Εκτίμηση της κατάστασης μετά τις εκλογές στο σωματείο εργαζόμενων του Δήμου Καλλιθέας κάνει η συλλογικότητα «Εκτός των Τειχών», σε ανακοίνωσή της που διένειμε στους χώρους εργασίας. Με ένα λόγο διαφορετικό από τον κυρίαρχο ρεφορμιστικό, αλλά και τον συγκαλυμμένο οπορτουνιστικό, η συλλογικότητα βάζει το μαχαίρι στην πληγή. Γιατί ανοιχτή πληγή είναι σήμερα ο εργατικός συνδικαλισμός και για να ‘ρθουν οι μεγάλες ανατροπές πρέπει πρώτα να ειπωθούν οι μεγάλες αλήθειες. Παραθέτουμε ολόκληρη την ανακοίνωση.
Συναδέλφισσα, συνάδελφε,
Οι εκλογές τελείωσαν. Τα προβλήματα παραμένουν.
Σοβαρότατα προβλήματα στο Δ. Καλλιθέας, μεγάλα προβλήματα συνολικότερα για τον κόσμο της εργασίας. Οταν υπάρχουν τόσα προβλήματα κανένας δεν δικαιούται να πανηγυρίζει. Ολοι οφείλουμε να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας για να προχωρήσουμε μπροστά στο ξεπέρασμα αυτής της κατάστασης.
Από την πλευρά μας, θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλες και όλους που μας διάβασαν, μας άκουσαν, που μοιράστηκαν τον προβληματισμό μας. Εναν ξεχωριστό χαιρετισμό οφείλουμε σε όσους μας εμπιστεύτηκαν. Σε όσους αγκάλιασαν την καμπάνια μας ενάντια στα λευκά κελιά. Ανεξάρτητα όμως αν μας διαβάσατε, αν μας ακούσατε, αν τελικά μας εμπιστευτήκατε, εμείς θέλουμε να διαβεβαιώσουμε ότι είμαστε δίπλα σας. Ζητάμε τον προβληματισμό, την πληροφόρησή σας, την πρότασή σας για τα προβλήματα και βέβαια, τονίζουμε ότι μόνο η συμμετοχή όλων σε μαζικές διαδικασίες, σε διαδικασίες κινήματος, μπορεί να αλλάξει αυτό το τέλμα που οι εκλογές ποτέ δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν.
Το αποτέλεσμα των εκλογών δεν είναι κεραυνός εν αιθρία.
Δεν εμπεριέχει ούτε καν την έκπληξη που καμιά φορά βγάζει η κάλπη. Οταν επί δύο χρόνια δεν υπάρχουν καν διαδικασίες και όλα έχουν καθίσει, όταν τα προβλήματα μεγαλώνουν, όταν έχουμε ανυπαρξία δράσης, είναι φυσικό να επωφελείται η ΠΑΣΚΕ.
Σε συνθήκες ανυπαρξίας κινήματος, σε συνθήκες πλήρους ανάθεσης, ο εργοδοτικός συνδικαλισμός ευνοείται, όποιο όνομα κι αν έχει. Δείτε τα αποτελέσματα στο συνέδριο της ΓΣΕΕ. Το ίδιο πράγμα επιβεβαιώνουν.
Ξέρουμε για τις παρεμβάσεις, τα ταξίματα, τους μηχανισμούς. Τα καταγγέλλουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Αλλά όλα αυτά τα κόλπα και τα τερτίπια της οποιασδήποτε εξουσίας ανθίζουν εκεί που υπάρχει άπνοια, βάλτος. Εκεί που υπάρχει κίνημα, αντίσταση, συλλογικότητα, δεν μπορούν να έχουν σοβαρά αποτελέσματα.
Βάλτος όμως, όπου ανθεί η συντήρηση, δεν είναι μόνο η ανυπαρξία κινήματος. Είναι η κινδυνολογία, η λογική του μικρότερου κακού, το βάφτισμα του ψαριού σε κρέας. Οταν επί δύο χρόνια όλοι ξέρουν ότι δεν γίνεται τίποτα, αυτοί λένε ότι καλά είναι τα πράγματα κάνοντας και λίγη αυτοκριτική, στον εργοδοτικό συνδικαλισμό δίνουν αέρα.
Συντήρηση είναι επίσης, ο οποιοσδήποτε να θεωρεί τη συνείδηση του οποιουδήποτε εργαζόμενου ιδιοκτησία του. Παραταξιακή του περιουσία. Πλάσμα άβουλο που ό,τι του λέει η οποιαδήποτε παράταξη πρέπει να κάνει. Αυτά τρέφουν τον οποιοδήποτε εργοδοτικό συνδικαλισμό, γιατί αυτά τα ίδια είναι οι δικές του αξίες.
