«Μαζιώτης: έχω δικαίωμα να πυροβολώ αστυνομικούς». Ετσι παρουσιάστηκε από τα παπαγαλάκια της «αντιτρομοκρατίας» το κείμενο που έστειλε από τη φυλακή ο Νίκος Μαζιώτης στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας. Από ένα μεγάλο κείμενο απομόνωσαν μια φράση, τη διαστρέβλωσαν κιόλας, για να καλλιεργήσουν στον ελληνικό λαό την εικόνα κάποιου «τρελαμένου» που δεν έκανε τίποτ’ άλλο από το να σχεδιάζει καθημερινά πόσους μπάτσους θα πυροβολήσει. Το γεγονός ότι οι μπάτσοι ήταν εκείνοι που άρχισαν να πυροβολούν εν μέση οδώ προκειμένου να συλλάβουν τον Μαζιώτη προσπάθησαν να το αποκρύψουν.
Τι πραγματικά έγραψε ο Ν. Μαζιώτης; «Σε έναν πόλεμο οι αντιμαχόμενοι θεωρούν δικαίωμά τους να πυροβολούν τον αντίπαλό τους, έτσι κι εγώ θεωρώ αναφαίρετο δικαίωμά μου να πυροβολήσω τους διώκτες μου, τους αστυνομικούς που είναι υπηρέτες των πλουσίων, προασπίζοντας έτσι την ελευθερία μου». Είχε και συνέχεια, όμως, καθώς ο Ν. Μαζιώτης περιέγραψε κάποιες λεπτομέρειες του τραυματισμού και της σύλληψής του. Η πρώτη παράγραφος του κειμένου του είναι χαρακτηριστική:
«Στις 16 Ιουλίου συλλαμβάνομαι στο Μοναστηράκι μετά από καταδίωξη και ένοπλη συμπλοκή με τα σκυλιά του κράτους. Να επισημάνω ότι τυχαία απέφυγα τον θάνατο αφού ο αστυνομικός που με πυροβόλησε από πίσω και πλάγια είχε στόχο να με πλήξει στην πλάτη στο ύψος του θώρακα την στιγμή που πάλευα με άλλο αστυνομικό τον οποίο και πυροβόλησα στον μηρό. Η τυχαία παρεμβολή του δεξιού βραχίονα την ώρα της πάλης με τον αστυνομικό ενώπιόν μου είχε ως αποτέλεσμα να διαπεράσει η σφαίρα και να σπάσει το οστό του δεξιού βραχιόνιου και να περάσει ξυστά από την πλάτη μου αντί να με πλήξει στον κορμό».
Αυτή η περιγραφή, η οποία αποσπασματικά έγινε και από αυτόπτες μάρτυρες τη μέρα του συμβάντος, αλλά στη συνέχεια πνίγηκε, δείχνει καθαρά ποιοι είναι αυτοί που έχουν τα δολοφονικά ένστικτα. Ο Ν. Μαζιώτης μάλλον είχε τη δυνατότητα να σκοτώσει τον μπάτσο με τον οποίο είχε συμπλακεί. Δεν το έκανε. Τον πυροβόλησε στο πόδι, για να τον ακινητοποιήσει και να μπορέσει να ξεφύγει. Αντίθετα, ο μπάτσος που καραδοκούσε σκόπευσε και πυροβόλησε με σκοπό να σκοτώσει τον Μαζιώτη. Δεν πυροβόλησε στα πόδια, αλλά στην πλάτη, στο ύψος του θώρακα. Ενα τυχαίο γεγονός γλίτωσε τον Μαζιώτη από το θάνατο.
