Χρόνια είχε να καταλάβει τέτοιο ντελίριο ευρωλιγούρας τα παπαγαλάκια. Επιτέλους, είχαν μια είδηση που τους επέτρεπε να βγάλουν το άχτι τους. «Η Μέρκελ βάζει πάγο στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης». «Μέρκελ και Μακρόν ξαναβάζουν την Ευρώπη στις ράγες της αλληλεγγύης». Γεμίσαμε από τέτοιους, απείρου κάλλους τίτλους. Βούιξαν τ' αυτιά μας από τα ουρανομήκη σχόλια των ανταποκριτών στο Βερολίνο, το Παρίσι και τις Βρυξέλλες.
Τι πραγματικά συμφωνήθηκε στην τηλεδιάσκεψη των Μέρκελ και Μακρόν; Επειδή «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες», πρώτα θα δούμε τι θα θεσπιστεί σε επίπεδο ΕΕ και μετά θα το σχολιάσουμε αναλυτικά. Το μόνο βέβαιο είναι πως ο γερμανογαλλικός άξονας εξακολουθεί να είναι ενεργός. Οι πολιτικοί ηγέτες των δυο ηγεμονικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της Ευρωένωσης κάνουν τη μοιρασιά και μετά πηγαίνουν στο κογκλάβιο της συνόδου κορυφής, όπου κινητοποιούν τους συμμάχους τους και κατά κανόνα περνούν αυτό που έχουν αποφασίσει, με επιμέρους αλλαγές, αν κάποια από τις «παρακατιανές» ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στηλώσει τα πόδια.
Οποιος παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στην ΕΕ εδώ και χρόνια, ξέρει πως οι ηγήτορες του γερμανικού ιμπεριαλισμού παίζουν αριστοτεχνικά το παιχνίδι του καλού και του κακού μπάτσου. Εμφανίζονται με μαξιμαλιστικές θέσεις, ώστε να έχουν το περιθώριο να υποχωρήσουν και να φτάσουν στις θέσεις που εξαρχής ήθελαν να φτάσουν. Στο πλαίσιο αυτής της τακτικής μοιράζουν και ρόλους. Ποιος δε θυμάται το παιχνίδι του «σκληρού» Σόιμπλε και της «φεντεραλίστριας» Μέρκελ; Οταν λοιπόν το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας αμφισβητεί το πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης» της ΕΚΤ, δίνει αβάντα στη Μέρκελ να εμφανιστεί με «κόκκινες γραμμές» στις διαπραγματεύσεις, λέγοντας ότι δεν μπορεί να κατέβει κάτω από ένα επίπεδο, γιατί θα βρεθεί αντιμέτωπη με τους δικαστές της Καρλσρούης.
Αυτοί που μετά τη συμφωνία Μέρκελ-Μακρόν μιλούν για «αμοιβαιοποίηση του χρέους», πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Το κορονομόλογο, που ζητούσαν πριν από κάνα μήνα οχτώ χώρες (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα κ.ά.) απορρίφθηκε μετά πολλών επαίνων στο Eurogroup. Στη σύνοδο κορυφής απορρίφθηκαν και τα «ομόλογα ανάκαμψης», που ζήτησε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Νταβίντ Σασόλι. Αποφασίστηκε να ανατεθεί στην Κομισιόν η δημιουργία του περιβόητου recovery fund (ταμείο ανάκαμψης). Οπως δήλωσε η Φον ντερ Λάιεν, η Κομισιόν θα διερευνήσει «καινοτόμα χρηματοδοτικά μέσα» σε σχέση με το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο (ΠΔΠ) της ΕΕ, που «πρέπει να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες της εποχής μετά την κρίση του κοροναϊού». Το ΠΔΠ είναι ο μακροπρόθεσμος (σε βάθος επταετίας) προϋπολογισμός της ΕΕ, που έχει σκοπό να ευθυγραμμίσει τις δαπάνες της ΕΕ με τις πολιτικές της προτεραιότητες και να εξασφαλίσει τη δημοσιονομική πειθαρχία στην ΕΕ. Μέρκελ και Μακρόν συγκεκριμενοποίησαν λίγο παραπάνω τα πράγματα.
Μιλούν για ένα ταμείο ύψους 500 δισ. ευρώ, τα οποία θα δανειστεί η Κομισιόν. Αρα μιλάμε για δανεικά. Το πώς θα «μοιραστούν» αυτά δε χρειάζεται να το ψάξουμε, το ξέρουμε από άλλες φορές: ανάλογα με τη δύναμη του κεφαλαίου που εκπροσωπεί κάθε χώρα. Το θέμα είναι πώς θα αποπληρωθούν. Οι ευρωλάγνοι μας λένε ότι θα τα δανειστεί η Κομισιόν για λογαριασμό όλης της ΕΕ και θα μοιραστούν ως… επιδοτήσεις στις χώρες που τα έχουν ανάγκη. Καλό, το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε; Ενα δάνειο τριπλάσιο του κοινοτικού προϋπολογισμού, δεν υπάρχει περίπτωση να μοιραστεί με τη μορφή επιχορηγήσεων. Δηλαδή, να πληρώσει η Γερμανία για να επιχορηγηθεί η Ελλάδα! Θα βρεθεί ένα σχήμα με κάποιες επιχορηγήσεις (που θα καλυφθούν με αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού, στον οποίο συμμετέχουν όλες οι χώρες) και το μεγαλύτερο μέρος θα είναι δανεικά με συγκεκριμένους μνημονιακούς όρους.