Τύχη βουνό είχε ο «φοιτητής με την πυτζάμα», όπως θα μείνει στην ιστορία το 23χρονο παιδί που οι μπάτσοι της Θεσσαλονίκης προσπάθησαν να τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί με κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα. Οπως το προηγούμενο θύμα αστυνομικής σκευωρίας, ο «φοιτητής με τα πράσινα παπούτσια», τη γλίτωσε χάρη σ’ ένα ερασιτεχνικό βίντεο που τον έδειχνε να χορεύει σ’ ένα πάρτι, την ώρα που κάποιος άλλος, με πράσινα παπούτσια επίσης, «έχωνε» μολότοφ στους μπάτσους, έτσι και ο φοιτητής με τη πυτζάμα σώθηκε χάρη σ’ ένα άλλο ερασιτεχνικό βίντεο, που τον έδειχνε να περπατά στο δρόμο, όπου είχε κατέβει για να πετάξει τα σκουπίδια (δεν συμμετείχε δηλαδή καθόλου στη διαδήλωση) και να τον αρπάζουν οι μπάτσοι.
Ομως, οι φωτογραφίες που τράβηξε από μακριά (με τηλεφακό) ο φωτορεπόρτερ Νίκος Γιακουμίδης απέδειξαν κάτι άλλο. Απέδειξαν πως οι μπάτσοι δεν περιορίζονται πλέον να βουτάνε κόσμο από το σωρό και να δηλώνουν μετά ότι τους είδαν να πετάνε πέτρες ή μολότοφ, αλλά δημιουργούν πλέον και «πειστήρια», τα οποία φορτώνουν στο θύμα τους. Τριάντα πέντε φωτογραφίες πρόλαβε να τραβήξει ο φωτορεπόρτερ. Τριάντα πέντε φωτογραφίες που δείχνουν καρέ-καρέ πως προσπάθησαν να φορτώσουν σ’ αυτόν τον άνθρωπο κατηγορίες για «κατοχή εκρηκτικών». Επειδή δεν είναι δυνατόν να παραθέσουμε όλες τις φωτογραφίες, οι οποίες έχουν ήδη δημοσιευ-τεί στο διαδίκτυο, περιοριζόμαστε στην περιγραφή.
Ενας ασφαλίτης με κράνος στο κεφάλι μαζί με μερικούς Δελτάδες αρπάζουν τον φοιτητή και τον κουβαλάνε στην άκρη. Φαίνεται καθαρά ότι έχει περασμένο από το λαιμό του ένα μικρό τσαντάκι το οποίο κρέμεται στο στήθος του. Την ίδια ώρα, ένας χοντρός Δελτάς απομακρύνεται προς άλλη κατεύθυνση, κρατώντας μια ανοιχτόχρωμη τσάντα πλάτης, ανοιχτή και εμφανώς άδεια. Σε λίγο πλησιάζει ένας άλλος χοντρός Δελτάς κρατώντας μια αντιασφυξιογόνα μάσκα, την οποία αφήνει δίπλα στον φοιτητή, που τον έχουν βάλει να κάθεται γονατιστός με τα χέρια δεμένα με χειροπέδες στην πλάτη. Οση ώρα ο Δελτάς αυτός αφήνει τη μάσκα, οι υπόλοιποι αφαιρούν το μικρό τσαντάκι που φορά ο φοιτητής. Επειδή μάλιστα δε μπορούν να το βγάλουν, διότι τα χέρια του είναι δεμένα στην πλάτη, το λύνουν από τον κρίκο που το κρατάει στη ζώνη. Το ανοίγουν, το κοιτάζουν, δεν έχει τίποτα μέσα. Πλησιάζει ο πρώτος χοντρός Δελτάς κρατώντας στο αριστερό χέρι την ανοιχτή τσάντα πλάτης και στο δεξί μια μολότοφ, την οποία κοιτάζει με καμάρι. Οταν φτάνει δίπλα στον φοιτητή, ο κρανοφόρος ασφαλίτης τον βοηθά, βάζουν τη μολότοφ μέσα στην τσάντα, κλείνουν το φερμουάρ και ο Δελτάς την αφήνει προσεχτικά δίπλα στον γονατισμένο και αλυσοδεμένο φοιτητή.
