Δεκάδες καταλήψεις σχολείων πραγματοποιούνται στη χώρα (Θεσσαλονίκη, Κρήτη, Μαγνησία, Αχαΐα, Καβάλα, κ.λπ.), ενώ ο κατάλογος συνεχώς μεγαλώνει. Ενώ η βρόμικη προπαγάνδα των αστικών ΜΜΕ διαδίδει ότι οι καταλήψεις γίνονται «ενάντια στη μάσκα», η πλειοψηφία των μαθητών αγωνίζεται ενάντια στα ελλειπέστατα μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση, προκειμένου ν΄ανοίξει τα σχολεία και μάλιστα εν μέσω ενός νέου κύματος (ιδιαίτερα σφοδρού) της πανδημίας.
Οι μαθητές δεν είναι τυφλοί. Βλέπουν καθημερινά δεκάδες σχολεία να αναστέλλουν τη λειτουργία τμημάτων τους ή να κλείνουν ολοσχερώς (σήμερα η λίστα του υπουργείου Παιδείας αριθμεί 59 σχολεία), να εξαγγέλλονται μέτρα (ημίμετρα για μας), που υποτίθεται ότι φρενάρουν τον συγχρωτισμό, ενώ οι ίδιοι είναι παστωμένοι σε τμήματα των 25, 26, 27 και 28 μαθητών. Διεκδικούν, λοιπόν, ολιγομελή τμήματα με ανώτερο αριθμό τους 15 μαθητές, προσλήψεις εκπαιδευτικών και εξασφάλιση συνθηκών σχολαστικής υγιεινής στα σχολεία με προσλήψεις όλου του απαραίτητου προσωπικού καθαριότητας.
Μέσα στον ορυμαγδό της παραπληροφόρησης και στις θεωρίες των «ψεκασμένων», για τις οποίες πρωτίστως την ευθύνη φέρνει η κυβέρνηση και η ενσωματωμένη επιστημονική επιτροπή με τα αμέτρητα μπρος-πίσω, που έχουν μοναδικό σκοπό την προστασία πάνω απ’ όλα της καπιταλιστικής οικονομίας, φυσικό είναι να υπάρχουν και κατειλημμένα σχολεία, όπου οι μαθητές αμφισβητούν τη χρήση μάσκας. Δεν αποτελούν, όμως, αυτά τον κανόνα. Το πλειοψηφικό ρεύμα διεκδικεί ουσιαστικές συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας, όπως αυτές που αναφέρουμε πιο πάνω.
Τα αστικά, όμως, ΜΜΕ φροντίζουν συνειδητά να κάνουν σημαία το μειοψηφικό αυτό κομμάτι των κατειλημμένων σχολείων, που δεν αποδέχεται τη μάσκα ως μέσο προστασίας, προκειμένου να συκοφαντήσουν τον αγώνα των μαθητών και να βοηθήσουν την κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας στην εμετική και εγκληματική πολιτική τους με ρεκλάμα το αφήγημα του «μαθαίνουμε ασφαλείς».
Ο βρόμικος ρόλος τους διευκολύνει και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς (π.χ. εισαγγελία Θεσσαλονίκης) να παρεμβαίνουν ώστε να τρομοκρατούν τους μαθητές και να φρενάρουν τον δίκαιο αγώνα τους.
ΥΓ. Μαζί με τους μαθητές μεγάλη είναι και η ανησυχία των γονιών. Δεκάδες είναι οι Ενώσεις Γονέων -τουλάχιστον στην Αττική- που κοντά στα παιδιά τους απαιτούν: Μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη, μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών, επαρκή-σύγχρονα-ασφαλή σχολικά κτίρια, επαρκές προσωπικό καθαριότητας και βοηθητικό προσωπικό.
