Τι άλλο εκτός από οργή θα πρέπει να αισθάνονται οι εργαζόμενοι της Αλιτάλια, που τα συνδικάτα τους συμφώνησαν να απολυθεί περίπου το ένα έκτο των εργαζομένων και να καρατομηθούν ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα των υπολοίπων, προκειμένου «να σωθεί η εταιρία»; O πρόεδρος και ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας, βέβαια, που αρχικά πρότειναν την απόλυση του 25% των 22000 εργαζομένων της επιχείρησης, έχουν κάθε λόγο να χαίρονται. Τελικά, κατέληξαν στο να απολυθούν 2.500 άτομα απ’ το προσωπικό εδάφους, 289 πιλότοι (100 ακόμα θα οδηγηθούν σε πρόωρη συνταξιοδότηση) και περίπου 1.000 απ’ το ιπτάμενο προσωπικό, δηλαδή συνολικά γύρω στα 3.800 άτομα. Για τους υπόλοιπους προβλέπεται η μη καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών απ’ την εταιρία για δύο χρόνια (!), περισσότερες ώρες εργασίας με ίδιους μισθούς και πάγωμα των αυξήσεων.
Μερικές μέρες μετά, η μετοχή της εταιρίας αυξήθηκε κατά 4%. Και η εργατική δύναμη υποτιμήθηκε κι άλλο, ενώ ταυτόχρονα αυξήθηκε ο στρατός των ανέργων. Ισως να αντιτείνει κανείς, ότι δεν είχαν άλλη επιλογή, ιδιαίτερα μετά την πτώση των μετακινήσεων με αεροπλάνα μετά την 11η Σεπτέμβρη. Oποιος κάνει αυτή τη σκέψη ας ρίξει μια ματιά στις εικόνες των μαχόμενων ισπανών απεργών που συγκρούονται επί μέρες με την αστυνομία (και θάφτηκαν δεόντως απ’ τα περισσότερα ΜΜΕ)…