Περίπτωση πλαστότητας των φωτογραφιών δεν υπάρχει. Η κάμερα ήταν ψηφιακή και στη μνήμη της είναι καταγραμμένες όλες οι φωτογραφίες με τη σειρά και τον ακριβή χρόνο που τραβήχτηκαν. Εχει σημασία και μια άλλη λεπτομέρεια. Οπως δήλωσε ο φωτορεπόρτερ, τη στιγμή της σύλληψης ήταν πολύ κοντά, όμως οι μπάτσοι τον διέταξαν να απομακρυνθεί, ενώ ένας μπήκε μπροστά στο φακό της μηχανής του. Ετσι, τις υπόλοιπες φωτογραφίες τις έβγαλε από απόσταση, μη τηλεφακό. Οι μπάτσοι ήταν σίγουροι ότι κανένας δεν τους παρακολουθού-σε, γι’ αυτό και έστησαν με τόση άνεση τη σκευωρία σε βάρος του φοιτητή.
Οταν δημοσιεύτηκαν οι φωτογραφίες του Γιακουμίδη, ο φοιτητής είχε ήδη αφεθεί ελεύθερος, χάρη στο ερασιτεχνικό βίντεο. Εκδόθηκε, μάλιστα, και ανακοίνωση από το υπουργείο Προπο και το αρχηγείο της ΕΛΑΣ, που του ζητούσε συγνώμη (!) και ανακοίνωνε ότι διατάχθηκε ΕΔΕ, διότι «το περιστατικό της Θεσσαλονίκης είναι εξαιρετικά σοβαρό και θα διερευνηθεί σε βάθος». Σε πόσο βάθος θα διερευνηθεί μπορούμε να το καταλάβουμε από την ανακοίνωση της ΓΑΔΘ, που έλεγε τα εξής εκπληκτικά: «Κατά την προανάκριση οι αστυνομικοί εσφαλμένα θεώρησαν ότι το σακίδιο ανήκει στο συλληφθέντα, καθώς κατά τη διάρκεια της καταδίωξης, που προηγήθηκε της σύλληψής του, έφερε κρεμασμένη στον ώμο του τσάντα ιδίου χρώματος»! Αυτό ακριβώς διαψεύδουν οι τριάντα πέντε φωτογραφίες του Γιακουμίδη. Περίπτωση λάθους δεν υπήρχε. Απολύτως συνειδητά, ασφαλίτης και Δελτάδες πήραν μια άδεια τσάντα, έβαλαν μέσα μια μολότοφ (άγνωστο πού τη βρήκαν) και τη φόρτωσαν στο φοιτητή. Ηταν τόσο το μένος τους και τόση η σιγουριά τους ότι κανένας δεν θα τους πειράξει, που δεν έδωσαν καμιά σημασία στο ότι ο άνθρωπος φορούσε μια παρδαλή πυτζάμα και αποκλειόταν να είχε πάει με αυτή στη διαδήλωση.
Και όμως, με τέτοια στοιχεία καταδικάζονται νέοι άνθρωποι σε βαρύτατες ποινές. Εκείνο, λοιπόν, που πρέπει να κρατήσουμε απ’ αυτή την ιστορία, δεν είναι το αίσιο τέλος της ταλαιπωρίας του «φοιτητή με τις πυτζάμες», αλλά ο τρόπος με τον οποίο στήνονται οι κατηγορίες σε βάρος όσων συλλαμβάνονται στις πορείες. Είναι απορίας άξιο (για να μην πούμε ότι είναι σημάδι παρακμής και αδιαφορίας) που τουλάχιστον ο προοδευτικός νομικός κόσμος δεν έχει ξεσηκωθεί και δεν έχει δημιουργήσει τεράστιο θέμα μετά απ’ αυτές τις αποκαλύψεις.