Θυμίζουμε, ακόμη, ότι ο Μαζιώτης, μολονότι ήταν αναγκασμένος να αμυνθεί, έριχνε χαμηλά, στο δρόμο, για ν’ αποφύγει τον τραυματισμό κάποιου άσχετου με τη συμπλοκή. Αυτά, όμως, τα κρύβουν τα παπαγαλάκια, νομίζοντας ότι με τους τίτλους που βάζουν στα βρομορεπορτάζ τους θα στρέψουν τον ελληνικό λαό ενάντια στους αγωνιστές του αντάρτικου πόλης. Αυτό το παιχνίδι, όμως, το έχουν χάσει.
Ο Ν. Μαζιώτης αναφέρεται και στις συνθήκες νοσηλείας του: «Αφού χειρουργήθηκα με ολική αναισθησία παρουσία των αστυνομικών μέσα στο χειρουργείο, αφού νοσηλεύτηκα στον Ευαγγελισμό επί τρεις μέρες, όπου οι κουκουλοφόροι της αντιτρομοκρατικής βρισκόντουσαν από πάνω μου όλο το 24ωρο μέσα στο δωμάτιο νοσηλείας και μετά από μια βδομάδα στο νοσοκομείο κρατουμένων του Κορυδαλλού, όπου βρισκόμουν σε απομόνωση κλειδωμένος σε κελί και χωρίς την δυνατότητα προαυλισμού όπως έχουν δικαίωμα όλοι οι κρατούμενοι, το κράτος των προσκυνημένων, Σαμαρά, Αθανασίου και Κικίλια μου συμπεριφέρθηκε κτηνωδώς μεταφέροντάς με μετά από πεντάωρη μεταγωγή όπου τρανταζόταν το σπασμένο οστό του τραυματισμένου χεριού μου στις φυλακές Διαβατών στην Θεσσαλονίκη, σε μια φυλακή που δεν έχει γιατρό, σε μια φυλακή που οι κρατούμενοι στερούνται στοιχειώδους ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης».
Αυτά δεν τα είδαν τα παπαγαλάκια και δεν τα σχολίασαν, φυσικά. Οπως δεν σχολίασαν και την αναφορά του στην ευθύνη των γιατρών, που για μια ακόμη φορά έκλεισαν τα μάτια και πέταξαν στα σκουπίδια την ιατρική δεοντολογία και τη βιοηθική. Οπως είχαν κάνει και το 2002 με τη νοσηλεία-βασανιστήριο του Σάββα Ξηρού. Γράφει ο Ν. Μαζιώτης: «Εδώ θέλω να τονίσω την ευθύνη των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού στα νοσοκομεία αρχής γενομένης από τον Ευαγγελισμό το 2002 όπου έχουν δεχτεί όλους τους όρους της αντιτρομοκρατικής για τις συνθήκες νοσηλείας των αγωνιστών των ένοπλων επαναστατικών οργανώσεων που πέφτουν τραυματισμένοι στα χέρια του κράτους. Συνθήκες νοσηλείας οι οποίες στο όνομα της ασφάλειας παραβιάζουν τα δικαιώματα του κρατούμενου νοσηλευόμενου, το ιατρικό απόρρητο, τον ιατρικό δεοντολογικό κώδικα και επιβάλλουν την παρουσία αστυνομικών μέσα στα χειρουργεία, μέσα στα δωμάτια νοσηλείας, δίπλα στο κρεβάτι του νοσηλευόμενου τραυματία κρατούμενου, να είναι παρόντες στις επισκέψεις των γιατρών, να είναι ανοικτή η πόρτα της τουαλέτας όταν ο κρατούμενος κάνει τις ανάγκες του».
Και όμως, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των γιατρών και το σωματείο του «Ευαγγελισμού» σιωπούν ένοχα μπροστά σ’ αυτή την καταγγελία. Ο Ν. Μαζιώτης δεν παραπονιέται για την προσωπική μεταχείριση που του επιφυλάσσουν οι μηχανισμοί του αστικού κράτους. Ως επαναστάτης απευθύνεται στον ελληνικό λαό και καταγγέλλει, δίνοντας στο λόγο του «διδακτικό» περιεχόμενο.