στην Κεντρική Ευρώπη, εν αντιθέσει με τη νότια, είναι κάτι το οποίο πρέπει να μας προβληματίσει. Εδώ πέρα έχουν ήδη γίνει πολλές μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες με νέα προγράμματα, με νέους οδηγούς κατάρτισης που προέρχονται από τον ιδιωτικό τομέα. Με ένα σύστημα διακυβέρνησης το οποίο εμείς έχουμε εισαγάγει, όπου οι κοινωνικοί εταίροι συμμετέχουν στο σχεδιασμό αυτών των οδηγών κατάρτισης.
Όλα αυτά είναι σημαντικά βήματα. Τώρα αισθανόμαστε ότι ήρθε η ώρα να κάνουμε το επόμενο. Ποιο είναι αυτό; Θέλουμε να φέρουμε ουσιαστικά στο προσκήνιο τη δημιουργία νέων δομών που θα δίνουν και αυτές σπουδές επιπέδου 5 αλλά θα προκύπτουν τα προγράμματα, οι οδηγοί κατάρτισης αυτοί και η διακυβέρνηση των σχολών αυτών, σε μια σύμπραξη του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα, στοχευμένη σε συγκεκριμένες ειδικότητες και διαρθρωμένη σε όλη την Ελλάδα. Να πω ένα-δύο παραδείγματα συγκεκριμένα σε αυτό. Σε περιοχές οι οποίες είναι οινοπαραγωγικές και στις οποίες η χώρα μας τα τελευταία χρόνια έχει αναδείξει το κρασί ως μια αναδυόμενη βιομηχανία, έχει δημιουργηθεί και μια ολόκληρη επιχειρηματική κουλτούρα. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν εφόσον αναζητούμε στελέχη, να μπορέσουμε εμείς σε σύμπραξη μαζί τους να δημιουργήσουμε τις νέες αυτές σχολές οι οποίες θα παράξουν τα εκπαιδευμένα στελέχη τα οποία μετά θα εργαστούν στις επιχειρήσεις αυτές. Και αυτό έχει κι ένα χωρικό χαρακτήρα πολύ έντονο. Βλέπουμε για παράδειγμα ότι υπάρχουν περιοχές στη χώρα μας όπου η φαρμακοβιομηχανία τα πηγαίνει πάρα πολύ καλά αντιστοίχως. Υπάρχουν άλλες περιοχές οι οποίες εστιάζουν σε πολύ συγκεκριμένα προϊόντα του αγροτικού τομέα. Εμείς λοιπόν έχουμε κάνει αυτήν την αποτύπωση και θα έρθει μια νομοθετική πρωτοβουλία, η οποία θα επιτρέπει αυτού του τύπου τις συμπράξεις να τις πραγματοποιούμε πλέον οργανικά με τον ιδιωτικό τομέα. Να είναι δηλαδή κομμάτι του governance, κομμάτι του συστήματος διακυβέρνησης».
Τι είπε, δηλαδή, ο Πιερρακάκης; Οτι δεν αρκεί που οι «κοινωνικοί εταίροι» (συνδικαλιστική γραφειοκρατία και κυρίως οι καπιταλιστές) έχουν λόγο στη διαμόρφωση των προγραμμάτων κατάρτισης, ή τα ινστιτούτα τους και οι επαγγελματικές ενώσεις συνεργάζονται με το ΥΠΑΙΘΑ, υποδέχονται και παρακολουθούν την πρακτική άσκηση των σπουδαστών, την μαθητεία κ.λπ.
