Από την πρώτη κιόλας μέρα φάνηκε ότι ο αναρχικός Τάσος Θεοφίλου δικάζεται με απόλυτη προκατάληψη, ως πολιτικός αντίπαλος του συστήματος, και όχι ως ένας πολίτης που κατηγορείται ότι διέπραξε ληστεία μετά φόνου. Τη Δευτέρα οι δικηγόροι είχαν αποχή, οι τρεις συνήγοροι του Τ. Θεοφίλου(Σ. Φυτράκης, Κ. Παπαδάκης, Α. Παπαρρούσου) συμμετείχαν στην αποχή, η αναβολή της δίκης ήταν μονόδρομος, σύμφωνα με τους ισχύοντες δικονομικούς κανόνες (και τη νομολογία), όμως το δικαστήριο αποφάσισε τη διακοπή της δίκης για δυο μέρες, με επιχείρημα ότι υπάρχει κίνδυνος παρέλευσης του 18μηνου. Τέτοιος κίνδυνος δεν υπάρχει (έχουν φροντίσει να εκδώσουν και δεύτερο ένταλμα σε βάρος του Θεοφίλου), ούτε βέβαια προβλέπεται στις περί αναβολής δικονομικές διατάξεις κάποια εξαίρεση λόγω παρέλευσης του 18μηνου. Γι’ αυτό και ο πρόεδρος αποκάλυψε τις προθέσεις του, κουρέλιασε το περιβόητο τεκμήριο αθωότητας και επικαλέστηκε τον κίνδυνο ο Θεοφίλου να διαπράξει παρόμοια αδικήματα. Τον θεώρησε, δηλαδή, a priori ένοχο γι’ αυτά που χωρίς κανένα στοιχείο του έχει φορτώσει η Αντιτρομοκρατική!
Η προκατάληψη φάνηκε περισσότερο τη δεύτερη μέρα, καθώς οι ενστάσεις που υπέβαλαν οι τρεις υπερασπιστές απορρίφθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες.
Κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η ένσταση για το πολιτικό αδίκημα πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον «αυτόματο πιλότο» των αποφάσεων στις υποθέσεις της 17Ν και του ΕΛΑ. Στο μεταξύ, άλλαξε ο νόμος και εισήχθη το αδίκημα της «τρομοκρατίας» (το περιβόητο 187Α του Ποινικού Κώδικα), το οποίο βάζει τα δικαστήρια μπροστά σε ένα δίλημμα. Το αδίκημα περιγράφεται ως καθαρά πολιτικό αδίκημα, αφού γίνεται λόγος για απειλή της καθεστηκυίας τάξης και διασάλευση των διεθνών σχέσεων της χώρας. Την ίδια στιγμή, τα δικαστήρια (από την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα και μετά) χαρακτηρίζουν το αδίκημα ως μη πολιτικό, με ένα και μοναδικό στόχο. Να μη δικαστεί από Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο (στο οποίο πλειοψηφούν οι ένορκοι), αλλά να μείνει στη δικαιοδοσία των απόλυτα ελεγχόμενων τρομοδικείων. Ο Θεοφίλου κατηγορείται για τη ληστεία της Πάρου (κατηγορία, βέβαια, την οποία αρνείται σθεναρά από την πρώτη στιγμή). Κανονικά, θα δικαζόταν από Μικτό Ορκωτό. Του κοτσάρισαν, όμως, και τη συμμετοχή στη ΣΠΦ (χωρίς κανένα στοιχείο και ενώ την αρνού-νται και ο ίδιος και η ΣΠΦ), για να τον δικάσουν σε αμιγώς επαγγελματικό δικαστήριο.
Δεν μπορείς, λοιπόν, να έχεις καμιά εμπιστοσύνη σ’ ένα δικαστήριο που κάνει πως δεν καταλαβαίνει για τόσο σοβαρά ζητήματα ή που επιτρέπει στην πολιτική αγωγή να αγορεύει και για τα ζητήματα της «τρομοκρατίας», μολονότι δεν παρίσταται γι’ αυτά και επομένως δεν νομιμοποιείται να προτείνει.
Απορρίφθηκε επίσης η ένσταση για ανάκληση της απόφασης περί μη αναβολής της δίκης, όπως και η ένσταση ακυρότητας του βουλεύματος. Και φτάσαμε σε μια κρίσιμη ένσταση, η απόφαση επί της οποίας θα αποτελέσει, κατά την άποψή μας, κριτήριο για πολλά. Η Ποινική Δικονομία είναι σαφής: όταν η απόφαση σε μια ποινική δίκη εξαρτάται από άλλη υπόθεση, αναβάλλεται μέχρι να εκδοθεί αμετάκλητη απόφαση σ’ αυτή την άλλη υπόθεση (άρθρο 59, παρ. 1 ΚΠΔ). Ο Θεοφίλου κατηγορείται με έγγραφα από βούλευμα το οποίο εκδικάζεται στον Κορυδαλλό, στην τρίτη δίκη για τη ΣΠΦ. Οι συνήγοροι ζήτησαν αναβολή μέχρι να τελεσιδικήσει αυτή η άλλη υπόθεση ή, επικουρικά, αν απορριφθεί αυτό το αίτημα, διαχωρισμό και εκδίκαση μόνο της κατηγορίας για τη ληστεία της Πάρου. Εδώ τα πράγματα είναι πεντακάθαρα. Την απόφαση θα την ξέρουμε την Τετάρτη, στις 9:30 το πρωί (αίθουσα Δ70Ε, στον 1ο όροφο του Εφετείου). Ο αγώνας, φυσικά, θα συνεχιστεί.