Η ΔΙΕΚΑΤ, μία από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρίες της Ελλάδος και με πολλά έργα στο εξωτερικό, πτώχευσε τον Ιούλιο του 2009, ενώ ήδη από τις 31/12/2008 είχε κηρύξει παύση πληρωμών καθώς και παύση οποιασδήποτε κατασκευαστικής δραστηριότητας με εκχώρηση όλων των εκτελούμενων έργων. Τριακόσιοι εργαζόμενοι διαφόρων ειδικοτήτων, εργατοτεχνίτες, υπάλληλοι γραφείων, μηχανικοί έργων, οδηγοί, χειριστές, αποθηκάριοι, εργοδηγοί, απολυθήκαμε με οφειλές προς εμάς οκτώ μισθών και αποζημιώσεων.
Η ΔΙΕΚΑΤ αναγνώρισε επίσημα τις οφειλές της και μας διαβεβαίωσε πως μέσω πλειστηριασμού, πώλησης περιουσιακών στοιχείων, καθώς και άλλων διαδικασιών θα πληρωθούμε σε εύλογο χρονικό διάστημα. Το κράτος και οι δημόσιες υπηρεσίες στις οποίες αποταθήκαμε ήταν καθησυχαστικοί λέγοντας ότι οι επιχειρηματίες ελέγχονται και θα πράξουν το σωστό. Τίποτα από αυτά δεν έγινε, όλα ήταν μία κοροϊδία.
Το κράτος αντί για κράτος των πολιτών έδρασε και δρα κυριολεκτικά σαν κράτος των εργοδοτών, σαν κράτος των πλουσίων. Οχι μόνο δεν έκανε τίποτα για να μας προστατεύ-σει αλλά αντίθετα απλώνει συνεχώς δίχτυ προστασίας προς τα αφεντικά της ΔΙΕΚΑΤ. Κράτος και κυβέρνηση έφθασαν μάλιστα στο έσχατο σημείο κατάπτωσης και δουλικότητας στους επιχειρηματίες, ώστε να διεκδικούν μισθούς που μας οφείλονται για χρέη όλου του ομίλου ΔΙΕΚΑΤ προς το ΙΚΑ και την εφορία, αντί να κατάσχουν τις βίλες, τα κότερα και τα πολυτελή αυτοκίνητα των αφεντικών, διότι η εταιρία είναι ΑΕ και δεν διώκεται το ΔΣ αλλά ουσιαστικά διώκονται οι εργαζόμενοι!
Οι τράπεζες σαν αρπακτικά προσπαθούν και αυτές να πάρουν ό,τι μπορούν από τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρίας, να μας αφήσουν χωρίς τα χρήματα που δουλέψαμε και δικαιούμαστε. Ολες οι διαδικασίες κωλυσιεργούνται δραματικά και φθάσαμε δύο χρόνια μετά την απόλυσή μας να μην έχουμε εισπράξει ούτε ένα ευρώ, εκτός από είκοσι εργαζομένους στο αμαξοστάσιο του ΗΛΠΑΠ που εισέπραξαν τρεις μισθούς.
Σε όλο αυτό το διάστημα, τα αφεντικά της ΔΙΕΚΑΤ έδωσαν τεράστιο χρηματικό ποσό (ίσως και περισσότερα από τα χρήματα που οφείλονται σε όλους μας) στο μεγάλο δικηγορικό γραφείο που έχει αναλάβει την προστασία τους, έδωσαν χρήματα σε διευθυντές και έδωσαν και σε κάποιους εργαζόμενους που ανέλαβαν να παίξουν το ρόλο του ρουφιάνου και του ψεύτη, ώστε να έχουν και κάλυψη εκ των έσω.
Την κατάσταση αποφασίσαμε να την εκθέσουμε στην εργατική τάξη, ώστε τώρα που τα λουκέτα πολλαπλασιάζονται και η ανεργία φουντώνει να έχουν κάποια πράγματα υπόψη τους, που εμείς τα ζήσαμε.
Καμία εμπιστοσύνη στους εργοδότες, στο κράτος τους, στα κόμματά τους.
Πίστη στον ίδιο τους τον αγώνα και στη δύναμή τους.
Οποιαδήποτε συνδιαλλαγή είναι προς όφελος των αφεντικών.
Μόνο ενωμένοι και αλληλέγγυοι οι εργαζόμενοι θα μπορέσουν και τις θέσεις εργασίας να διατηρήσουν και προοπτική αξιοπρέπειας να δώσουν στους ίδιους και τις οικογένειές τους.
Συνέλευση Απολυμένων
Ομίλου ΔΙΕΚΑΤ
30/9/2010
