Ο μεγάλος κατήφορος
Η κυβέρνηση βαθαίνει τον κατασταλτικό της κατήφορο και ο υπουργός Μετανάστευσης Θάνος Πλεύρης σπεύδει να το πανηγυρίσει. Για να χαϊδέψει τα αυτιά του ακροδεξιού του ακροατηρίου ανακοινώνει «επιστροφές»: 80 απελάσεις, 80 άνθρωποι ξεριζώνονται βίαια και στέλνονται πίσω σε χώρες που η ίδια η ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων έχει καταδικάσει στη φτώχεια, τον πόλεμο και την αστάθεια. Και έπεται συνέχεια: άλλες 550 απελάσεις ανακοινώνεται ότι θα ακολουθήσουν, ως «επόμενος στόχος». Η κρατική μηχανή δουλεύει ρολόι για την εκκαθάριση των ανεπιθύμητων.
Το πιο αποκαλυπτικό επεισόδιο αυτής της πολιτικής βαρβαρότητας είναι η πρώτη πτήση προς τη Δαμασκό μετά από 14 χρόνια! Με τη σφραγίδα των καλοθελητών του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΟΜ), το ελληνικό κράτος επιχειρεί να ντύσει την απάνθρωπη πράξη με τον μανδύα της «οργανωμένης επιστροφής». Ομως η ουσία δεν αλλάζει: άνθρωποι ωθούνται πίσω σε μια χώρα που παραμένει πληγωμένη από πόλεμο, κυρώσεις και γεωπολιτικά παζάρια. Το να βαφτίζεις την απέλαση «εθελούσια» δεν την κάνει λιγότερο βίαιη και απάνθρωπη.
Η γλώσσα της εξουσίας: αριθμοί αντί για ανθρώπους
Στην κυβερνητική ρητορική δεν υπάρχουν πρόσωπα, οικογένειες, ιστορίες. Υπάρχουν «ροές», «αποχωρήσεις», «αποτελεσματικότητα». Υπάρχουν υπήκοοι από Συρία, Μπαγκλαντές, Πακιστάν, Αίγυπτος και Ινδονησία, όχι άνθρωποι φορείς δικαιωμάτων, απλά γραμμές σε αρχεία excel. Αυτή είναι η πολιτική ουσία: η απογύμνωση της ανθρώπινης ζωής από την αξία της, ώστε να χωρέσει στον νοικοκυραίικο λόγο περί «νόμου και τάξης».
Ευρώπη-Φρούριο, Ελλάδα-Προκεχωρημένο Φυλάκιο
Τα έχουμε γράψει αναλυτικά κατά καιρούς, η Ελλάδα λειτουργεί ως εμπροσθοφυλακή της Ευρώπης-Φρούριο. Εκεί όπου οι πόλεμοι γεννούν προσφυγιά, τα σύνορα υψώνουν συρματοπλέγματα και οι κυβερνήσεις μιλούν για «αποτροπή». Ο σημερινός πολιτικός κατήφορος είναι συνειδητή επιλογή. Σαφής ο στόχος, να μετατραπεί η μεταναστευτική πολιτική σε μηχανισμό παραδειγματισμού: όποιος περισσεύει απομακρύνεται. Οποιος δεν χωρά στο αφήγημα της «ανάπτυξης» φορτώνεται σε πτήσεις κι επιστρέφει στον όλεθρο από όπου έφυγε.
Απέναντι στον κυνισμό, η αλληλεγγύη
Απέναντι σε αυτή την πολιτική της εκδίωξης, η απάντηση δεν μπορεί να είναι η σιωπή. Η διεθνιστική αλληλεγγύη, η υπεράσπιση των δικαιωμάτων, η σύγκρουση με το ξενοφοβικό αφήγημα του πρόσφυγα αποδιοπομπαίου τράγου που φταίει για όλα τα δεινά του ελληνικού λαού, είναι αναγκαίες. Οσο το κράτος μετρά «επιτυχίες» σε πτήσεις και απελάσεις τόσο οφείλουμε να δίνουμε απαντήσεις στο δρόμο και να μετράμε τη φασιστική πολιτική του με το μόνο μέτρο που αξίζει, την ανθρώπινη ζωή.
