Δυο βδομάδες μετά το σκληρό πολεμικό χτύπημα στην καρδιά του βρετανικού ιμπεριαλισμού, ένα νέο πολεμικό χτύπημα, με μια καταπληκτική σημειολογία, ήρθε να κατακρημνίσει το καταρρακωμένο του κύρος και να τον καταδείξει στα μάτια των βρετανών πολιτών και ολόκληρης της ανθρωπότητας σαν το γυμνό βασιλιά.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές οι ειδήσεις είναι συγκεχυμένες και η ροή τους ελέγχεται απόλυτα από το βρετανικό κράτος. Το βέβαιο είναι ότι είχαμε ένα χτύπημα επιχειρησιακά πανομοιότυπο με εκείνο της 7ης Ιούλη. Τέσσερα χτυπήματα, τρία στο μετρό και ένα σε διόροφο λεωφορείο! Η αστυνομία έχει αποκλείσει ολόκληρο το Λονδίνο, τα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν κινούνται, ο κόσμος καλείται να μείνει κλεισμένος στα κτίρια που βρίσκεται. Ο Μπλερ με το «αντιτρομοκρατικό» επιτελείο συσκέπτονται σε υπόγειο καταφύγιο της Ντάουνιγκ Στριτ 10!
Οι πρώτες πληροφορίες λένε ότι τα χτυπήματα ήταν ιδιαίτερα μικρής ισχύος και γι’ αυτό δεν υπήρξαν θύματα. Και η προπαγάνδα έπεσε αμέσως πάνω σ’ αυτό το γεγονός. Λες και σε αυτό έγκειται η είδηση και όχι σ’ αυτό καθεαυτό το γεγονός ενός νέου τετραπλού χτυπήματος, δυο ακριβώς εβδομάδες μετά το προηγούμενο. Αν όντως είναι έτσι, αν πρόκειται για μηχανισμούς που σκοπό είχαν να δημιουργήσουν περισσότερο αίσθηση παρά να προκαλέσουν θύματα, έχουμε μια τρομακτικά έξυπνη επικοινωνιακή παρέμβαση, που εξυπηρετεί εξίσου με τις βόμβες της 7ης Ιούλη την τακτική του πολέμου των φτωχών.
Το μήνυμα είναι σαφές: σας χτυπάμε όποτε και όπου θέλουμε. Η ασφάλειά σας είναι κόσκινο. Η αλαζονεία σας δεν μπορεί να σταθεί ούτε στα σαλόνια της εγγλέζικης αριστοκρατίας. Αυτή τη φορά χτυπήσαμε καθαρά προειδοποιητικά. Για να καταλάβει ο βρετανικός πληθυσμός ότι η συσπείρωση πίσω από τον Μπλερ, τους μπάτσους και τους στρατηγούς του, δεν του προσφέρει καμιά ασφάλεια. Καμιά αντιτρομοκρατική πολιτική δεν μπορεί να μας σταματήσει. Παραμύθια είναι όσα σας έλεγαν τις προηγούμενες μέρες, ότι τάχα βρήκαν τις διασυνδέσεις μας και μας εξάρθρωσαν.
Λίγες μέρες πριν αυτό το νέο χτύπημα, η Αλ Κάιντα είχε προειδοποιήσει ότι δίνει ένα μήνα προθεσμία στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να αποσύρουν τα στρατεύματά τους από το Ιράκ. Αν το αναίμακτο χτύπημα στο Λονδίνο εντάσσεται στην ίδια πολεμική τακτική, τότε έρχεται να δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα στην προειδοποίηση. Ουδείς δικαιούται να την θεωρήσει κούφια. Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβουμε ότι αν ήθελαν, σήμερα το Λονδίνο θα θρηνούσε μια νέα εκατόμβη θυμάτων.
Ας αποφασίσουν πλέον οι εργαζόμενοι στη Βρετανία, την Ιταλία, την Ολλανδία κ.λπ. Θα εξακολουθήσουν να στηρίζουν, ενεργητικά ή παθητικά, την ιμπεριαλιστική πολιτική των κυβερνήσεών τους; Αν ναι, ας μη παριστάνουν τους αθώους.