ΣΕΛΙΔΑ 6
Τελικά το «ατύχημα» συνέβη! Η εθνικιστική υστερία επικράτησε της «ρεαλιστικής» συμπόρευσης με την Ευρωπαϊκή Ενωση και το περιβόητο BREXIT φαίνεται να βρίσκεται προ των πυλών. Ομως, όπως σημειώσαμε στο προηγούμενο φύλλο, οι ιμπεριαλιστές δεν αποφασίζουν (ιδιαίτερα για στρατηγικής σημασίας ζητήματα) με δημοψηφίσματα. Αυτά τα οργανώνουν μόνο είτε για να επιβεβαιώσουν μια ήδη αποφασισμένη πολιτική είτε ως διαπραγματευτικό χαρτί στο παζάρι με τις υπόλοιπες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Γι’ αυτό και το BREXIT δε θα έπρεπε να θεωρείται σίγουρο, γράφαμε.
ΣΕΛΙΔΕΣ 8-9
Η νίκη των υπέρμαχων της εξόδου της Μεγάλης Βρετανίας από την ΕΕ στο δημοψήφισμα της περασμένης εβδομάδας θέτει στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της ενδοϊμπεριαλιστικής σύγκρουσης που οξύνεται απότομα. Η ένταση της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης συμβάλλει αναμφίβολα σε μια τέτοια κατεύθυνση. Για χρόνια ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα μεγάλα μονοπώλια των ιμπεριαλιστικών χωρών της ΕΕ συγκαλυπτόταν πίσω από τα χαμόγελα και τις αβρότητες που αντήλλασσαν μεταξύ τους οι εθνικοί εκπρόσωποι των 28 εταίρων στις Βρυξέλλες. Η σχετική σταθεροποίηση του καπιταλισμού έσβηνε τις αντιθέσεις που υπήρχαν ανάμεσα στα κεφάλαια των ξεχωριστών κρατών-μελών, που ανταγωνίζονταν λυσσαλέα για την αγορά της ευρωπαϊκής ηπείρου. Το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου και δη αυτό των αστικών κομμάτων που εναλλάσσονταν στις διακυβερνήσεις των κρατών-μελών επένδυε συστηματικά την προπαγάνδα του στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα και έβρισκε τεράστια απήχηση στην πλειοψηφία των εργαζομένων της Ευρώπης.
ΣΕΛΙΔΑ 10
Οι Ενωμένες Πολιτείες του κόσμου (και όχι της Ευρώπης) είναι η κρατική εκείνη μορφή ένωσης και ελευθερίας των εθνών, που εμείς τη συνδέουμε με το σοσιαλισμό – ως τότε που η πλήρης νίκη του κομμουνισμού θα οδηγήσει στην οριστική εξαφάνιση κάθε κράτους, μαζί και του δημοκρατικού. Ωστόσο, το σύνθημα των Ηνωμένων Πολιτειών του κόσμου, σαν αυτοτελές σύνθημα, είναι αμφίβολο αν θα ήταν σωστό, πρώτο, γιατί συγχωνεύεται με το σοσιαλισμό και, δεύτερο, γιατί θα μπορούσε να προκαλέσει τη λαθεμένη ερμηνεία ότι είναι αδύνατη η νίκη του σοσιαλισμού σε μια μόνη χώρα, τη λαθεμένη ερμηνεία για τη στάση αυτής της χώρας απέναντι στις υπόλοιπες.
ΣΕΛΙΔΑ 8
«Κανείς δεν θέλει να αλλάξει το πρόγραμμα. Το 3,5% ως στόχος (σ.σ. για το πρωτογενές πλεόνασμα) μπορεί να υπάρξει και θα υπάρξει». Ο επίτροπος Μοσκοβισί, ο «μεγάλος φίλος της Ελλάδας» φώναξε έλληνες δημοσιογράφους στις Βρυξέλλες και αυτό ήταν το μήνυμα που θέλησε να τους περάσει. Δηλαδή, να σταματήσει η φιλολογία στην Ελλάδα περί μείωσης του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα μετά το 2018 στο 2%, γιατί δεν έχει καμιά θέση αυτή τη στιγμή. Αυτή τη στιγμή εκείνο που έχει σημασία είναι να εφαρμοστεί το πρόγραμμα.
