Καθώς βρισκόμαστε στον απόηχο των προεκλογικών εξαγγελιών του Μητσοτάκη στη ΔΕΘ, με τα γνωστά ψίχουλα που αυτός ανακοίνωσε, έχει σημασία να ρίξουμε μια ματιά στα στoιχεία έρευνας που διεξήγαγε η δημοσκοπική εταιρία Alco.
Το 71% των εργαζομένων δηλώνει ότι η άνοδος των τιμών τους έχει οδηγήσει σε μείωση της κατανάλωσης βασικών ειδών διατροφής. Το 20% των εργαζομένων, δηλώνει ότι η οικονομική του κατάσταση δεν του επιτρέπει να ανταπεξέλθει καθόλου στις συνθήκες ακρίβειας και ενεργειακής κρίσης του χειμώνα. Παράλληλα, το 47% δηλώνει «δύσκολα» και μόλις το 30% «σχετικά εύκολα» και το 3% «εύκολα».
Το 80% δηλώνει ότι δεν έχει υπάρξει αύξηση στο μισθό του εντός του 2022 (καθώς δεν αμοίβονται με τον βασικό μισθό), το 63% θεωρεί την αύξηση των μισθών και του κατώτατου μισθού ως το αποτελεσματικότερο μέσο για τη προστασία του βιοτικού του επιπέδου από τις ανατιμήσεις στα είδη διατροφής και την ενέργεια. Τη μείωση των ειδικών φόρων και φόρων κατανάλωσης επιθυμεί το 31% και μόλις το 3% επιλέγει την λύση των επιδομάτων! Το 39% των εργαζομένων δηλώνει ότι εργάζεται παραπάνω από το κανονικό ωράριό του, ενώ το 48% εξ αυτών δηλώνει ότι εργάζεται πάνω από 7 ώρες την εβδομάδα.
Η μεγάλη πλειοψηφία, το 65%, των εργαζομένων πιστεύει ότι η διαμόρφωση του κατώτατου μισθού θα πρέπει να γίνεται μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων και το 20% με απόφαση της κυβέρνησης.
Τέλος, το 30% των εργαζομένων δηλώνει ότι δεν είναι ικανοποιημένοι από την εργασία τους.
«Σιγά τα νέα», θα πείτε, και θα έχετε δίκιο. Ολα αυτά τα βιώνουν οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες καθημερινά στο πετσί τους και δεν τους κάνουν εντύπωση τα συγκεκριμένα νούμερα. Ομως, η είδηση δεν βρίσκεται τόσο στα ίδια τα στοιχεία της έρευνας (παρότι και αυτά έχουν τη σημασία τους), αλλά στο ποιος την παρήγγειλε. Είναι κάποιο πανεπιστημιακό ίδρυμα, κάποιο συγκρότημα ΜΜΕ ή μήπως κάποιο αστικό κοινοβουλευτικό κόμμα; Για να μην σπάτε άδικα το κεφάλι σας, σας λέμε ότι ο φορέας που παρουσίασε τα στοιχεία δεν είναι άλλος από τη ΓΣΕΕ!
Oπως μας πληροφορεί Δελτίο Tύπου της ΓΣΕΕ, η έρευνα ανατέθηκε σε εταιρία δημοσκόπησης (Alco) και βασίζεται σε τυχαίο δείγμα 1.500 ατόμων, με τα οποία η επικοινωνία έγινε τηλεφωνικά!
Αν είναι δυνατόν! Η ανώτατη συνδικαλιστική οργάνωση της… εργατικής τάξης, που υποτίθεται πως εκφράζει συγκεντρωμένη και από «πρώτο χέρι» την εργατική και λαϊκή δυσαρέσκεια στην πολιτική της εξαθλίωσης, για να πιάσει τον σφυγμό της καταφεύγει σε εταιρίες δημοσκοπήσεων που κάνουν έρευνες μέσω τηλεφώνου! Οι άνθρωποι έχουν πάψει από καιρό να τηρούν ακόμη και τα πιο στοιχειώδη προσχήματα. «Γραφείο Συμβούλων Ενημέρωσης Εργατών» θα έπρεπε να σημαίνουν τα αρχικά ΓΣΕΕ, είχαμε επισημάνει σε άλλη ανάλογη έρευνά τους για τους δείκτες κλίματος εργασίας.
Εκεί όμως που οι αστογραφειοκράτες συνδικαλιστές δίνουν τα… ρέστα τους σε «αγωνιστικότητα», είναι οι προτάσεις που κάνουν με βάση τα πορίσματα της έρευνας. Η γλώσσα που χρησιμοποιούν, είναι τόσο… λάιτ, που δεν θυμίζει ούτε τους γνωστούς δεκάρικους που εκφωνούν από τα μπαλκόνια στις 24ωρες απεργίες και στις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις. Θαυμάστε… καταγγελτικό ύφος από τους εκπροσώπους των εργατών:
«Για τους λόγους αυτούς, επιβάλλονται μεταξύ άλλων περεμβάσεις όπως, προσαρμογή του κατώτατου μισθού στο επίπεδο της αξιοπρεπούς διαβίωσης (60% του διάμεσου μισθού πλήρους απασχόλησης), η αναγκαιότητα των κλαδικών συμβάσεων, μείωση ειδικών φόρων κατανάλωσης κλπ, εισαγωγή φόρου επί των εκτάκτων κερδών των εταιριών παροχής ενέργειας κλπ.»!