Τώρα πρέπει η επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση να παραδοθεί εξ ολοκλήρου στα νύχια των καπιταλιστών («συμπράξεις» ονομάζεται αυτή η μορφή), μέσω της ίδρυσης των λεγόμενων «ακαδημιών». Σε αυτές, οι ίδιοι οι καπιταλιστές, θα έχουν το διευθυντικό δικαίωμα, θα καθορίζουν τις ειδικότητες που έχει ανάγκη η αγορά και οι τοπικές επιχειρήσεις, θα καταρτίζουν τα προγράμματα σπουδών, θα διαμορφώνουν εργαζόμενους με τις δεξιότητες και τα χαρακτηριστικά που τους είναι αρεστά. Θα προσφέρουν δε, ως «αντίδωρο», ως «καθρεφτάκι» σε αυτούς που θα φοιτήσουν σε αυτές τις «ακαδημίες», την ελπίδα, την πιθανότητα ότι μπορεί να επιλέξουν κάποιους από αυτούς για να εργαστούν στη συνέχεια στα εργοδοτικά τους κάτεργα. Αυτή είναι η ουσία, γιατί το βαρύγδουπο όνομα (ακαδημίες) δεν σημαίνει απολύτως, αφού αυτές θα ανήκουν στο επίπεδο 5, όπως ακριβώς και τα ΙΕΚ και επιλέχθηκε μόνο και μόνο για να υπηρετηθεί το αφήγημα της δήθεν «αναβαθμισμένης» τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης, που τάχα εξασφαλίζει θέσεις στην αγορά εργασίας.
Πρόκειται για νέο δημαγωγικό τρικ που στόχο έχει, ταυτόχρονα με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των καπιταλιστών, να στρέψει τα παιδιά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων στην επαγγελματική εκπαίδευση-κατάρτιση και να παραιτηθούν από τα όνειρά τους για πανεπιστημιακές σπουδές.
Το νέο «λίφτινγκ», στην Τεχνικοεπαγγελματική Εκπαίδευση (ΤΕΕ) είναι το τρίτο κατά σειρά που κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη μετά το νόμο της Κεραμέως 4763/2020 και το νόμο Πιερρακάκη «Ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης» (Ν. 5082/2024). Θυμίζουμε εδώ τα όσα αναφέραμε στο άρθρο με τίτλο «Τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της καπιταλιστικής αγοράς» πριν ακριβώς ένα χρόνο, όταν ψηφιζόταν ο νόμος Πιερρακάκη:
Ο νόμος Κεραμέως αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία τώρα ο Πιερρακάκης στήνει το νέο νομοσχέδιο για να βαθύνει ακόμη παραπέρα την εξάρτηση της τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης από το κεφάλαιο και την καπιταλιστική αγορά, να της δώσει σάρκα και οστά και να συγκεκριμενοποιήσει τους τρόπους με τους οποίους θα πετσοκοπούν οι δαπάνες του κράτους για την στήριξη της δημόσιας ΤΕΕ.
Το ταξικό πρόσημο του νομοσχέδιου φρόντισαν να δώσουν ακόμη και σε συμβολικό επίπεδο Μητσοτάκης και Πιερρακάκης με σόου παρουσίασής του στο Πρότυπο ΕΠΑΛ Περάματος, τον Δεκέμβρη του 2023. Το μήνυμα ήταν σαφές: Τα παιδιά των εργατών, των λαϊκών οικογενειών, είναι παιδιά ενός «κατώτερου θεού». Ως εκ τούτου δεν μπορούν να ονειρευτούν ούτε έχουν ελπίδα να επιλέξουν σπουδές στα ΑΕΙ. Η μόνη διέξοδος που έχουν είναι η Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση.
Χαρακτηριστική της αγωνίας της κυβέρνησης, ότι τα παιδιά αυτά δεν προτιμούν, στο βαθμό που επιθυμεί το σύστημα, την ΤΕΕ, ήταν η αποστροφή της ομιλίας του εισηγητή της ΝΔ Εμμανουήλ Κόνσολα στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων.
Ανέφερε ότι στην Ελλάδα καταγράφεται ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά συμμετοχής μαθητών στην επαγγελματική κατάρτιση. Και ότι υπάρχει σαφής υστέρηση έναντι του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Το ποσοστό στη χώρα μας είναι 33,8%, ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 48,7%.
Επίσης, ότι το 33,3% των νέων ηλικίας 25 έως 29 ετών, που είναι απόφοιτοι σχολών επαγγελματικής εκπαίδευσης, είναι άνεργοι και δεν έχουν δυνατότητα «επανακατάρτισης» ή ακόμα και δια βίου μάθησης.
