Χαράς ευαγγέλια. Το Ειρηνοδικείο της Αθήνας, δικάζοντας προσφυγή 130 οδηγών της «Αττικό Μετρό», έκρινε ότι η εταιρία «επέβαλε παρανόμως και αντισυνταγματικώς μειώσεις στους ενάγοντες, που αμείβονται βάσει των ισχυουσών ΣΣΕ». Οπως αναφέρεται στην απόφαση, τα μέτρα περικοπής μισθών που επιβλήθηκαν μετά το Μνημόνιο-1 αποτελούν ανεπίτρεπτη επέμβαση στη συλλογική αυτονομία και καταλύουν τα άρθρα 22 και 23 του Συντάγματος, ενώ δεν συνοδεύονται από αντισταθμιστικά μέτρα, όπως η μείωση των τιμών και των φόρων. Πρόκειται για την πρώτη απόφαση πολιτικού δικαστήριου που πάει κόντρα στην απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου Επικρατείας που έκρινε ότι οι περιορισμοί στις αποδοχές, στα δώρα των εργαζόμενων, είναι συμβατοί με τις επιταγές του Συντάγματος.
Η απόφαση αυτή «ενισχύει το μέτωπο απέναντι στην ασύδοτη και αντεργατική πολιτική σε βάρος των εργαζομένων» ανακοίνωσε η ΓΣΕΕ, προσθέτοντας ότι «οι εργαζόμενοι και οι συνδικαλιστικές τους οργανώσεις προσδοκούν στην ορθή έκβαση και των λοιπών προσφυγών τους στην ελληνική Δικαιοσύνη για την αποτελεσματική προστασία των θεμελιωδών τους δικαιωμάτων που έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα από τη λαίλαπα των επικίνδυνων μέτρων εφαρμογής των Μνημονίων». Παίρνοντας φόρα, μάλιστα, δεν δίστασε να δηλώσει ότι «ευελπιστεί ότι η προστασία του ελληνικού Συντάγματος και των συνταγματικών του αρχών θα επαναβεβαιωθούν και θα ενισχυθούν και από το Συμβούλιο της Επικρατείας, όπου εκκρεμεί η προσφυγή της ΓΣΕΕ κατά της “εργασιοκτόνας” 6ης Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου» (αυτή που κατήργησε τη μετενέργεια και μείωσε κατά 22% – 32% το βασικό μισθό και το βασικό μεροκάματο). Λεπτομέρεια: το ΣτΕ έχει κρίνει συνταγματικότατο το Μνημόνιο και τους εφαρμοστικούς του νόμους.
«Η Απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών δεν μπορεί ούτε να περάσει απαρατήρητη, ούτε να μη γίνει σεβαστή» δήλωσε στη δική της ανακοίνωση η Αυτόνομη Παρέμβαση (παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στη ΓΣΕΕ), προσθέτοντας ότι «με την απόφαση αυτή δημιουργείται ένα νέο ισχυρό νομολογιακό δεδομένο».
Τότε τι χρειάζονται οι απεργίες και οι αγώνες; Τζάμπα έχασαν τόσα μεροκάματα οι εργαζόμενοι, τζάμπα ρούφηξαν τόσα χημικά. Αρκούσαν κάποιες δικαστικές προσφυγές. Βέβαια, το γεγονός ότι αυτές οι αποφάσεις συνήθως αναιρούνται σε επόμενο στάδιο ή ότι βγαίνουν άλλες, αντίθετες, και το θέμα παραπέμπεται σε ανώτερα δικαστήρια που νομολογούν υπέρ των κυβερνήσεων, είναι μια λεπτομέρεια που δεν απασχολεί τους εργατοπατέρες. Σημασία γι’ αυτούς έχει να μπορούν να πουλήσουν ελπίδες στους εργαζόμενους, εν γνώσει τους ότι θ’ αποδειχτούν φρούδες.
Οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, βέβαια, ειδικεύονται σ’ αυτές τις απάτες. Στις 27 Ιούνη, ο Παναγόπουλος, ως μέλος αντιπροσωπείας της ΣΕΣ, συναντήθηκε στις Βρυξέλλες με τους Μπαρόζο και Ρομπάι και τους «επανέλαβε τις θέσεις της Συνομοσπονδίας για την έξοδο από την κρίση επισημαίνοντας την αναγκαιότητα έκδοσης ευρωομολόγου της προώθησης αναπτυξιακών πολιτικών, της αλλαγής του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και φυσικά αλλαγής της ασκούμενης αντεργατικής πολιτικής». Το πιο προκλητικό δεν είναι η συνάντηση, αλλά το ότι η ΓΣΕΕ εμφανίστηκε με δελτίο Τύπου ως αγιογράφος των δυο ιμπεριαλιστών ηγετών, γράφοντας τα εξής εκπληκτικά: «Οι δυο Ευρωπαίοι ηγέτες κατανόησαν τις θέσεις των συνδικάτων αλλά εμφανίστηκαν ιδιαιτέρως επιφυλακτικοί για την ανταπόκριση που θα έχουν αυτά τα αιτήματά στη Σύνοδο των Ευρωπαίων ηγετών»!
Ανάλογη στάση κρατάει η ΓΣΕΕ και έναντι της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη. Την περασμένη Τετάρτη έδωσε στη δημοσιότητα επιστολή προς Σαμαρά, «με την οποία ζητά να γίνουν πράξη οι προγραμματικές συμφωνίες της νέας κυβέρνησης περί αναθεώρησης και τροποποίησης των όρων της δανειακής σύμβασης και των μνημονίων»! Μιλάμε, δηλαδή, για χοντρό δούλεμα. Στην επιστολή γίνεται λόγος για «ρητές προεκλογικές δεσμεύσεις και τοποθετήσεις των κομμάτων», χαρακτηρίζεται «θετική η δέσμευση του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης για επιμήκυνση του χρόνου καταβολής του επιδόματος ανεργίας, η οποία βέβαια εάν συνοδευόταν με αποκατάσταση του ποσού του επιδόματος ανεργίας θα αντιμετώπιζε πιο ρεαλιστικά τη ζούγκλα που έχει επέλθει στη λεγόμενη αγορά εργασίας» (αυτή κι αν είναι κριτική!), ενώ θεωρείται «αυτονόητη δέσμευσή σας για τη διασφάλιση του δημόσιου κοινωνικού χαρακτήρα του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης». Και βέβαια, διατυπώνονται αιτήματα συμβατά με τις μπούρδες της συγκυβέρνησης.
