Ο αγώνας των διοικητικών υπαλλήλων έχει φτάσει σε μια από τις πιο κρίσιμες καμπές του. Η κυβέρνηση στέλνει στα Πειθαρχικά Συμβούλια 276 απερ- γούς που δεν υπέκυψαν στον εκβιασμό του Αρβανιτόπουλου να απογραφούν ηλεκτρονικά. Από την αρχή της εβδομάδας πραγματοποιήθηκαν γενικές συνελεύσεις των συλλόγων φοιτητών του ΕΜΠ και του ΕΚΠΑ, στις οποίες κατέβηκαν και υπερψηφίστηκαν πλαίσια κατάληψης, κυρίως της ΕΑΑΚ. Οι καταλήψεις αυτές είναι σημαντικές, γιατί από τη μια επιτείνουν την κρίση στο στρατόπεδο του «αντιπάλου» που δεν μπορεί να λύσει άμεσα, όπως υπόσχεται, το ζήτημα των διαθεσιμοτήτων, και από την άλλη ενισχύει το μέτωπο των απεργών, στο οποίο η τρομοκρατία των διώξεων μπορεί να φέρει αρκετές «διαρροές», όπως φάνηκε και από τη συμμετοχή της πλειοψηφίας στην ηλεκτρονική απογραφή.
Οι φοιτητές του Περισσού (ΜΑΣ), αντί να στηρίξουν την εβδομαδιαία κατάληψη, κατέβασαν πλαίσια για διήμερη κατάληψη και ανοιχτή σχολή μεσοβδόμαδα… προκειμένου να πραγματοποιη- θούν οι εγγραφές των πρωτοετών! Αντί να καλέσει τους φοιτητές να ενισχύσουν το δύσκολο αυτό αγώνα στην πιο κρίσιμη φάση του, το ΜΑΣ τους καλεί σε ανοιχτή απεργοσπασία!
Ιδια κι απαράλλαχτη τακτική ακολούθησε το ΠΑΜΕ στην Ομοσπονδία Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΟΔΠΤΕ). Ο «Ριζοσπάστης» της Τρίτης έγραφε τα εξής: «Κατά τη διάρκεια της τελευταίας συνεδρίασης του ΚΣ της ΟΔΠΤΕ που έγινε προχτές, οι παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταψήφισαν την πρόταση που κατέβασαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ για άμεση εγγραφή των πρωτοετών φοιτητών. Υπενθυμίζεται ότι το συγκεκριμένο θέμα αξιοποιείται από την κυβέρνηση όχι μόνο προπαγανδιστικά για την ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού αλλά και ως αφορμή για να συρθούν οι εργαζόμενοι στα δικαστήρια»!
Σε κάθε απεργιακό αγώνα της σημερινής περιόδου, τα ΜΜΕ, τα αστικά κόμματα και τα δικαστήρια θα σταθούν απέναντι. Θα είναι αμείλικτα. Δυο όροι είναι αναγκαίοι (όχι όμως και ικανοί) για την εξασφάλιση της νίκης απέναντι σε αυτό το μαύρο μπλοκ: η ατσαλένια ενότητα των απεργών και η ταξική αλληλεγγύη. Ο γονιός που εργάζεται πρέπει να καταλάβει ότι το βασικό όπλο που διαθέτουν οι απεργοί αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν πραγματοποιούν τις εγγραφές των πρωτοετών, του γιου και της κόρης του. Κι αυτό θα το καταλάβει μόνο αν δει την ακλόνητη και ανυποχώρητη αποφασιστικότητα στον αγώνα των απεργών. Τότε μόνο υπάρχει το ενδεχόμενο να σταθεί αλληλέγγυος. Στην αντίθετη περίπτωση, η υποχώρηση στο ζήτημα των εγγραφών στέλνει το σινιάλο της λήξης, που θα το βροντοφωνάξουν ακαριαία τα ΜΜΕ. Και τότε ο γονιός, βοηθούσης της γερής φασιστικής προπαγάνδας περί «λαμόγιων που κάθονται και ξύνονται στα πανεπιστήμια», θα αναρωτηθεί: «τι νόημα είχε αυτή η ταλαιπωρία τόσων μηνών για τα παιδιά μου και την τσέπη μου»;.
Για μια ακόμη φορά, ο Περισσός, επικαλούμενος «προβλήματα που δημιουργούνται στο κοινωνικό σύνολο», δίνει εξετάσεις στο σύστημα, εμφανιζόμενος ως κόμμα της υπευθυνότητας, της ηπιότητας, της διαλλακτικότητας και του συμβιβασμού. Αυτή τη φορά δεν έχει καν το πρόσχημα των «χαμηλών αγωνιστικών διαθέσεων», όπως στην περίπτωση των καθηγητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτή τη φορά το μέτωπο των απεργών είναι αρραγές. Προς τον τρίτο μήνα βαδίζει η απεργία τους. Τι θέλουν; Στήριξη από τα άλλα κομμάτια της πανεπιστημιακής κοινότητας. Αυτή τη στήριξη τους αρνείται ο Περισσός, με τη μέθοδο του «ξηλώματος του πουλόβερ». Σήμερα οι εγγραφές των πρωτοετών, αύριο ο κίνδυνος να χαθεί το εξάμηνο, μεθαύριο τέρμα η απεργία. Προσπαθεί (ανεπιτυχώς μέχρι στιγμής) να σπάσει το μέτωπο της αλληλεγγύης, που αποτελεί το οξυγόνο για τους απεργούς.
