Αλλοι 22 πρόσφυγες, παιδιά, μανάδες, άνδρες άφησαν την τελευταία τους πνοή στη χώρα μας. Το Αιγαίο έγινε ο υγρός τους τάφος, ελάχιστα μίλια πριν την ακτή, με μπουνάτσα.
Αυτή τη φορά δεν ειπώθηκε κάτι για εμπλοκή του ελληνικού Λιμενικού. Δεν διευκρινίστηκαν, όμως, και οι συνθήκες του ναυάγιου. Ετσι, ακόμη και ο υπουργός Εφοπλισμού είχε την άνεση να χύσει τα κροκοδείλια δάκρυά του για τις χαμένες ζωές, μαζί με όλα τα υπόλοιπα γουρούνια του καπιταλισμού, στην πολιτική και τα ΜΜΕ.
Το ότι δεν υπάρχουν καταγγελίες για εγκληματική δράση του Λιμενικού, όπως έγινε στο Φαρμακονήσι δεν απαλλάσσει το ελληνικό κράτος και την ΕΕ (για λογαριασμό της οποίας λειτουργεί ως συνοριοφύλακας-τρομοκράτης) από την ηθική αυτουργία και σ’ αυτό το έγκλημα. Σπρώχνουν τα καραβάνια των κυνηγημένων προς τη θάλασσα, με στόχο να πνιγούν όσο γίνεται περισσότεροι (κάποιες φορές βοηθούν και οι ίδιοι σ’ αυτό), για να περάσει το μήνυμα πως τα ελληνικά σύνορα είναι θεόκλειστα και ο θάνατος παραμονεύει σε κάθε βήμα, σε κάθε ναυτικό μίλι.
Το στίγμα, όμως, περνάει σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Οταν αδιαφορούμε για την εγκληματική κρατική πολιτική (πόσο μάλλον όταν αβαντάρουμε τη ρατσιστική προπαγάνδα περί «λαθρομεταναστών») γινόμαστε συνυπεύθυνοι στο διαρκές έγκλημα.
Οποιος θέλει να σταματήσει αυτό το έγκλημα πρέπει να αγωνιστεί με ένα αίτημα: η Ελλάδα να γίνει χώρα υποδοχής και φιλοξενίας των προσφύγων και να τους εφοδιάζει με ταξιδιωτικά έγγραφα για να συνεχίσουν το ταξίδι προς τις χώρες προορισμού τους. Καμιά πειθαρχία στο «Δουβλίνο» και τις άλλες φασιστικές ρυθμίσεις της Ευρωένωσης.