Τα είπε αυτά ο νεοδημοκράτης εισηγητής, ωθούμενος από μία και μοναδική έγνοια: να κατευθυνθεί η νεολαία της εργατικής τάξης στην ΤΕΕ ώστε να ανακοπεί η τάση για πανεπιστημιακές σπουδές, που επειδή διαμορφώνουν αναπτυγμένες προσωπικότητες με γνώσεις και δεξιότητες μπορεί να υποσκάψουν τη σταθερότητα του καπιταλιστικού συστήματος, πυροδοτώντας όνειρα για καλύτερες δουλειές, αμοιβές και συνθήκες εργασίας. Και όχι γιατί βασίζεται στα δεδομένα της Ελλάδας του μέσου επιπέδου καπιταλιστικής ανάπτυξης και στο γεγονός ότι τα προγράμματα της λεγόμενης «επανακατάρτισης» εξυπηρετούν το σκοπό του καμουφλαρίσματος της ανεργίας και του προσεταιρισμού ευρωπαϊκών κονδυλίων που γεμίζουν τις «τσέπες» των ημετέρων.
Η ταξική ουσία του νομοσχέδιου ξεπήδησε καθαρά και από τις τοποθετήσεις του ΣΕΒ και των μεγαλοξενοδόχων, οι εκπρόσωποι των οποίων έπλεξαν το εγκώμιο του νομοσχέδιου…
Τα νέα βαφτίσια των ΙΕΚ
Με το νομοσχέδιο Πιερρακάκη τα ΙΕΚ βαφτίζονται σε Σ.Α.Ε.Κ. (Σχολές Ανώτερης Επαγγελματικής Κατάρτισης). Πρόκειται για έναν βαρύγδουπο τίτλο χωρίς ουσία.
Η πραγματική «αναβάθμιση» των ΙΕΚ έγινε μέσω του λουκέτου στα δημόσια ΙΕΚ που έχουν λιγότερους από 250 σπουδαστές σε Αθήνα, Πειραιά και Θεσσαλονίκη και 100 στην υπόλοιπη Ελλάδα (εκτός παραμεθόριων περιοχών) και της παράδοσης των σπουδαστών στους ιδιώτες εμπόρους του είδους.
Οργανώνονται στους τομείς α) Επαγγελματικής κατάρτισης και β) Επαγγελματικής Ανάπτυξης και Συμβουλευτικής. Ο τομέας Επαγγελματικής Ανάπτυξης και Συμβουλευτικής αποτελείται από τα Γραφεία Επαγγελματικής Ανάπτυξης και Σταδιοδρομίας (Γ.Ε.Α.Σ.) των Σ.Α.Ε.Κ., στις αρμοδιότητες των οποίων περιλαμβάνεται και «η συνεργασία με τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού ή συναρμόδιων υπουργείων ή ν.π.δ.δ., ινστιτούτων κοινωνικών εταίρων και επαγγελματικών φορέων…», η «διασύνδεση με επιχειρήσεις υποδοχής και η παρακολούθηση της εξέλιξης της πρακτικής άσκησης των καταρτιζόμενων» και «η καθοδήγηση και συμβουλευτική στην ανάπτυξη επιχειρηματικών δράσεων και εγχειρημάτων από καταρτιζόμενους και αποφοίτους»…
Στο πλαίσιο των Σ.Α.Ε.Κ. δημιουργείται Ηλεκτρονική Πύλη Ενημέρωσης των Γραφείων Επαγγελματικής Ανάπτυξης και Σταδιοδρομίας (Γ.Ε.Α.Σ.), το «ζουμί» της οποίας, πέρα από τις φανφάρες για ενημέρωση των ενδιαφερόμενων για ποιες ειδικότητες έχουν «απορρόφηση» στην αγορά εργασίας -λες και η μεγάλη ανεργία ειδικά στους νέους οφείλεται στο μη επαρκές εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό- είναι η αναζήτηση από τις επιχειρήσεις νέων εκμεταλλευόμενων σε θέσεις «πρακτικής άσκησης» και «μαθητείας» ή και εργασίας (κατά κανόνα επισφαλούς).
