Η κυβέρνηση τρόμαξε απ’ τη μαζική συμμετοχή της απεργίας των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Η κυβέρνηση φοβάται τη συνέχισή της και τη δεύτερη εβδομάδα.
Γι’ αυτό και έστειλε τους πραιτοριανούς της να χτυπήσουν τη μεγάλη διαδήλωση της Τετάρτης, 20 του Σεπτέμβρη.
Τα ΜΑΤ που εμπόδιζαν τη μεγάλη πορεία των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων και των φοιτητών (το συλλαλητήριο ήταν πανελλαδικό, πανεκπαιδευτικό και φυσικά τον τόνο σ’ αυτό τον έδιναν οι δάσκαλοι) να φθάσει στο Μαξίμου, έκαναν χρήση χημικών, πριν ακόμα οι δάσκαλοι, που προπορεύονταν, τους πλησιάσουν.
Οι διαδηλωτές οπισθοχώρησαν, όμως δε διαλύθηκαν. Επέστρεψαν με κατεύθυνση και πάλι το μέγαρο Μαξίμου και δέχτηκαν δεύτερη παρτίδα χημικών και δακρυγόνων. Η πορεία διασπάστηκε και ένα μεγάλο κομμάτι της, πιεζόμενο ασφυκτικά από τις ορδές των ΜΑΤ που τους έφραζαν το δρόμο προς την πλατεία Συντάγματος και τους ψέκαζαν με χημικά στράφηκε στην Πανεπιστημίου με κατεύθυνση τα Προπύλαια.
Οι δυνάμεις της αστυνομίας συνέχισαν όμως τις προκλήσεις, πλησιάζοντας και από τα πλάγια την ουρά της, στην οποία συμμετείχαν κυρίως νεολαίοι. Στο ύψος του Οφθαλμιατρείου έκοψαν προκλητικά το δρόμο, πέφτοντας στην κυριολεξία πάνω στους εκπαιδευτικούς, επιδιώκοντας εμφανώς να κάνουν συλλήψεις. Δάσκαλοι που βρίσκονταν στο σημείο αυτό μπήκαν μπροστά ουρλιάζοντας στους μπάτσους, απαιτώντας να φύγει η αστυνομία απ’ την πορεία, προστατεύοντας έτσι και τους νεολαίους που περνούσαν από κει.
Η προσπάθεια κατατρομοκράτησης όμως των εκπαιδευτικών απέτυχε παταγωδώς. Οι δάσκαλοι θύμωσαν και πείσμωσαν περισσότερο και αυτό ενίσχυσε το αγωνιστικό τους φρόνιμα. Ανθρωποι πολλοί από τους συλλόγους, που για πρώτη φορά κατέβαιναν στο δρόμο, όχι μόνο δεν τρόμαξαν, αλλά σιχτίριζαν με όλους τους τρόπους την κυβέρνηση και τους πραιτοριανούς της. Και όλοι τους πήραν κουράγιο από τη μαζικότητα και τη μαχητικότητα του συλλαλητήριου, που δεν έπεσε ούτε στιγμή παρά τα καρεκλοπόδαρα που έριχνε ο ουρανός.
Και ενώ εκεί γίνονταν οι ζυμώσεις, συσφίγγονταν οι συναδελφικές σχέσεις, δίνονταν οι μάχες, πιο πέρα το θλιβερό ΠΑΜΕ απομονωμένο, περιχαρακωμένο διέλυσε ήδη την ήσυχη πορεία του (αποτελούμενη κυρίως από φοιτητές), που είχε ξεκινήσει νωρίτερα απ’ την Ομόνοια.