Σ’ αυτή τη δύσκολη κατάσταση βρισκόμαστε όλοι, ανεξάρτητα από το τί κάναμε στις εκλογές. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια να αντιστραφεί η κατάσταση στο Δ. Καλλιθέας. Να μπουν μπροστά τα προβλήματα και οι διεκδικήσεις. Μόνο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με την ουσιαστική συμμετοχή τους μπορούν να το πετύχουν αυτό.
Η άποψη ότι τα πάντα είναι αλλοτριωμένα, ένα πράγμα δικαιολογεί: την ατομικότητα, ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει και ως εκ τούτου, καλός είναι ο ρόλος του θεατή, του παρατηρητή. Τα πάντα ρει, έλεγαν οι αρχαίοι. Τα πάντα εξελίσσονται λοιπόν. Οταν είσαι απών, μπορούν να έχουν αρνητική εξέλιξη. Τίποτα λοιπόν δεν μένει στατικό, ούτε εξελίσσεται από μόνο του μπροστά, θέλει τη συμβολή όλων μας. Κυρίως όμως την ενεργή δράση όλων μας!
Εδώ βρίσκεται το πρόβλημα κι όχι στο πώς θα μοιραστούν οι καρέκλες στο Δ.Σ.
Αν οι παρατάξεις είχαν τόση κινητικότητα και προβληματισμό, όχι για τις καρέκλες αλλά για τα προβλήματα, η κατάσταση θα ήταν καλύτερη. Η συζήτηση αυτή δεν μας αφορά.
Πιστεύουμε ότι σήμερα δεν υπάρχουν οι κινηματικές προϋποθέσεις για να υπάρξει ένα προεδρείο σε θετική κατεύθυνση. Πολύ περισσότερο, που και οι δύο παρατάξεις που ισοψηφούν δεν μπορούν να δώσουν καμία ουσιαστική δέσμευση ότι θα παλέψουν για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση. Δεν αρκεί ο λεκτικός αγωνιστικός προσανατολισμός, όταν η πρακτική σου είναι σε πλήρη αντίθεση με ό,τι λες.
Στο προεδρείο άλλωστε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα βρουν λύση. Στα προβλήματα των εργαζόμενων μ’ αυτή την πολιτική, δεν πρόκειται να βρουν.
Από δω λοιπόν θα ξεκινήσουμε. Από τα προβλήματα. Οχι απ’ τις καρέκλες.
Βήμα το βήμα, συζήτηση τη συζήτηση, σύσκεψη τη σύσκεψη, συνέλευση τη συνέλευση, με την όλο και πιο ενεργό συμμετοχή όλων μας.
Μπορεί να συνεχίσει να γίνεται αποδεκτή εν έτει 2007 αυτή η κατάσταση;
♦ Να πληρώνουν εργαζόμενους όταν θυμούνται και όταν θέλουν
♦ να μην παίρνουν εργαζόμενοι τα ρεπό τους;
♦ να μην παίρνουν την κανονική τους άδεια όταν πρέπει
♦ να καταπατούνται συμβάσεις εργασίας
♦u να καταπατείται η κείμενη εργατική νομοθεσία
♦ να φτιάχνουν μισθούς με επιδόματα επιλεκτικά
♦ να φτιάχνουν συμβάσεις, επιλεκτικά
♦ με αδιαφανείς διαδικασίες να προάγονται εργαζόμενοι;
♦ να υπάρχουν εργαζόμενοι πολλών ταχυτήτων;
♦ να παραβιάζονται βασικοί κανόνες υγιεινής και ασφάλειας
♦ η μονιμότητα σε επιδοματικές θέσεις ως μέσο εξαγοράς
♦ οι ατομικές συμβάσεις εργασίας
♦ η πολιτική ομηρία των έκτακτων-συμβασιούχων-τετραμεριτών και συμβάσεις έργου.
Γι’ αυτά πρέπει να ξεδιπλωθεί η δραστηριότητα του συλλόγου, όχι για τις καρέκλες.
Γι’ αυτά τα θέματα, ο καθένας θα μας βρει στο πλευρό του. Είναι ζητήματα άμεσης προτεραιότητας για μας.
Eχοντας βέβαια στην οπτική μας όλο το φάσμα των εξελίξεων. Παντού, όπου χτυπάει η καρδιά του αγωνιζόμενου ανθρώπου. Στο πλευρό των φοιτητών σήμερα, ενεργοί, δραστήριοι συμπαραστάτες.
Γιατί αυτός ο αγώνας είναι αγώνας των δικών μας παιδιών. Είναι αγώνας για τα συμφερόντα των εργαζόμενων κι όχι των σχολαρχών και των άλλων λαμόγιων που λυμαίνονται την παιδεία και κάνουν τη ζωή των εργαζόμενων ακόμα πιο δύσκολη.
Σ’ αυτή την προσπάθεια έχουμε όλοι θέση.
ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ
