Η Διακήρυξη της Μπολόνιας όριζε την καθιέρωση ενός συστήματος πιστωτικών μονάδων, ως το πλέον κατάλληλο μέσο για την προώθηση της ευρύτερης δυνατής «κινητικότητας» των φοιτητών.
Οριζε επίσης ότι οι πιστωτικές μονάδες μπορούν να συγκεντρώνονται και σε συστήματα εκπαίδευσης εκτός του πλαισίου της ανώτατης εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένων και των συστημάτων δια βίου εκπαίδευσης, αρκεί να αναγνωρίζονται αυτά από τα εμπλεκόμενα πανεπιστήμια υποδοχής.
Ο λόγος ήταν να ικανοποιηθούν οι Αγγλοσαξωνικές κυρίως χώρες, οι οποίες έχουν πάμπολλα πανεπιστημιακά ιδρύματα, που προκειμένου να επιβιώσουν, μετά τη θατσερική λαίλαπα, σύναψαν συμφωνίες δικαιόχρησης (franchising) με επιχειρήσεις τύπου Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών (όπως καλή ώρα γίνεται και στη χώρα μας).
Και αμ έπος αμ έργον.. Από τότε λύσσαξαν οι απανταχού της Ευρώπης υποτελείς να υλοποιήσουν τα προαναφερθέντα.
Εδώ είχαμε τη γνωστή τροπολογία του ευρωβουλευτή της ΝΔ Χατζηδάκη και το νόμο για το ΔΟΑΤΑΠ (το νέο δηλαδή ΔΙΚΑΤΣΑ), που άνοιξαν το δρόμο στην αναγνώριση των πτυχίων των ΚΕΣ, που χορηγούνται όμως από τα πανεπιστήμια του εξωτερικού με τα οποία έχουν συνάψει τις σχετικές συμφωνίες.
Τώρα, πραγματοποιήθηκε ένα ακόμη βήμα στην κατεύθυνση αυτή, με την επικύρωση της Νέας Οδηγίας για την Αναγνώριση των Επαγγελματικών Δικαιωμάτων αποφοίτων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Κοινοβούλιου.
Η διατήρηση του επίμαχου άρθρου (50), κατά τη συζήτηση στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβούλιου ανοίγει το δρόμο στην αναγνώριση των ΚΕΣ, αφού σ’ αυτό αναφέρεται ρητά ότι τα πτυχία των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων, που συνεργάζονται με κολέγια αναγνωρίζονται σε όλη την Κοινότητα, σύμφωνα με τη νομοθεσία που ισχύει στη χώρα του πανεπιστήμιου που εκδίδει το δίπλωμα.
Το κείμενο της Οδηγίας θα περάσει από την ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο Υπουργών Ανταγωνιστικότητας και θα οριστικοποιηθεί στο τέλος του χρόνου.
