Ξέρουμε ότι ο τίτλος είναι ολίγον… προβοκατόρικος. Δεν φταίμε εμείς όμως. Η απόφαση του 6ου συνεδρίου του «Κ»Κ Κούβας φταίει, που έγινε το 2011 και καλούσε στη «δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών που θα επιτρέψουν την αύξηση των εξαγωγών, την υποκατάσταση των εισαγωγών, τα έργα προηγμένης τεχνολογίας και τοπικής ανάπτυξης καθώς και τη συνεισφορά στη δημιουργία νέων πηγών εργασίας»! Αυτά δεν τα κατεβάζει η… γκλάβα μας, αλλά τα αντιγράφουμε από την εφημερίδα «Γκράνμα» (https://www.granma.cu/ingles/cuba-i/26sept-mariel.html) που στα τέλη Σεπτέμβρη ανακοίνωσε ότι εγκρίθηκε η δημιουργία τέτοιας ζώνης, που θα εκτείνεται σε μία περιοχή έκτασης 465 τετραγωνικών χιλιομέτρων εντός διαφόρων δήμων της επαρχίας της Αρτεμισίας, στο λιμάνι Μάριελ, 45 χιλιόμετρα δυτικά της πρωτεύουσας Αβάνα. Σύμφωνα με τη «Γκράνμα», το μέτρο τίθεται σε εφαρμογή από την 1η Νοέμβρη.
Δε χρειάζεται να πούμε πολλά για το τι σημαίνει «ειδικές οικονομικές ζώνες». Εχουν εφαρμοστεί κατά κόρον στη Λατινική Αμερική και η Κούβα δε θα κάνει τίποτα διαφορετικό. Αλλιώς γιατί να πάνε οι ξένες καπιταλιστικές εταιρίες να επενδύσουν; Φορολογικός παράδεισος και φτηνό εργατικό δυναμικό είναι τα δύο ισχυρά ατού των ζωνών αυτών και η Κούβα είναι έτοιμη να τους τα δώσει. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας Μπρούνο Ροδρίγες Παρίγια, στην ομιλία του στην 68η συνεδρίαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, που έγινε στις 29 Οκτώβρη στη Νέα Υόρκη, γκρίνιαξε γιατί οι αμερικάνικες εταιρίες εμποδίζονται να συμμετάσχουν στις ζώνες αυτές (βλ. https://www.granma.cu/ingles/text.html)!
Οι «κακές» γλώσσες (Αλ Τζαζίρα, 24/10/13, https://www.aljazeera.com/indepth/features/2013/10/cuba-open-tax-free-special-economic-zone-2013102019632154300.html) λένε ότι ο μέσος μισθός στην Κούβα είναι γύρω στα 20 δολάρια το μήνα, καθώς πολλές από τις βασικές ανάγκες (στέγαση, εκπαίδευση και βασικά είδη διατροφής) πληρώνονται από το κράτος. Με αυτά τα λεφτά, που θυμίζουν… Μπαγκλαντές, γιατί να μην πάνε να επενδύσουν οι ξένοι καπιταλιστές;
Πάντως εμείς δεν εκπλαγήκαμε από την είδηση. Χρόνια πριν, τα έργα και τις ημέρες του κουβανικού καθεστώτος τα γνωρίζαμε και είχαμε γράψει αναλυτικότατα προ διετίας, τότε που ο Ραούλ Κάστρο ξεσπάθωνε κατά της «εξίσωσης των μισθών ανεξάρτητα από τα χρόνια εργασίας» και κατά του «εξασφαλισμένου μισθού για μακρές περιόδους σε άτομα που δεν δουλεύουν» (βλ. «Κόντρα» αρ. φ. 612, 18/9/2010, https://www.eksegersi.gr/issue/612/). Κι ας μην ξεχνάμε ότι ο πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β’ δε δίστασε να επισκεφτεί την Κούβα πριν από κάμποσα χρόνια (1998) και να καλέσει τους Αμερικάνους να άρουν το εμπάργκο, ενώ ανάλογη επίσκεψη έκανε και ο οικουμενικός πατριάρχης Βαρθολομαίος (Φλεβάρης 2004) για τα εγκαίνια ενός ορθόδοξου ναού στην Αβάνα (εξ ου και η φωτογραφία της τοιχογραφίας που… διακοσμεί τον εξωτερικό της τοίχο). Η τελευταία επίσκεψη χαιρετίστηκε ακόμα και από τους έλληνες φασίστες, που σε ολοσέλιδο ρεπορτάζ της «Ελεύθερης Ωρας» (8/2/2004) περιγράφουν αναλυτικά τις αβρότητες μεταξύ Κάστρο και Βαρθολομαίου!
Οι τελευταίες ειδήσεις δείχνουν ότι ο κατήφορος δεν έχει τελειωμό και πως οι ανιστόρητες συγκρίσεις με τη ΝΕΠ, στα πρώτα χρόνια της σοβιετικής εξουσίας, μπορούν να δικαιολογήσουν αυτόν τον κατήφορο. Γιατί η ΝΕΠ ήταν μία οικονομική πολιτική για την οποία οι μπολσεβίκοι παραδέχονταν ανοιχτά ότι αποτελούσε φόρο υποτέλειας στο ξένο κεφάλαιο, προκειμένου να ετοιμαστεί το έδαφος για τη σοσιαλιστική αντεπίθεση. Πράγμα που έγινε πολύ γρήγορα, με τη ΝΕΠ να έχει μηδαμινά αποτελέσματα. Οταν συγκρίνεις αυτή την πολιτική, που έγινε στα πρώτα χρόνια της σοβιετικής εξουσίας, με αυτό που γίνεται τώρα στην Κούβα, μετά από… 54 χρόνια «σοσιαλισμού», δύο τινά μπορούν να ισχύουν: ή είσαι συνένοχος ή βλαξ!