Μετά το Ωραιόκαστρο τη σκυτάλη πήρε η Φιλιππιάδα, ενώ δεν αποκλείεται και συνέχεια. Τη φορά αυτή, ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του 2ου Δημοτικού Φιλιππιάδας «μεγαλούργησε». Κάλυψε τον κραυγαλέο ρατσισμό του επικαλούμενος για τη «ρητή και κατηγορηματική» άρνησή του να φοιτήσουν προσφυγόπουλα στο σχολείο μαζί με τα εκλεκτά δικά του παιδιά, όχι μόνο ιατρικούς λόγους αλλά και λόγους «εκπαιδευτικούς, θρησκευτικούς, πολιτισμικούς».
Και τι αντιδραστικές ιδεοληψίες, από αυτές που μας βομβαρδίζουν καθημερινά σχολείο, τηλεοράσεις και «εθνικοί ηγέτες» δεν περιέχει η ανακοίνωσή του, αφού πρώτα φροντίζει να διαχωρίσει τους πρόσφυγες σε «παράτυπους» και «πραγματικούς»!
Τι για «διαφορετικές αντιλήψεις για το ρόλο της οικογένειας, τη θέση της γυναίκας, τη θρησκεία», τι για αλλοίωση του «ελληνικού χαρακτήρα των σχολείων», για «σοβαρότατες συνέπειες στο μαθησιακό κομμάτι των μαθητών» δεν μας λέει η ανακοίνωση. Με αποκορύφωμα την παρακάτω αναφορά, που επικαλείται τάχα την ανεκτικότητα στο θρήσκευμα, αλλά υποστηρίζει με τα μπούνια την επιβολή της ορθόδοξης χριστιανικής κατήχησης στα ελληνικά σχολεία:
«Γιορτάζουμε όλες τις θρησκευτικές μας γιορτές όπως αρμόζει σε κάθε ελληνικό σχολείο που σέβεται την ιστορία, τους αγώνες και τις θυσίες του Εθνους του αλλά και σέβεται την ιστορία και τις θρησκείες των άλλων λαών. Δεν θα επιτρέψουμε τον θρησκευτικό φανατισμό που όπως αποδεικνύεται από τις φανατικές επιθέσεις σε άλλα Ευρωπαϊκά κράτη δεν έχουν σκοπό να σεβαστούν, αλλά να πλήξουν την Θρησκεία μας. Οι εικόνες του Χριστού και της Παναγίας, των Αγίων μας αλλά και των ηρώων μας θα εξακολουθούν να κοσμούν τις τάξεις μας και περιμένουμε από όλους τους μαθητές να τις σέβονται..».
Αλλά είπαμε ο φασισμός και ο ρατσισμός εκπορεύονται απ' όλους τους πόρους αυτής της κοινωνίας. Τον «φυτεύουν» στο μυαλό της εργατικής τάξης, των εργαζόμενων όλοι οι μηχανισμοί του αστικού κράτους από το σχολείο, την εκκλησία, τον Τύπο, τα ραδιοκάναλα. Τον «φυτεύουν» οι δηλώσεις των πολιτικών, οι πράξεις των κυβερνήσεων, που στην καλύτερη περίπτωση περιορίζονται στην απλή φιλανθρωπία για να κρύψουν το αποκρουστικό πρόσωπο του καπιταλισμού που σπέρνει παντού πολέμους και δυστυχία. Τον «φυτεύουν» η ΕΕ, τα Δουβλίνα, κ.λπ. και τον συντηρούν -δυστυχώς- η παθητικότητα και η απραξία της εργατικής τάξης, που αφήνει να διαιωνίζεται αυτή η πολιτική και το ξεκλήρισμα ολόκληρων λαών, η απουσία ταξικού κινήματος.
