Ο Βρούτσης το ανακοίνωσε κι αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα βρήκε με την τρόικα: μέχρι το Δεκέμβρη θα έχει ψηφιστεί νέο νομικό καθεστώς, που θα καταργεί την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Ο βασικός μισθός και το βασικό μεροκάματο θα ορίζεται από την κυβέρνηση, «μετά από διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους» (το τελευταίο σημείο δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται οποιονδήποτε σχολιασμό).
Η αστικοποιημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ έσπευσε, όπως κάνει πάντοτε σε τέτοιες περιστάσεις, να εκδώσει πύρινες ανακοινώσεις. «Η κυβέρνηση ψάχνει συνενόχους και συμμετόχους μέσω κάποιου κοινωνικού διαλόγου που ούτε έγινε ούτε πρόκειται να γίνει. Το κρίμα για το έγκλημα αυτό θα την βαρύνει αποκλειστικά μαζί με όσους στέρξουν να υπερψηφίσουν αυτά τα απαράδεκτα μέτρα», δήλωσε στο Mega ο Παναγόπουλος. Ποιος; Αυτός που μόλις την προηγούμενη εβδομάδα έπαιρνε κανονικότατα μέρος στον υπό τον Βρούτση «κοινωνικό διάλογο», παρέα με τις καπιταλιστικές οργανώσεις, και συμφωνούσαν στο πώς θ’ αντιμετωπιστεί η ανεργία! Στην πραγματικότητα, κάθονται στις διαδικασίες του Βρούτση, γιατί θέλουν να διασφαλίσουν ότι θα εξακολουθήσουν να παίρνουν από τον ΟΑΕΔ το άφθονο παραδάκι που μέχρι τώρα έπαιρναν από την Εργατική Εστία.
Είναι αυτοί που τόσα χρόνια τώρα διέφθειραν τις συνειδήσεις εργαζόμενων με τα κηρύγματά τους για τον «κοινωνικό διάλογο» και τους «κοινωνικούς εταίρους». Είναι αυτοί και τα κόμματά τους που χρόνια τώρα διαδίδουν τις πρόστυχες ιδέες του «κατώτερου εγγυημένου εισοδήματος». Τι είναι αυτό; Αυτό που εισηγήθηκαν οι τροϊκανοί και θα νομοθετήσει ο Βρούτσης. Να καταργηθεί κάθε συλλογική διαπραγμάτευση επί των κατώτερων μισθών και ημερομισθίων, επί θεσμικών θεμάτων όπως το ωράριο, οι τριετίες κ.ά. και όλ’ αυτά να ρυθμίζονται από το κράτος.
Πώς θα τα ρυθμίζει το κράτος; Προς όφελος των καπιταλιστών, φυσικά, δεν χρειάζεται ν’ αναρωτιόμαστε. Στο όνομα της «ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας» που θα φέρει την «ανάπτυξη» φυσικά. Μήπως, όμως, η πουλημένη ΓΣΕΕ έφερνε καλύτερα αποτελέσματα στο πεδίο της διαπραγμάτευσης; Λάθος ερώτημα. Δεν πρόκειται περί αυτού, αλλά περί της ίδιας της δυνατότητας των εργατών να παλεύουν για τα βασικά και αυτά να ορίζονται μετά την ανάπτυξη της πάλης τους. Η πουλημένη ΓΣΕΕ μπορεί κάποια στιγμή να πάρει πόδι, τότε όμως οι εργάτες θα προσκρούσουν στην ίδια την ισχύ ενός νόμου που παλαιότερες γενιές είχαν κατακτήσει και η σημερινή γενιά θα τον χάσει.
