Το υπουργείο Παιδείας δηλώνει ότι οι μαθητικές καταλήψεις βρίσκονται σε καθοδική πορεία, όμως λυτοί και δεμένοι έχουν πέσει πάνω στους μαθητές για να κάμψουν το φρόνημα και τη θέλησή τους και να σπάσουν τον αγώνα τους.
Τι φοβάται, λοιπόν, ο υπουργός Παιδείας και οι σφουγγοκωλάριοι του συστήματος;
Φοβούνται το γεγονός ότι οι μαθητές συνασπίζονται και οργανώνουν τις κινητοποιήσεις τους ενάντια στον βασικό πυρήνα των αντιεκπαιδευτικών αλλαγών, το «νέο Λύκειο», που στραγγαλίζει τις ζωές τους, κατατρώει κάθε ικμάδα της νιότης τους και σαρώνει τα όνειρά τους για πανεπιστημιακή μόρφωση, μια τάση που εξακολουθεί, παρόλα τα σκληρά χτυπήματα που δέχεται με τις απανωτές «μεταρρυθμίσεις», να διατηρείται ισχυρή μέσα στην ελληνική εργαζόμενη κοινωνία και τη νεολαία της.
Ηταν θέμα χρόνου να ξεσηκωθούν οι μαθητές ενάντια στο «νέο Λύκειο» και την «τράπεζα θεμάτων», που καθιερώνει στην ουσία πανελλαδικές εξετάσεις σε όλα τα μαθήματα όλων των τάξεων του Λυκείου, μόλις θα αισθάνονταν στο πετσί τους τις βαριές επιπτώσεις τους. Η τραυματική εμπειρία από την εφαρμογή τους για ένα έτος βοήθησε στη διαμόρφωση συνείδησης και στην ενδυνάμωση της θέλησης για αγώνα με στόχο την ανατροπή τους.
Χαρακτηριστικές ήταν οι «πληρωμένες» απαντήσεις που έλαβαν ο Πρετεντέρης και η παρέα του από τα 17χρονα, που πήραν μέρος στην εκπομπή του, τα οποία αποδείχθηκαν πολύ σκληρά για τα σαγόνια τους.
Ακόμη, λοιπόν, κι αν υποθέσουμε ότι ο αγώνας των μαθητών δε έχει τα απαραίτητα καύσιμα για να γενικευτεί φέτος, το υπουργείο Παιδείας θα κάθεται πάνω στα αναμμένα κάρβουνα, γιατί ξέρει πως αργά ή γρήγορα θα βρεθεί μπροστά σε έναν δυναμικό μαθητικό χείμαρρο, που θα σαρώσει τα σχέδιά του. Το εύφλεκτο υλικό υπάρχει, οι μαθητές το έχουν ήδη αγγίξει και αρκεί μια σπίθα για να μπει μπουρλότο.