Κέντρα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (Κ.Ε.Ε.Κ)
Αποτελούν τη νέα βασική δομή διοίκησης της τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης που έχει ως αποστολή «την ενίσχυση της σύζευξης της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (Ε.Ε.Κ.) με την αγορά εργασίας, καθώς και με τις ανάγκες και την ιδιαίτερη φυσιογνωμία της τοπικής κοινωνίας και οικονομίας».
Η μεγαλύτερη σύνδεση της τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης με τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις και την αγορά κλίνεται σε όλες τις πτώσεις.
Γι΄αυτό και στο Συμβούλιο Κέντρων Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, που αποφασίζει και για την αναστολή, κατάργηση ή και πρόβλεψη για νέες ειδικότητες, σύμφωνα με τις περιστασιακές ανάγκες της αγοράς, συμμετέχουν και «εκπρόσωποι των Επιμελητηρίων της οικείας περιφερειακής ενότητας».
Για την ίδρυση Κ.Ε.Ε.Κ. απαιτούνται: Υποχρεωτικά, 1 δομή επαγγελματικής εκπαίδευσης [Πρότυπο Επαγγελματικό Λύκειο-Π.ΕΠΑ.Λ., ή Επαγγελματικό Λύκειο – ΕΠΑ.Λ.), 1 Εργαστηριακό Κέντρο (Ε.Κ.)., και τουλάχιστον μία (1) εκ των ακόλουθων δομών: Επαγγελματική Σχολή Κατάρτισης (Ε.Σ.Κ.) και Σχολή Ανώτερης Επαγγελματικής Κατάρτισης (Σ.Α.Ε.Κ.), που είναι η νέα ονομασία του ΙΕΚ.
Επιπλέον, στα Κ.Ε.Ε.Κ. δύναται να παρέχεται το Μεταλυκειακό Ετος-Τάξη Μαθητείας, το οποίο εντάσσεται στο Επίπεδο 5 του Ε.Π.Π..
Ο Πιερρακάκης δήλωσε ότι σχεδιάζεται να δημιουργηθούν 60 Κ.Ε.Ε.Κ. στα οποία έδωσε τον βαρύγδουπο όρο campus (!) για να παραπέμπει σε κάτι πολύ… αναβαθμισμένο, καθώς χρησιμοποιείται κυρίως για τα πανεπιστήμια.
Κοντολογίς, επιχειρείται το συμμάζεμα όλων των μορφών Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης σε ένα χώρο για να διευκολύνει α) την προσπάθεια για περαιτέρω μείωση της χρηματοδότησης, αφού η μια δομή θα αλληλοσυμπληρώνει την άλλη με κατάργηση των επικαλύψεων σε ειδικότητες, κοινή χρήση των εργαστηρίων, του προσωπικού, κ.λπ και β) την παρέμβαση της «αγοράς». Οι καπιταλιστές σε περιφερειακό επίπεδο θα έχουν πληρέστερη και καθαρότερη εικόνα για τις ευκαιρίες που τους προσφέρονται όσον αφορά τον καθορισμό των ειδικοτήτων (στις οποίες έχουν λόγο) και τον αριθμό των προσφερόμενων εργατικών «χεριών».
Και γ) γιατί όχι νέες απολύσεις προσωπικού μέσω της κατάργησης των «επικαλύψεων» στις ειδικότητες. Το παρελθόν Μητσοτάκη, ως υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης, με το λουκέτο σε τομείς και ειδικότητες της ΤΕΕ και τις απολύσεις 2.500 εκπαιδευτικών σε μια νύκτα, που ακόμα και σήμερα δεν έχουν αποκατασταθεί μισθολογικά και συνταξιοδοτικά, δεν μπορεί να ξεχαστεί.
Υπολογίζεται ότι η ίδρυση των 60 Κ.Ε.Ε.Κ. θα οδηγήσει στη συγχώνευση 40 περίπου ΕΠΑΛ με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τις ειδικότητες και τις θέσεις εργασίας.
