Μετά το θόρυβο που δημιουργήθηκε (πληρέστερο ιστορικό θα βρείτε στο προηγούμενο φύλλο), οι αρμόδιοι θεώρησαν σωστό να μεταθέσουν την…πέτρα του σκανδάλου σε άλλο νηπιαγωγείο (στον Στίβο Θεσσαλονίκης). Το ζήτημα «έληξε» μέσα σε ένα διήμερο, με άνωθεν παρέμβαση από τον διευθυντή περιφερειακής εκπαίδευσης κ. Τελόπουλο, ο οποίος μετά από επικοινωνία μας, έδωσε άμεσα (και μετερχόμενος επαγγελματική ευσυνειδησία και μετριοφροσύνη) ένα κάποιο τέλος στην κωλυσιεργία των υφισταμένων του. Και λέμε «έληξε» και «κάποιο τέλος», γιατί έχουμε κάθε λόγο να φοβόμαστε ότι τα προβλήματα απλώς θα μεταφερθούν στον Στίβο, όπως άλλωστε συνέβη και στην προ Μελισσοχωρίου εποχή (Κιλκίς). Οι γονείς των παιδιών του Στίβου δεν επιθυμούν αυτή την αλλαγή (θα φαντάζονται τι τους περιμένει) και την Τετάρτη, που γράφονταν αυτές οι γραμμές, στάλθηκε στο Μελισσοχώρι «για λίγες μέρες, ώσπου να βρεθεί λύση» κάποια νηπιαγωγός από τα γραφεία.
Η υπόθεση εξελίσσεται, όμως τα ερωτήματα παραμένουν: Γιατί δεν διατάχθηκε ΕΔΕ, τη στιγμή μάλιστα που στις καταγγελίες γονέων και στις γραπτές αναφορές εκπαιδευτικών ήρθε να προστεθεί αυτή την εβδομάδα μια έκθεση-κεραυνός της σχολικής συμβούλου και ένα ακόμη άσχημο περιστατικό με τραυματισμό νηπίου; Γιατί δεν εκλήθη να δώσει εξηγήσεις για την αχαρακτήριστη συμπεριφορά της – που συνεχίζεται αδιάκοπα ως αυτή την ώρα – μία δημόσια υπάλληλος επιφορτισμένη με το καθήκον της επίβλεψης νηπίων, όταν καθυβρίζει και απειλεί τους πάντες, όταν αδιαφορεί παντελώς ή ακόμα και κακομεταχειρίζεται νήπια (οι γονείς καταθέτουν ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες) και όταν…επικαλείται δημόσια το μέσον της;
Ποιο είναι αυτό το μέσον που στηρίζει αθλιότητες με άκρως επικίνδυνες προεκτάσεις; Ποια ήταν η αντίδραση των εντεταλμένων οργάνων – εξαιρούμε εκ των πραγμάτων τον κ. Τελόπουλο – πριν δημοσιοποιήσουμε το θέμα; Ποια θα είναι η θέση τους αν κάποιο δυσάρεστο γεγονός επιβεβαιώσει μελλοντικά τη σύμβουλο, που μιλάει για παντελή ακαταλληλότητα;
Ερωτήματα στα οποία οι απαντήσεις είναι ευνόητες, παροιμιώδεις κι έχουν δώσει ποταμούς υλικού σε πολύ κόσμο και σε άπειρα ανέκδοτα. Και πίσω απ’ όλα αυτά, καθένας μας βρίσκει πάντα αυτά που…μάλλιασαν οι πένες μας να γράφουν.
