Οι νόμοι Διαμαντοπούλου (4009/2011) και Αρβανιτόπουλου (4076/2012) έθεσαν επικεφαλής της διοίκησης των Πανεπιστημίων τα κακόφημα Συμβούλια. Διότι αυτά μόνο είναι σε θέση να διασφαλίσουν τη μετάλλαξη των δημοσίων Πανεπιστημίων σε επιχειρήσεις, τη λειτουργία τους με κριτήρια «ανταγωνιστικότητας», την ένταση του αυταρχισμού και την επιβολή της σιωπής των αμνών, χωρίς παρεκκλίσεις από αυτά που προβλέπουν αυτοί οι δυο άκρως αντιδραστικοί νόμοι. Το αστικό πολιτικό σύστημα έλαβε τα μέτρα του, καθώς γνωρίζει ότι οι πρυτανικές αρχές είναι επιρρεπείς στις πιέσεις που ασκούνται από την πανεπιστημιακή κοινότητα, ιδιαίτερα από το φοιτητικό κίνημα που αντιστέκεται και επομένως οι τυχόν παλινδρομήσεις θα ακύρωναν την πλήρη εφαρμογή των νόμων.
Θυμίζουμε ότι τα Συμβούλια δι-οίκησης είναι δεκαπενταμελή όργανα (ή ενδεκαμελή σε περίπτωση που ο αριθμός καθηγητών πρώτης βαθμίδας του Ιδρύματος είναι μικρότερος του 50). Τα εννέα (ή αντίστοιχα τα επτά) μέλη είναι εσωτερικά μέλη του Ιδρύματος και τα υπόλοιπα έξι (ή τέσσερα αντίστοιχα) εξωτερικά. Ο Πρόεδρος του Συμβουλίου και τα εξωτερικά μέλη επιλέγονται ύστερα από ανοικτή πρόσκληση ενδιαφέροντος και προσόν για την εκλογή τους είναι «η ευρεία αναγνώριση του υποψηφίου στην επιστήμη, στα γράμματα ή τις τέχνες».
Ως μέλη δε αυτών των Συμβουλίων διοίκησης εξελέγησαν μεγαλοστελέχη επιχειρήσεων, τραπεζών, άνθρωποι με στενούς δε- σμούς με το αστικό πολιτικό σύστημα, το οποίο υπηρέτησαν από διάφορα πόστα και αμερικανόθρεφτοι κυρίως καθηγητάδες-γυρολόγοι, που έχουν το ένα πόδι στην αλλοδαπή και το άλλο στο ελληνικό Πανεπιστήμιο, το οποίο κόπτονται ότι υπηρετούν.
Σύμφωνα με το νόμο Αρβανιτόπουλου, που τροποποίησε το νόμο Διαμαντοπούλου, ο Πρύτανης ορίζεται στην ουσία από το Συμβούλιο. Διότι η εκλογή του από τους καθηγητές και τους υπηρετούντες λέκτορες του Ιδρύματος γίνεται αποκλειστικά μεταξύ των τριών υποψηφίων που υποδεικνύονται από το Συμβούλιο, ύστερα από διεθνή πρόσκληση ενδιαφέροντος, αλλά και προφορική συνέντευξη.
Γίνεται, λοιπόν, αντιληπτό, ότι τα ηνία κρατά στο χέρι του το Συμβούλιο, το οποίο «κόβει» σε κάθε περίπτωση τους ανεπιθύμητους.
Οταν συζητούνταν ο νόμος Διαμαντοπούλου, σύσσωμη σχεδόν η πανεπιστημιακή κοινότητα ξεσηκώθηκε. Στην πορεία, η πανεπιστημιακή κάστα, κυρίως η υψηλόβαθμη, ανέκρουσε πρύμναν και περιορίστηκε σε νομικίστικα επιχειρήματα και ενέργειες.
Τα Συμβούλια διοίκησης, όμως, διαθέτουν μνήμη ελέφαντα. Γι’ αυτό και στις πρυτανικές εκλογές που διεξάγονται αυτό τον καιρό σε πολλά πανεπιστημιακά ιδρύματα προχωρούν σε αποκλεισμό των υποψηφιοτήτων εκείνων των πανεπιστημιακών που αντιστάθηκαν ή ψέλλισαν έστω κάποιες αντιρρήσεις στους νόμους Διαμαντοπούλου, Αρβανιτόπουλου.
Η «συνέντευξη» είναι για τα εξωνημένα Συμβούλια διοίκησης ένα ισχυρό όπλο.
Με ερωτήσεις φρονηματικού χαρακτήρα δικάζουν και καταδικάζουν τους «αντιφρονούντες». Ιδού μερικές χαρακτηριστικές, σύμφωνα με τις καταγγελίες που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας (εφημερίδα ΑΥΓΗ 2/7/2014): "Θα καλέσετε την αστυνομία σε περίπτωση κατάληψης του ιδρύματος;", "Θα προχωρήσετε σε διαγραφές φοιτητών που έχουν υπερβεί τον προβλεπόμενο χρόνο φοίτησης;", "Θα προχωρήσετε στην ιδιωτικοποίηση της έρευνας;".
Τα κρούσματα είναι πολλά και αφορούν σε μεγάλα πανεπιστημιακά ιδρύματα, όπως το ΑΠΘ, το Πανεπιστήμιο Πατρών, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και το ΕΜΠ, ενώ είναι σίγουρο ότι αυτό το γαϊτανάκι των εκλογοδικείων από τα Συμβούλια διοίκησης θα συνεχιστεί και σε άλλα Ιδρύματα που έχουν σειρά να πραγματοποιηθούν πρυτανικές εκλογές.
Αλλωστε, και ο νέος υπουργός Παιδείας είναι από τους φανατικούς θιασώτες του νόμου Διαμαντοπούλου, ενώ καταψήφισε τις τροποποιήσεις Αρβανιτόπουλου, που έγιναν με μοναδικό σκοπό να εφαρμοστεί ο νόμος και να μείνει ανέπαφη η ουσία του (σε κάποιες περιπτώσεις δε αυτές, όπως η καθιέρωση της επιστολικής ψήφου, ήταν τροποποίησή του επί τα χείρω), θεωρώντας ότι αυτές συνιστούσαν «ευκαμψία στα κατεστημένα», δηλαδή υποχώρηση στις πρυτανικές αρχές.
Σημειώνουμε δε, ότι ο μνημονιακότερος των μνημονιακών Λοβέρδος, στην 76η Σύνοδο των Πρυτάνεων, που πραγματοποιήθηκε σχεδόν μόλις ανέλαβε υπουργός Παιδείας, απάντησε σε σχέση με το ζήτημα των «αιώνιων φοιτητών» στους Πρυτάνεις: «εφαρμόστε το νόμο».
