Τον απολογισμό της διετούς λειτουργίας του ΔΟΑΤΑΠ (που αντικατέστησε το ΔΙΚΑΤΣΑ) παρουσίασε στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής ο υφυπουργός Παιδείας Ταλιαδούρος.
Τα όσα υπογραμμίζονται στο κείμενο του απολογισμού, φανερώνουν και το σκοπό της σύστασης και λειτουργίας του Διεπιστημονικού Οργανισμού Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών και Πληροφόρησης, που αποσύνδεσε την ακαδημαϊκή ισοτιμία από τα επαγγελματικά δικαιώματα, ώστε να είναι εύκολη η προσαρμογή στα ευρωπαϊκά δεδομένα, όπου η Διαδικασία της Μπολόνια έχει προχωρήσει με ταχύτερους ρυθμούς. Δείχνουν επίσης και την κατεύθυνση προς την οποία κινείται σταθερά η κυβερνητική πολιτική.
Προτείνεται, λοιπόν, «να δίνεται η δυνατότητα αναγνώρισης των σπουδών σε φοιτητές της αλλοδαπής με τη σύμφωνη γνώμη του τμήματος υποδοχής, βάσει του Ευρωπαϊκού Συστήματος Μεταφοράς Πιστωτικών Μονάδων. Η ρύθμιση αυτή θα ήταν σε αρμονία με τις νυν αρμοδιότητες του Οργανισμού, αν οι τελευταίες περιοριστούν μόνο στην πιστοποίηση της ισοτιμίας, ενώ η αρμοδιότητα της αντιστοιχίας των τίτλων σπουδών ανατεθεί απευθείας στα τμήματα των ανώτατων ελληνικών ιδρυμάτων πανεπιστημιακής και τεχνολογικής εκπαίδευσης».
Ζητάει, δηλαδή, ο ΔΟΑΤΑΠ να βρει άμεση εφαρμογή η γενίκευση της αποτίμησης των πανεπιστημιακών σπουδών σε πιστωτικές μονάδες και στη συνέχεια να γίνεται η ισοτίμηση των τίτλων σπουδών με βάση αυτή την πρακτική.
Την οδηγία αυτή υιοθέτησε, ως γνωστόν, ως το νέο επίμαχο πεδίο εφαρμογής για την επόμενη διετία και η τελευταία Σύνοδος του Λονδίνου (συνέχεια της Διαδικασίας της Μπολόνια). Το αποτέλεσμα θα είναι η εξαφάνιση του ενιαίου πτυχίου, ως έκφραση της ενότητας μιας επιστήμης, ο κατακερματισμός των σπουδών, τα πτυχία-τυχαία αθροίσματα σκόρπιων πιστωτικών μονάδων, που θα αντιστοιχούν σε κοντοπρόθεσμες ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς, οι ευέλικτες και φθηνές σπουδές.
Το ΔΟΑΤΑΠ, όμως, δεν σταματά εδώ. Επιθυμεί την ολοκλήρωση του σκηνικού, σε απόλυτη σύμπλευση με τη Σύνοδο του Λονδίνου, ζητώντας να υπάρξει μέριμνα για την αναγνώριση των «μη παραδοσιακών» προγραμμάτων σπουδών.
Θυμίζουμε ότι η Σύνοδος του Λονδίνου ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη «δίκαιη αναγνώριση των προσόντων ανώτατης εκπαίδευσης και προηγούμενης μάθησης», ενοποιώντας σε ενιαίο σύνολο την ανώτατη εκπαίδευση –που όλοι γνωρίζουμε- με όλες τις άλλες μορφές άτυπης ή επαγγελματικής κατάρτισης και εμπειρίας και υιοθετώντας ως μοχλό γι’ αυτό τις πιστωτικές μονάδες που ο φοιτητής-γυρολόγος μαζεύει από δω και από κει (και από συστήματα «εκπαίδευσης» εκτός της τυπικής μορφής της), σκορπώντας ρίγη αγαλλίασης στους εδώ κολεγιάρχες.