Οπως προείπαμε στα Κ.Ε.Ε.Κ. περιλαμβάνονται και οι Επαγγελματικές Σχολές Κατάρτισης (Ε.Σ.Κ.) του νόμου Κεραμέως 4763/2020.
Πρόκειται για διετείς δομές που απευθύνονται σε απόφοιτους Γυμνασίων! Νομιμοποιείται δηλαδή και διευρύνεται η παιδική εργασία. Δεκατετράχρονα παιδιά θα κληθούν να γίνουν εργατάκια (αντικαθιστώντας τους καλφάδες του μεσαίωνα και της οθωμανικής κυριαρχίας), αφού οι αμέτρητοι «κόφτες» τα οδηγούν να ξεχάσουν από πολύ νωρίς τα όνειρά τους. Εξ ου και ο Πιερρακάκης ανακοίνωσε ότι θα ενθαρρυνθεί η ίδρυση περισσότερων Επαγγελματικών Σχολών Κατάρτισης.
Για την ίδρυση Κ.Ε.Ε.Κ. συνεκτιμώνται, μεταξύ άλλων «η υφιστάμενη συνεργασία με κοινωνικούς εταίρους και η διασύνδεση με την αγορά Εργασίας», «η συνεργασία με κοινωφελή ή ερευνητικά ιδρύματα και Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα» και «η συμμετοχή σε ευρωπαϊκά και διεθνή προγράμματα».
Θεματικά Ερευνητικά Ινστιτούτα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης
Σε κάθε Κ.Ε.Ε.Κ. μπορεί να συστήνεται ένα Θεματικό Ερευνητικό Ινστιτούτο Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (Θ.Ε.Ι.Ε.Ε.Κ.) που έχει ως αποστολή: «α) την έρευνα για τη διάγνωση των αναγκών της τοπικής οικονομίας συγκεκριμένης περιοχής και την αξιοποίηση των αποτελεσμάτων της, σε συνεργασία με το οικείο Συμβούλιο Σύνδεσης με την Παραγωγή και την Αγορά Εργασίας (Σ.Σ.Π.Α.Ε.), β) την ανάπτυξη προγραμμάτων σπουδών και οδηγών κατάρτισης θεματικού χαρακτήρα… σε συνεργασία με τους κατά περίπτωση αρμόδιους φορείς».
«Για την εκπλήρωση του σκοπού τους, τα Θ.Ε.Ι.Ε.Ε.Κ. αναπτύσσουν συνεργασίες με Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Α.Ε.Ι.), το Εθνικό Συμβούλιο Δεξιοτήτων Εργατικού Δυναμικού,… ερευνητικούς φορείς, φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης, τοπικές επιχειρήσεις, εργοδοτικούς φορείς, οργανώσεις εργαζομένων, τοπικές συνεταιριστικές οργανώσεις και κλαδικά συμβούλια».
Και μέσω αυτής της πρόβλεψης σηματοδοτείται η απόλυτη υποταγή στις περιστασιακές και πρόσκαιρες ανάγκες της αγοράς και μάλιστα σύμφωνα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των τοπικών καπιταλιστικών επιχειρήσεων.
Δεν ήταν τυχαία η δήλωση Μητσοτάκη, κατά την παρουσίαση-σόου του νομοσχέδιου στο πρότυπο ΕΠΑΛ Περάματος, που υπονόησε ότι το προδιαγεγραμμένο «πεπρωμένο» των μαθητών από το Πέραμα, στην καλύτερη περίπτωση, είναι η επαγγελματική διέξοδος στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη των συνεχών εγκλημάτων κατά της ζωής των εργατών (που αποκαλούνται από τον εσμό κάθε χρώματος «εργατικά ατυχήματα») και της άγριας εκμετάλλευσης από την COSCO.
