Ποιος δεν θυμάται τη θεωρία του «αποπληθωρισμού», που είχε αρχίσει να λανσάρεται από πέρσι το Φλεβάρη; Σύμφωνα μ’ αυτή, μια γενική μείωση των μισθών, των μεροκάματων και των συντάξεων, θα οδηγούσε σε μείωση της ζήτησης και σε σημαντική πτώση των τιμών των προϊόντων και υπηρεσιών. Αργότερα, στην πιάτσα έπεσε και η έννοια της «ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας». Με την πτώση μισθών και μεροκάματων, υποτίθεται ότι προϊόντα και υπηρεσίες θα γίνονταν πιο φτηνά, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί νέα ζήτηση και ν’ αρχίσει και πάλι η οικονομική ανάπτυξη.
Οι τακτικοί αναγνώστες της «Κ» θυμούνται ασφαλώς ότι γράφαμε πως αντί για «αποπληθωρισμό» θα έχουμε «στασιμοπληθωρισμό». Δηλαδή, αρνητική οικονομική ανάπτυξη και μεγάλη άνοδο των τιμών. Γιατί έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός στο μονοπωλιακό του στάδιο (έστω κι αν η Ελλάδα δεν είναι χώρα του μονοπωλιακού καπιταλισμού, αλλά μέσης καπιταλιστικής ανάπτυξης).
Οσα μεσολάβησαν έκτοτε μας επιβεβαίωσαν, καθώς ο πληθωρισμός ξεπέρασε το 5%. Αν γράφουμε αυτό το σημείωμα, είναι για να δώσουμε ένα παράδειγμα. Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της ΕλΣτατ, ο Δείκτης τιμών υλικών κατασκευής νέων κτιρίων κατοικιών αυξήθηκε το Δεκέμβρη του 2010, σε σύγκριση με το Δεκέμβρη του 2009, κατά 3,6%. Πέρυσι το Δεκέμβρη, η σύγκριση των Δεικτών του 2009 και του 2008 είχε δείξει αύξηση 1%. Δηλαδή, σε μια περίοδο που τα πλήγματα στην οικοδομή μόλις άρχιζαν, οι τιμές των υλικών αυξήθηκαν κατά 1%, ενώ σε μια περίοδο που η οικοδομή έχει καταβαραθρωθεί, οι τιμές των υλικών σημειώνουν αύξηση 3,6%. Διαθέτοντας το όπλο των μονοπωλιακά καθορισμένων τιμών, οι καπιταλιστές προσπαθούν από μια πολύ πιο στενή (λόγω πτώσης της ζήτησης αγοράς) να διατηρήσουν τα κέρδη τους ή να καλύψουν μέρος των απωλειών.