Και τι γίνεται αν (υποθετικά πάντοτε…) η κυβέρνηση δεν πραγματοποιήσει αυτές τις… φιλικές προτροπές των συνδικαλισταράδων της ΓΣΕΕ; Θα οργανώσουν μήπως… σκληρούς απεργιακούς αγώνες, διαταράσσοντας το κλίμα συννενόησης με τους «κοινωνικούς εταίρους» για το… καλό της ανάπτυξης;
Αλήθεια, πότε πάτησαν το πόδι τους σε κάποιον χώρο δουλειάς, αυτοί οι ξεφτιλισμένοι εργατοπατέρες ή έστω κάποιο σωματείο από αυτά που ελέγχουν, ώστε να διαπιστώσουν από πρώτο χέρι, για παράδειγμα, τις παραβιάσεις του ωραρίου που γίνονται ακόμα και μετά την εφαρμογή της περιβόητης ψηφιακής κάρτας εργασίας (δείτε εδώ και εδώ); Τη στιγμή, μάλιστα, που ο σούπερμαν του νεοφιλελευθερισμού Κωστής Χατζηδάκης κοκορεύεται συνεχώς πως με την καθιέρωση της ψηφιακής κάρτας εφάρμοσε «ένα πάγιο αίτημα της ΓΣΕΕ».
Ο εργαζόμενος θα περίμενε από τους συνδικαλιστές ( που λέει ο λόγος) να τους δει εκεί που αν μιλήσει ή αντιδράσει για τις υπερωρίες και τις αδήλωτες ώρες εργασίας, ο εργοδότης θα του δείξει την πόρτα της εξόδου, οδηγώντας τον στην ανεργία. Εχουν έρθει αρκετές φορές στο φως περιπτώσεις που όταν αντέδρασαν στην κακοπληρωμή και την καταστρατήγηση του ωραρίου τους, αντιμετώπισαν ακόμα και τη φυσική βία από τους εργοδότες και τους μπράβους τους. Οχι να τους βλέπεο μόνο στην τηλεόραση, να περιδιαβαίνουν τα αστικά και κυβερνητικά σαλόνια (αν έχει όρεξη να τους δει και εκεί, χωρίς να σιχτιρίζει ταυτόχρονα…).
Ξεσήκωσαν διαμαρτυρίες μετά τα πρόσφατα εργατικά «δυστυχήματα» (εγκλήματα) στον Ωρωπό και την Πρέβεζα και όλα τα προηγούμενα; Ηδη από την αρχή της χρονιάς έχουμε καταγεγραμμένα 67 εργατικά «ατυχήματα, ενώ ο αριθμός των δολοφονημένων εργατών έφτασε τους 37. Πήγαν ποτέ να επιθεωρήσουν τις συνθήκες δουλειάς σε αυτά τα κάτεργα; Οχι βέβαια! Περιμένουν πρώτα να σκοτωθεί ή να σακατευτεί κάποιος εργάτης, για να βγάλουν μια… πύρινη ανακοίνωση που θα καταλήγει κι αυτή στην «αναγκαιότητα λήψης μέτρων». Ή μήπως μπήκαν ποτέ στον κόπο να δουν αν τηρούνται τα… υγειονομικά πρωτόκολλα για τον κοροναϊό στους υπερμεταδότες που λέγονται τόποι δουλειάς;
Με όλα όσα έχουν συμβεί στη χώρα το τελευταίο διάστημα θα έπρεπε σχεδόν καθημερινά να περικυκλώνουν το υπουργείο Εργασίας, τη Βουλή και τον ΣΕΒ (τον «κοινωνικό εταίρο» τους). Να βγουν και να πουν στους εργαζόμενους: «ναι, προσπαθούμε, μπορεί να μην πετύχουμε άμεσα πολλά πράγματα, αλλά θα επανέλθουμε» κλπ). Αυτοί όμως τι κάνουν; Παραγγέλλουν σε εταιρίες δημοσκοπήσεων, να διενεργήσουν (επί πληρωμή, φυσικά)… τηλεφωνικά γκάλοπ, για να πληροφορηθούν τη γνώμη των εργαζομένων γι’ αυτά που βιώνουν. Και στη συνέχεια, πραγματοποιούν… ήρεμα διαβήματα (με ανακοινώσεις) στην κυβέρνηση του κεφαλαίου.
Τόση είναι η ξετσιπωσιά τους, που δεν νοιάζονται καν να βελτιώσουν το προφίλ τους απέναντι στους εργαζόμενους. Δεν έχουν σκοπό να αντισταθούν στο νέο κύμα φτωχοποίησης, ούτε στην εντατικοποίση της δουλειάς. Δεν τους ενδιαφέρει να δημιουργήσουν κανένα κίνημα, αλλά να αναπαράγουν το δικό τους συνδικαλιστικό ΣΥΣΤΗΜΑ, επιβεβαιώνοντας το θεσμικό τους ρόλο, του «υπεύθυνου συνομιλητή» της κυβέρνησης και των καπιταλιστών. Ωστόσο, για να δικαιολογούν το ζεστό χρήμα και τα πακέτα που παίρνουν από το αστικό κράτος και την Ευρωπαϊκή Ενωση, πρέπει πού και πού να κάνουν και κάποιες ενέργειες, όπως αυτές οι «έρευνες κοινής γνώμης». Και όταν τα πράγματα ζορίσουν, να κηρύξουν και καμιά 24ωρη απεργία για να ελέγξουν την οργή του κόσμου.
Γι’ αυτό και ο πραγματικός τους τίτλος, είναι Γενική Συνομοσπονδία Ενσωματωμένων Εργατοπατέρων!