Οργανωτικός Συντονιστής
Η εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, εν προκειμένω η παράδοση της ΤΕΕ στα «νύχια» της αγοράς, η αντιμετώπισή της σαν επιχείρηση επιβάλλει και όρους διοίκησης επιχείρησης. Γι’ αυτό και προωθείται ο συγκεντρωτισμός της εξουσίας σε ένα άτομο-μάνατζερ, που ονομάζεται «Οργανωτικός Συντονιστής», που μπορεί και να μην είναι εκπαιδευτικός, αλλά απλά δημόσιος υπάλληλος, με ιδιαίτερο προσόν την «επαγγελματική εμπειρία 6 τουλάχιστον ετών σε θέματα σχετικά με την επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση», που διορίζεται από το υπουργείο Παιδείας.
Αυτός, προΐσταται του Συμβουλίου του Κ.Ε.Ε.Κ., στο οποίο μετέχουν «οι Διευθυντές των επιμέρους δομών εκπαίδευσης και κατάρτισης που υπάγονται στο Κέντρο, ο Διευθυντής του Εργαστηριακού Κέντρου (Ε.Κ.), ένας εκπρόσωπος του οικείου Δήμου, στον οποίο εδρεύει το Κ.Ε.Ε.Κ. και ο οποίος έχει την ευθύνη των κτιριακών εγκαταστάσεων, καθώς και εκπρόσωποι των Επιμελητηρίων της οικείας περιφερειακής ενότητας».
Ο Οργανωτικός Συντονιστής είναι ο «γκαουλάιτερ» της κυβερνητικής πολιτικής και των συμφερόντων του κεφαλαίου και της αγοράς, που χαράσσει τον στρατηγικό σχεδιασμό της τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης. Εισηγείται τα θέματα και τις δράσεις που πρέπει να αναπτυχθούν, ορίζει και αλλάζει εισηγητές, «υποστηρίζει» τους Διευθυντές των δομών επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης, παίρνει μέτρα για την «ενίσχυση της αποτελεσματικότητας και της αποδοτικότητας του Κέντρου», αναπτύσσει «συνεργασίες» με επιχειρήσεις της ημεδαπής και αλλοδαπής, κ.λπ.
Τα ΕΠΑΛ και τα Εργαστηριακά Κέντρα (Ε.Κ.) όλο και πιο βαθιά στην αγκαλιά των επιχειρήσεων
Και μόνο η διατήρηση της δευτεροβάθμιας Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (ΕΠΑΛ), στον αντίποδα των Γενικών Λυκείων, βάζει ταφόπλακα στην απαίτηση για υποχρεωτικό Λύκειο Γενικής Μόρφωσης για όλα τα παιδιά. Με το νομοσχέδιο Πιερρακάκη, τα ΕΠΑΛ, χάνουν ακόμη και αυτά τα ψήγματα γενικής παιδείας και πέφτουν όλο και πιο βαθιά στη σφιχτή αγκαλιά των επιχειρήσεων και της αγοράς, μέσω της ένταξής τους στα Κ.Ε.Ε.Κ.
Η κατεύθυνση αυτή διασφαλίζεται ακόμη και για τα ΕΠΑΛ που είναι εκτός Κ.Ε.Ε.Κ., με τη θεσμοθέτηση της Επιτροπής Συντονισμού, ως οργάνου διοίκησης μαζί με τον Διευθυντή και τον υποδιευθυντή, ενώ παραμερίζεται ουσιαστικά ο Σύλλογος Διδασκόντων και χάνεται ο κυρίαρχος ρόλος του.
Η ρύθμιση για τη «διάχυση των καινοτομιών Προτύπων Επαγγελματικών Λυκείων Π.ΕΠΑ.Λ.» σταδιακά σε όλα τα ΕΠΑΛ, δεν είναι παρά μια παραπλανητική προπαγάνδα, καλλιέργειας ψεύτικων ελπίδων, ενώ στην πραγματικότητα τα ΕΠΑΛ κατηγοριοποιούνται (Π.ΕΠΑ.Λ., ΕΠΑΛ εντός Κ.Ε.Ε.Κ., ΕΠΑΛ) και οι υποδομές τους, η υλικοτεχνική υποδομή, το εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό τους έργο καταρρέουν, μιας και η χρηματοδότηση είναι άθλια και οι εκπαιδευτικοί διορίζονται με το σταγονόμετρο και μετά από μεγάλες καθυστερήσεις.
