Οπως μας ενημέρωσε με μια πανηγυρική ανακοίνωση το υπουργείο Παιδείας, με κοινή απόφαση των υπουργών Ανάπτυξης και Παιδείας, Σιούφα και Γιαννάκου, «θεσπίστηκε Πανελλήνιος Μαθητικός Διαγωνισμός με θέμα την ανταγωνιστικότητα, στο πλαίσιο του Ετους Ανταγωνιστικότητας 2005». Ο διαγωνισμός θα γίνει μέχρι το τέλος του χρόνου και απευθύνεται στους μαθητές της Β’ Λυκείου. Για να υπάρχει μάλιστα δέλεαρ, θα δοθούν και χρηματικά έπαθλα.
Μα τί να γράψει ενα παιδί 16-17 ετών για την ανταγωνιστικότητα, μια έννοια με οικονομικό περιεχόμενο, που του είναι εντελώς ξένη; Προφανώς, αυτά που θα του «εγχύσουν» στον εγκέφαλό του οι φροντιστές, που θα αντιγράψουν τις απόψεις που πλασάρουν ο ΣΕΒ, τα κόμματα εξουσίας, οι υπηρεσίες της ΕΕ και του ΔΝΤ και οι αρθρογράφοι των οικονομικών σελίδων, που λειτουργούν (πλην ελάχιστων εξαιρέσεων) σαν παπαγαλάκια των καπιταλιστών. Για να έχει τύχη να πάρει το βραβείο, θα πρέπει οπωσδήποτε να περιλάβει στο πόνημά του την άποψη ότι βασικό στοιχείο για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας είναι η μείωση του «κόστους εργασίας», διότι η ανταγωνιστικότητα μετριέται με βάση το «κόστος εργασίας» σε σχέση με το ΑΕΠ. Μπορεί ο μαθητής να μην καταλάβει αυτή τη σχέση, θα καταλάβει όμως σίγουρα πως για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα θα πρέπει να «συγκρατηθούν» οι μισθοί και τα μεροκάματα. Καλείται, δηλαδή, πριν ακόμα μπει ο ίδιος στην αγορά εργασίας, να υπογράψει δήλωση μετάνοιας, αν οι γονείς του είναι εργαζόμενοι. Να αποκηρύξει ακόμα και το δικό του δικαίωμα να έχει κάπως καλύτερη ζωή, αφού αυτό το δικαίωμα περνάει μέσα από την αύξηση των μισθών των γονιών του. Καλείται να προσχωρήσει σ’ έναν ιδιόμορφο γενιτσαρισμό, που ταιριάζει γάντι στην εποχή του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, του πιο αγριανθρωπικού καπιταλισμού που γνώρισε η Ιστορία.
Το υπουργείο Παιδείας δεν διστάζει να αποκαλύψει το σκοπό αυτού του διαγωνισμού: «Με τη θέσπιση του Πανελλήνιου Μαθητικού Διαγωνισμού, η έννοια της ανταγωνιστικότητας τίθεται για πρώτη φορά ως θέμα για ανάλυση και κριτική (sic!) στο χώρο της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Το γεγονός αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την καλλιέργεια της σχετικής νοοτροπίας στους νέους και για τη σταδιακή διαμόρφωση ενός γενικότερου κλίματος, ευνοϊκού για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και τη μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη και ανάδειξη της χώρας».
Τόσα περιθώρια για κριτική υπάρχουν, που υπάρχει χώρος (και χρηματικό έπαθλο, μην το ξεχνάμε) μόνο για μια άποψη, αυτή που θα υιοθετεί την κυρίαρχη άποψη για την πραγματικότητα.
Το γεγονός δεν μας εκπλήσσει καθόλου. Ο αστικός πολιτικός κόσμος έχει ως πρόταγμα τη σύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας. Αναρωτιόμαστε, όμως, εκείνοι οι πολυπράγμονες του καθηγητικού συνδικαλισμού και ειδικά ορισμένοι που δηλώνουν αριστεροί, ριζοσπάστες, επαναστάτες και τα παρεμφερή, δεν θα κάνουν τίποτα γι’ αυτή την πρόκληση;