ΣΕΛΙΔΑ 16
H αξιολόγηση ολοκληρώθηκε, η δόση εκταμιεύτηκε, αλλά η Βουλή δεν επέστρεψε στην κανονικότητα, όπως είχε υποσχεθεί η σιγανοπαπαδιά ο Βούτσης. Με κατεπείγουσα διαδικασία κατατέθηκε και το νομοσχέδιο για την κύρωση της σύμβασης που ξεπουλάει το υπόλοιπο του λιμανιού του Πειραιά στην Cosco.
ΣΕΛΙΔΑ 5
Οι χρυσαυγίτες δεν είχαν ανοίξει τα χαρτιά τους, ενώ και οι συριζαίοι έκαναν το χαζό όταν ετίθετο το ερώτημα αν θα δεχτούν να αποκτήσει ο νέος εκλογικός νόμος άμεση ισχύ με τις ψήφους των νεοναζί. Στην ψηφοφορία, πάντως, δε γίνεται διάκριση ανάμεσα σε ψήφους, οπότε αυτές των νεοναζί μετρούν όσο και όλων των υπόλοιπων. Αυτό βγήκε και το είπε και ο Βούτσης: «Στη Βουλή δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι»! Ο ίδιος κατέληξε με… έκκληση προς τους νεοναζί να στηρίξουν την πρόταση της κυβέρνησης: «Επειδή ο εκλογικός νόμος είναι ένα κορυφαίο ζήτημα και κάθε κόμμα έχει τη δική του άποψη, να δούμε τι θα πει και η Χρυσή Αυγή»!
ΣΕΛΙΔΑ 3
Και βέβαια, μπορεί να σκεφτεί κανείς ότι ο γαλλικός όμιλος «Καρφούρ», που αποχώρησε από την εταιρία, είχε πλήρη γνώση για τις κομπίνες και αποχώρησε με το αζημίωτο. Δεν έπιασαν οι Μαρινόπουλοι κορόιδα τους εκπροσώπους ενός από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη ομίλους λιανικής πώλησης. Αυτοί έχουν ανθρώπους τους στη διοίκηση, πραγματοποιούν συνεχείς ελέγχους με ορκωτούς λογιστές και έχουν πλήρη εικόνα. Αρα ήξεραν, πήραν μέρος στην κομπίνα και έφυγαν αφήνοντας τους Μαρινόπουλους να χειριστούν την τελική πράξη του δράματος. Ετσι, αυτή τη στιγμή τα περιουσιακά στοιχεία της επιχείρησης αντιπροσωπεύουν μόνο το 21% των οφειλών της, όπως οι ίδιοι οι διαχειριστές της ανακοίνωσαν!
ΣΕΛΙΔΑ 12
Δυο μέρες είναι πάρα πολλές για να μεταστραφούν 1.100.000 ψηφοφόροι, ακόμα κι αν ως αιτία μεταστροφής φέρεται η νίκη του Brexit στο Ηνωμένο Βασίλειο, που σκόρπισε ανησυχία και φόβους σε όλη την ΕΕ. Αλλά, αν δεχτούμε ότι το Brexit ήταν η αιτία που οδήγησε στον καταποντισμό της συμμαχίας Podemos (Mπορούμε) και Izquierda Unida (Ενωμένη Αριστερά), που έχασε 1.100.000 ψήφους σε σχέση με τις εκλογές του περασμένου Δεκέμβρη, και στην ανάσταση του Partido Popular (Λαϊκό Κόμμα) και του ηγέτη του και πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι, θα πρέπει να σκεφτούμε για την «ποιότητα» των ψηφοφόρων που στα ξαφνικά εγκατέλειψαν την «αριστερά» και προτίμησαν τη δεξιά ή τη σοσιαλδημοκρατία του PSOE (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα).
