Τις παραμονές των γιορτών του Πάσχα, το υπουργείο Παιδείας έδωσε στη δημοσιότητα την έκθεση της επιτροπής των ξένων «σοφών», που συστάθηκε (κύριος εμπνευστής Πανάρετος) για έναν και μοναδικό σκοπό: να ευλογήσει με το «κύρος» της την ισοπέδωση του ελληνικού δημόσιου πανεπιστήμιου. Οπως ήταν αναμενόμενο, η Διεθνής Συμβουλευτική Επιτροπή, αποτελούμενη κυρίως από προέδρους πανεπιστημίων των ΗΠΑ και της Ασίας, που έχουν εντρυφήσει στη λειτουργία των Ιδρυμάτων με επιχειρηματικά κριτήρια, με επικεφαλής την κ. Λίντα Κατέχη, πρύτανη του πανεπιστήμιου της Καλιφόρνια στο Davis (γνωστή και ως golden woman, η οποία έχει εμπλακεί σε σκάνδαλο ευνοιοκρατίας στις εγγραφές πρωτοετών φοιτητών, προερχόμενων από εύρωστα οικονομικά στρώματα, παρότι δεν διέθεταν τα ανάλογα προσόντα) τήρησε με ακρίβεια το ρόλο που ανέλαβε και τίμησε με το παραπάνω το παραδάκι που εισέπραξε από το υπουργείο Παιδείας.
Καταρχήν πέρασε γενεές δεκατέσσερις τα ελληνικά πανεπιστήμια, αναμασώντας τα επιτιμητικά σχόλια γι’ αυτά, στα οποία μας έχει συνηθίσει ο Παπανδρέου και η Διαμαντοπούλου. Κατηγόρησε τα πανεπιστήμια για «κουλτούρα συντηρητισμού», η οποία δεν συμβαδίζει με «τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας», δηλαδή τις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου. Αφού έκαναν μια αναφορά για ξεκάρφωμα στο «ιδεώδες της πλήρους δημόσιας χρηματοδότησης», το οποίο ναυάγησε εξαιτίας της αθρόας εισαγωγής φοιτητών και της απροθυμίας των πολιτών να πληρώνουν μεγαλύτερους φόρους (!), οι απολογητές του κεφαλαίου, αράδιασαν τους «φραγμούς», από τους οποίους, κατά τη γνώμη τους, πάσχει το ελληνικό πανεπιστήμιο.
Ανακάλυψαν ότι υπάρχει «ανισορροπία στη διοίκηση» με το 40% των ψήφων στην επιλογή των πανεπιστημιακών διοικήσεων να ανήκει στους φοιτητές, ότι «οι πανεπιστημιακοί χώροι δεν είναι ασφαλείς», ότι οι πρυτάνεις έχουν δείξει απροθυμία να τους προστατεύσουν από «στοιχεία που επιδιώκουν την πολιτική αστάθεια», ότι «η διοίκηση του πανεπιστημίου και το διδακτικό προσωπικό δεν έχουν αποδειχθεί καλοί επιμελητές των εγκαταστάσεων» και ότι «η πολιτικοποίηση των πανεπιστημίων – και ειδικότερα η πολιτικοποίηση των φοιτητών – αντιπροσωπεύει μια πέραν της λογικής συμμετοχή στην πολιτική διαδικασία. Το γεγονός αυτό συμβάλλει στην ταχεία υποβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης».
Τα παραπάνω είναι νομίζουμε ενδεικτικά της φιλοσοφίας των αλλαγών που πρεσβεύουν οι ξένοι «σοφοί». Γι’ αυτό δεν αποτελεί καμιά έκπληξη η πλήρης αποδοχή από τη μεριά τους του «σχεδίου διαβούλευσης» της Διαμαντοπούλου. Στην έκθεση υπάρχει εκτενής αναφορά στο Συμβούλιο Διοίκησης, στον διορισμό των πρυτάνεων από ειδικές επιτροπές αναζήτησης (στις οποίες θα μετέχουν και διοριζόμενα εξωτερικά μέλη), στην «αυτονομία» των ιδρυμάτων στη διαχείριση των πόρων, στην προσπάθεια των πανεπιστημίων να εντοπίζουν πρόσθετους πόρους, στην αξιολόγηση, στην αποτίμηση των σπουδών με πιστωτικές μονάδες, στη διαρκή πιστοποίηση των προγραμμάτων σπουδών από συμβούλια πιστοποίησης. Ιδιαιτέρως υπογραμμίζεται και η γνωστή πρόταση Πανάρετου (αμερικανικής έμπνευσης) για τη μεταδευτεροβάθμια εκπαίδευση (τα διετή περιφερειακά κολέγια).
Η έκθεση της επιτροπής προκάλεσε την μήνιν της πανεπιστημιακής κοινότητας, η οποία την χαρακτήρισε «πολιτική προπαγάνδας». Με κάτι τέτοια επικοινωνιακά παιχνίδια, πλην όμως πολύ φθηνά, Διαμαντοπούλου και Πανάρετος προσδοκούν να νομιμοποιήσουν τον ενταφιασμό του δημόσιου πανεπιστήμιου. Μένει να δούμε αν θα αποτολμήσουν και το επόμενο βήμα, που είναι η κατάθεση του σχετικού νομοσχέδιου.