Υπενθυμίζουμε ότι ο νόμος Κεραμέως πέρασε νέο «λούστρο» στα ΕΠΑΛ με τη δημιουργία των Πρότυπων Επαγγελματικών Λυκείων (Π.ΕΠΑ.Λ.). Σύμφωνα με αυτόν, κριτήρια για τον χαρακτηρισμό των ΕΠΑ.Λ. σε Π.ΕΠΑ.Λ. «συνιστούν ιδίως: α) τα προσόντα και η επάρκεια του εκπαιδευτικού προσωπικού τους, β) η συμμετοχή σε εκπαιδευτικά προγράμματα, καινοτόμες δράσεις, ευρωπαϊκά προγράμματα επαγγελματικής εκπαίδευσης, γ) το μέγεθός τους, δ) η τοποθεσία τους και ε) η συνεργασία τους με τοπικές επιχειρήσεις και Α.Ε.Ι. της περιφέρειας στην οποία ανήκουν». Σε αυτά εισάγονται απόφοιτοι υποχρεωτικής εκπαίδευσης (Γυμνάσιο) με βάση τον βαθμό του απολυτηρίου τους.
Οπως προαναφέραμε η ίδρυση των 60 Κ.Ε.Ε.Κ. θα οδηγήσει στη συγχώνευση 40 περίπου ΕΠΑΛ, δημιουργώντας σχολεία-γίγαντες με εκατοντάδες μαθητές και δεκάδες εκπαιδευτικό προσωπικό. Σχολεία όπου δημιουργούνται ευνοϊκές προϋποθέσεις για την εκδήλωση φαινομένων σχολικής βίας, την οποία, υποτίθεται, ότι η κυβέρνηση θέλει να καταπολεμήσει.
Θεσμοθετείται επίσης με το άρθρο 23 του νομοσχέδιου, για τους μαθητές της Γ΄Λυκείου των ΕΠΑΛ, πρακτική άσκηση σε φορείς του δημοσίου και σε επιχειρήσεις της περιοχής, με αντικατάσταση του προγράμματος σπουδών των εργαστηριακών μαθημάτων, 22 μέρες συνεχόμενα ή τμηματικά, χωρίς αμοιβή και ασφάλιση, γεγονός που συνιστά μια άλλη μορφή παιδικής εργασίας.
Για τα Ε.Κ. προβλέπονται συγχωνεύσεις-καταργήσεις, σύμφωνα με το άρθρο 25 του νομοσχέδιου: «Για τα εργαστηριακά μαθήματα και το εργαστηριακό μέρος των μικτών μαθημάτων των μαθητών των Επαγγελματικών Λυκείων, των καταρτιζόμενων των Επαγγελματικών Σχολών Κατάρτισης (Ε.Σ.Κ.) και των Σχολών Ανώτερης Επαγγελματικής Κατάρτισης ( Σ.Α.Ε.Κ.), καθώς και των μαθητευομένων του Μεταλυκειακού έτους – Τάξη Μαθητείας συγκροτούνται και λειτουργούν, ανάλογα με τις υπάρχουσες ανάγκες, εργαστηριακά κέντρα (Ε.Κ.), ανά δύο (2) τουλάχιστον εκπαιδευτικές μονάδες, συμπεριλαμβανομένων και των δημόσιων Ε.Σ.Κ. ή Σ.Α.Ε.Κ.».
Εν κατακλείδι, το νομοσχέδιο Πιερρακάκη παραδίδει την επαγγελματική εκπαίδευση στα περιστασιακά συμφέροντα της αγοράς, δημιουργώντας φθηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό, που είτε θα πυκνώσει τη στρατιά των ανέργων είτε θα αποτελέσει κομμάτι των «απασχολήσιμων» στις γαλέρες των καπιταλιστικών επιχειρήσεων.
Γιούλα Γκεσούλη
