Πάει, ξεχάστηκε κι αυτό. Εγινε ντόρος όσο ήταν εδώ ο επίτροπος Αλμούνια, πέταξαν τις κορόνες τους οι Πασόκοι για τον προϋπολογισμό που «είναι στον αέρα», έκανε τη σπέκουλά του ο αντιπολιτευόμενος Τύπος και έστειλαν το θεμα στα αζήτητα και τον Αλογοσκούφη στον αφρό. Κι όμως, είναι από τα θέματα που έχουν βάθος, ανεξάρτητα από την υποκρισία των Πασόκων, που δεν δικαιούνται να μιλούν για έωλους προϋπολογισμούς, γιατί κανένας δικός τους προϋπολογισμός δεν υλοποιήθηκε. Κάθε χρόνο έξω έπεφταν και μετά πλάκωναν τη… δημιουργική λογιστική.
Ο Χοακίν Αλμούνια δεν είναι καμιά δευτεράντζα στην Κομισιόν. Είναι ισχυρό πολιτικό πρόσωπο. Υπήρξε πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ισπανίας και τοποθετήθηκε επίτροπος από τον σημερινό πρωθυπουργό Χοσέ Λουΐς Θαπατέρο. Γι’ αυτό και κατέλαβε ένα τόσο κρίσιμο πόστο στην Κομισιόν. Το έβλεπες αυτό από τον τρόπο που χειριζόταν τον Αλογοσκούφη. Λες και είχε απέναντί του έναν υπάλληλο. Τουλάχιστον τρεις φορές στη διάρκεια της κοινής τους συνέντευξης Τύπου τον διέψευσε. Με τακτ είν’ αλήθεια, όμως τον διέψευσε.
Την τιτλοποίηση μπορεί να την πάρει η κυβέρνηση Καραμανλή. Για να την πάρει, όμως, θα στήσει κώλο, μετά συγχωρήσεως. Θα παζαρέψει σε πολιτικό επίπεδο (Εcofin), όπου το παιχνίδι έχει τη μορφή «μου δίνεις, σου δίνω». Αλλά και όταν την πάρει, η πίεση από την Κομισιόν για τη λήψη νέων μέτρων (στο φορολογικό τομέα άμεσα) θα είναι ασφυκτική.
Ο Αλμούνια το ξεκαθάρισε. Δουλειά μας είναι -είπε- «να πιέσουμε την ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει αυτές τις προσπάθειες». Υπενθύμισε με «στεγνό» τρόπο τη διαδικασία. «Η Ελλάδα είναι σε ένα βήμα που λέγεται 14, παράγραφος 9, όπου υπάρχει στενή επιτήρηση στα μέτρα που υιοθετούνται για την προσαρμογή των δημόσιων οικονομικών… Εχω ανακοινώσει δημόσια ότι πιστεύω ότι η προσαρμογή που θα πρέπει να απαιτηθεί το 2006 θα πρέπει να είναι διαρθρωτικής φύσης… Καταλαβαίνω ότι για το 2005 αυτό το μέτρο (σ.σ. η τιτλοποίηση της μελλοντικής είσπραξης ληξιπρόθεσμων χρεών) είναι απαραίτητο. Είναι απαραίτητο, γιατί τα έσοδα του προϋπολογισμού είχαν υστέρηση. Υπήρχε υστέρηση εσόδων. Αλλά αυτό δεν μπορεί να μας κάνει να πιστέψουμε ότι αυτά τα μέτρα θα πρέπει να αποτελέσουν σημαντικό στοιχείο της προσαρμογής για το 2006. Για το 2006, ανεξαρτήτως των στατιστικών κριτηρίων, και αυτή είναι η δική μου ερμηνεία του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και των συστάσεων που ενέκρινε το Συμβούλιο, η προσαρμογή θα πρέπει να είναι διαρθρωτική».
Ζήτησε δηλαδή ο πανίσχυρος επίτροπος νέα φορολογικά μέτρα. Οταν δε ο Αλογοσκούφης υποστήριξε ότι «είναι ξεκάθαρο ότι εμείς θεωρούμε ότι έχουμε κάνει όλα όσα χρειάζονται προκειμένου να πετύχουμε τους στόχους και για το 2005 και για το 2006», δεν δίστασε να τον αδειάσει μπροστά στους δημοσιογράφους: «Με μέτρα προσωρινού χαρακτήρα απλά αναβάλλουμε την ανάγκη σταθεροποίησης των δημόσιων οικονομικών… Αυτό δεν είναι μόνο προσωπική μου άποψη, είναι το νέο δόγμα, το νέο Σύμφωνο, το οποίο το αναφέρει ρητά… Μιλάμε για διαρθρωτικές αλλαγές, δε μιλάμε απλά για προσωρινές αλλαγές που βασίζονται σε μέτρα που θα παρθούν μία φορά».
Η πίεση από τις Βρυξέλλες, λοιπόν, θα είναι ασφυκτική για τη λήψη νέων μέτρων. Γι’ αυτό και ο Αλογοσκούφης αποφεύγει πλέον τις κατηγορηματικές δεσμεύσεις και απλά εκφράζει την… ελπίδα, ότι δεν θα χρειαστεί να αυξηθούν οι ειδικοί φόροι ή ο ΦΠΑ. Δεν χρειάζεται, βέβαια, να πούμε πόσο αξίζει αυτή η ελπίδα.
