Λοιπόν, ο κυρ Φώτης είναι μέγας δημοκράτης. Διότι ανακάλυψε, τώρα που το τρίο έγινε ντούο ξεφτίλα με την αποχώρησή του, ότι «η διατήρηση του καθεστώτος της επιστράτευσης» στους καθηγητές «αποτελεί πλέον επίδειξη αυταρχισμού». Δηλαδή, αυταρχισμός είναι η παράταση της επιστράτευσης και όχι η ίδια η φασιστική απόφαση της συγκυβέρνησης των τριών να ντύσει στο χακί εργαζόμενους που έχουν φθάσει στα όριά τους και αντιδρούν με πρόκληση (απεργία στις εξετάσεις) στην μέγιστη πρόκληση και τον εκβιασμό της κυβέρνησης (αύξηση διδακτικού ωραρίου, υποχρεωτικές μεταθέσεις), που απετέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι σε μια σειρά αντεργατικών και αντιεκπαιδευτικών μέτρων.
Θυμίζουμε ότι η ΔΗΜΑΡ όταν συγκυβερνούσε έβγαζε ανακοινώσεις που χαρακτήριζαν την απόφαση των καθηγητών για απεργία στις εξετάσεις «επιλογή που πλήττει κατάφορα τους μαθητές και τις οικογένειές τους», «ακραία εκβιαστική ενέργεια που βάζει την κοινωνία απέναντι στο συνδικαλιστικό κίνημα», ενέργεια που «προσβάλλει την ίδια την κοινή λογική», ενώ δεν έκαναν την παραμικρή νύξη για την επίθεση της κυβέρνησης.
Βέβαια, ο κυρ Φώτης επειδή εκτός από ευαίσθητος περί τα δημοκρατικά δικαιώματα είναι και πονηρός, από τότε δεν έπαιρνε σαφώς δημόσια θέση υπέρ της επιστράτευσης. Αυτός τα σφυριά του βαρούσε ενάντια στους καθηγητές και άφηνε τον Σαμαρά επίσημα να φορτωθεί τη σχετική απόφαση, καλώντας τάχα τις δυο πλευρές να «εξαντλήσουν τα περιθώρια διαλόγου».
