Τις «σκέψεις» του σχετικά με τον τρόπο αξιολόγησης-βαθμολόγησης των μαθητών σε Δημοτικό, Γυμνάσιο-Λύκειο και τη σύνδεσή του με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών διέρρευσε το υπουργείο Παιδείας, μέσω γνωστής ιστοσελίδας.
Δε θέλει, λέει, να μην τηρείται η βαθμολόγηση με βάση την κλίμακα 5-10 στο Δημοτικό και να πληθαίνουν οι αριστούχοι στα Γυμνάσια και Λύκεια.
Προς τούτο εξετάζει ως βοηθητικά μέσα «αντικειμενικής βαθμολόγησης» την καθιέρωση στο Δημοτικό Σχολείο ενός είδους γραπτής αξιολόγησης των μαθητών στις τρεις τελευταίες τάξεις, την επιβολή Τράπεζας Θεμάτων στο Γυμνάσιο-Λύκειο, αυξημένο και αναβαθμισμένο ρόλο στους σχολικούς συμβούλους και έλεγχο-αξιολόγηση εκείνων των εκπαιδευτικών που οι προφορικές βαθμολογίες που έβαλαν στους μαθητές θα απέχουν σημαντικά από τις βαθμολογίες που θα πετυχαίνουν οι εξεταζόμενοι στις γραπτές εξετάσεις.
Τα παραπάνω δεν είναι καινούργια. Αποτελούν κομμάτι των αξιολογικών συστημάτων των Αρσένη-Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου.
Τα απαρχαιωμένα εκπαιδευτικά προγράμματα, η απέραντη ύλη και ο μεγάλος βαθμός δυσκολίας της, τα απαράδεκτα σχολικά εγχειρίδια, ο τρόπος διδασκαλίας, η έμφαση στην αποστήθιση ανούσιων και ατάκτως εριμμένων πλήθους πληροφοριών, το μορφωτικό προφίλ των μαθητών που εδράζεται στο οικονομικό-κοινωνικό-μορφωτικό-πολιτιστικό οικογενειακό και κοινωνικό τους περιβάλλον εξαφανίζονται ως οι βασικές αιτίες των «μορφωτικών και μαθησιακών αποτελεσμάτων».
Η πλάστιγγα των ευθυνών γέρνει στην πλευρά του εκπαιδευτικού, που γίνεται ο αποκλειστικός υπεύθυνος. Ο εκπαιδευτικός είναι το θύμα και ταυτόχρονα ο θύτης των μαθητών. Οσο πιο πολλούς μαθητές καρατομήσει μέσω της βαθμολογίας, τόσο πιο καταξιωμένος θα θεωρείται.
Και η βαθμολογία δε θα συναρτάται με τη γενική εικόνα που παρουσιάζει ο μαθητής στη σχολική καθημερινότητα, με το παιδαγωγικό ενδιαφέρον και προσέγγιση των μαθητών από τους εκπαιδευτικούς τους, αλλά από σκληρούς «αναβαθμισμένους» ταξικούς φραγμούς (εξετάσεις ακόμη και στο Δημοτικό!), που θα απογειώσουν τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα, επιβαρύνοντας τους φτωχούς οικογενειακούς προϋπολογισμούς.
Σκοπός μας εδώ δεν είναι να υποστηρίξουμε τη βαθμολογία και τις άλλες αξιολογικές κρίσεις (τεστ, ωριαία γραπτά διαγωνίσματα, γραπτές εξετάσεις, κ.λπ.), που θεωρούμε ότι σε κάθε περίπτωση στο αστικό σχολείο σκοπό έχουν να βάλουν «ταμπέλες» στους μαθητές, να τους κατηγοριοποιήσουν και κατατάξουν και τέλος να πετάξουν έξω απ’ το σχολείο πολλούς από αυτούς, κυρίως τα παιδιά της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Απλώς θέλουμε να σημειώσουμε την υποκρισία των αστικών κυβερνήσεων σχετικά με την παιδαγωγική ελευθερία του δάσκαλου, τη δημοκρατικότητα του σχολείου και τις ίσες ευκαιρίες για όλα τα παιδιά.
Σε μια ακόμη συνέντευξή της η Κεραμέως στην αγαπημένη της «Καθημερινή» είπε τα γνωστά: «Εθνικό απολυτήριο στο οποίο θα συνυπολογίζονται με διαβαθμισμένη, αυξανόμενη βαρύτητα οι επιδόσεις του μαθητή και στις τρεις τάξεις του λυκείου, αποκαθιστώντας έτσι την αξία και τον παιδαγωγικό ρόλο των τελευταίων σχολικών τάξεων. Το εθνικό απολυτήριο, σε ένα ποσοστό, θα συνυπολογίζεται κατά την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, με προϋπόθεση την προηγούμενη διασφάλιση ενός αντικειμενικού συστήματος βαθμολόγησης των μαθητών. Aμεσα, από το ερχόμενο δηλαδή σχολικό έτος, σκοπεύουμε να επαναφέρουμε την τράπεζα θεμάτων, με ορισμένες ωστόσο προσαρμογές ώστε να αξιοποιηθεί η εμπειρία από την προηγούμενη εφαρμογή της».