Εκπομπή «Φωνές από τη Γάζα» του Αλ-Τζαζίρα. Εκτοπισμένοι μαζεύονται κάθε βράδυ μπροστά από τη φωτιά, πίνουν τσάι, συζητούν, τραγουδούν, παίρνουν ανάσες το διάστημα μεταξύ των κυμάτων των ισραηλινών βομβαρδισμών, παρηγορήσουν ο ένας τον άλλον, κρατούν ψηλά το ηθικό τους. Στον τόπο του εκτοπισμού έχουν γίνει κάτι σαν οικογένεια.
Xαν Γιούνις. Δίπλα από το σημείο των συγκρούσεων, μαγειρεύουν και πουλάνε. «Ακούμε τις συγκρούσεις, αλλά εμείς, οι κάτοικοι της Γάζας, δεν φοβόμαστε τον θάνατο».
Δεν ξέρουμε αν ονειρεύεται να γίνει μια μέρα τραγουδιστής, όμως τώρα έχει αναλάβει να εμψυχώνει τους εκτοπισμένους με πατριωτικά τραγούδια και θρησκευτικούς ύμνους και να τα διδάσκει και στα μικρότερα παιδιά.
Σπονδή στην παλαιστίνια μάνα. Στις συνθήκες του εκτοπισμού που ζει περίπου το ενενήντα τοις εκατό του πληθυσμού της Λωρίδας της Γάζας, αναδύονται αυτές οι γυναίκες και οι μικρές τους ιστορίες, ο αγώνας τους για τη διατροφή των παιδιών τους και των οικογενειών τους. Καθεμιά τους φέρει τον τίτλο της «μητέρας των εκτοπισμένων».
H απαραίτητη διευκρίνιση πάνω στην καρότσα του φορτηγού του εκτοπισμού: «Είμαστε με την Αντίσταση και είμαστε σταθεροί».
ΥΓ. Αν ήταν ταινία, θα είχε τον τίτλο «Η υστέρω και ο τζέντλεμαν». Κάποια Τζούλια Χάρτλεϊ-Μπρούερ κάλεσε τον Μουσταφά Μπαργκούτι για συνέντευξη στην TalkTV και επειδή δεν κατάφερνε να τον μανιπουλάρει και να του σπάσει τα νεύρα, την έπιασε υστερία, φτάνοντας στο σημείο να του πει ότι… δεν έχει συνηθίσει ν’ ακούει γυναίκες. Ο Μπαργούτι είναι γνωστός για την ευγένεια και την ηρεμία του και δεν… εξετράπη, παρά τις προσβολές. Η μαντάμ έγινε σούργελο στα σόσιαλ μίντια, ενώ ο Μπαργούτι περιορίστηκε να σχολιάσει στο Χ ότι πρόκειται για μια «ρατσίστρια και αντιεπαγγελματία δημοσιογράφο».