ΣΕΛΙΔΑ 4
Μετά από τρία χρόνια διαπραγματεύσεων, ο κεντροδεξιός πρόεδρος της Κολομβίας Χουάν Μανουέλ Σάντος και η ηγεσία του αντάρτικου στρατού των FARC υπέγραψαν συμφωνία ειρήνευσης και τερματισμού της δράσης των FARC. Η συμφωνία υπογράφηκε στην Αβάνα, την Πέμπτη 23 Ιούνη και σήμανε την οριστική παύση του πιο μακροχρόνιου αντάρτικου στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής.
ΣΕΛΙΔΑ 5
Τρία χρόνια μετά τον αρραβώνα μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ (https://www.eksegersi.gr/issue/729/Διεθνή/19148.Επαναπροσέγγιση-made-in-usa), έγινε και ο γάμος. Η συμφωνία υπογράφηκε τη Δευτέρα 27 Ιούνη στη Ρώμη και δε χρειάζεται να πούμε ότι αποτελεί προσβολή στη μνήμη των δέκα δολοφονημένων και των δεκάδων τραυματιών του πλοίου «Μαβί Μαρμαρά», αποτέλεσμα της επίθεσης ισραηλινών κομάντο στο Στολίσκο της Ελευθερίας, που έπλεε προς τη Γάζα, στις 31 Μάη του 2010.
ΣΕΛΙΔΑ 5
Η συζήτηση για την εξίσωση των βρεφονηπιοκόμων απόφοιτων ΤΕΙ με τους νηπιαγωγούς απόφοιτους των πανεπιστημιακών παιδαγωγικών τμημάτων έχει μακρά ιστορία. Υποκινούνταν πάντα από μικροσυντεχνιακά συμφέροντα από την πλευρά κυρίως των βρεφονηπιοκόμων, που υποθάλπονταν και στηρίζονταν και από κόμματα, που είτε είχαν ιδεοληψίες (Περισσός) είτε ακολουθούσαν αυτό το δρόμο για ψηφοθηρικούς λόγους και για λόγους περιορισμού του κόστους παροχής δημόσιας και δωρεάν προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης.
ΣΕΛΙΔΑ 11
Δεκάδες χρόνια κάθειρξης «μοίρασε» στους Ι. Μιχαηλίδη, Δ. Πολίτη, Ν. Ρωμανό και Α. Ντάλιο το τρομοδικείο με προεδρεύοντα τον Κ. Γκανιάτσο και μέλη τις Μ. Πολέμη και Α. Τσαφίτα. Η απόφαση βγήκε στις 28 Ιούνη και συνιστά πρόκληση, καθώς παραβιάζει την ίδια την αστική νομοθεσία, ενώ δε σεβάστηκε αποφάσεις που εκδόθηκαν από ομοιόβαθμα τρομοδικεία, όπως η απόφαση του δικαστηρίου που δίκασε την υπόθεση ληστείας στο Βελβεντό Κοζάνης και αθώωσε τους κατηγορούμενους από την κατηγορία της «συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση», κρίνοντας παράλληλα ότι «όλα τα αδικήματα απεκδύονται του τρομοκρατικού τους χαρακτήρα». Ετσι, οι κατηγορούμενοι δε δικάστηκαν με βάση το άρθρο 187Α του Ποινικού Κώδικα.
ΣΕΛΙΔΑ 13
Αν το προλεταριάτο μπορεί να ακυρώσει μια στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης, όπως η ένταξη στην ΕΕ, τότε μπορεί και να νικήσει την αστική τάξη στη σύγκρουση για την εξουσία, που αναγκαστικά θα έχει επαναστατικό χαρακτήρα (η σύγκρουση). Μόνο όταν τα πράγματα είναι ξεκάθαρα από προγραμματική άποψη μπορεί να οικοδομηθεί ένα πραγματικά επαναστατικό προλεταριακό κίνημα. Ενα κίνημα που θα ξέρει τι διεκδικεί και μέσα από ποιες δυσκολίες θα περάσει για να το κατακτήσει.
ΣΕΛΙΔΑ 7