Δύο είναι οι βασικοί εκπρόσωποι των Αμερικάνων στο Λίβανο. Πρώτα απ’ όλα η σουνιτική μιλίτσια του γιού του δολοφονημένου πρωθυπουργού του Λιβάνου, Σαάντ Χαρίρι, και ύστερα η μιλίτσια των δρούζων μουσουλμάνων, με επικεφαλής τον Ουαλίντ Τζουμπλάτ (το πραγματικό αφεντικό της κυβέρνησης, σύμφωνα με τον ηγέτη της Χεζμπολά, Χασάν Νασράλα). Και οι δύο ηγέτες, των κομμάτων «Κίνημα του Μέλλοντος» (Χαρίρι) και «Προοδευτικό Σοσιαλιστικό Κόμμα» (Τζουμπλάτ), που συμμετέχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό, επίσημα δεν παραδέχονται ότι έχουν οποιαδήποτε σχέση με μιλίτσιες. Ομως, τα γεγονότα και τα στοιχεία που βγαίνουν ακόμα και σε δυτικές εφημερίδες άλλα δείχνουν.
Σε άρθρο της αμερικάνικης εφημερίδας «Los Angeles Times» (12/5) αναφέρεται ότι η σουνιτική μιλίτσια χτίστηκε με προκάλυμμα μια εταιρία security, την Secure Plus, η οποία από μία μικρή επιχείρηση γιγαντώθηκε μέσα στον τελευταίο χρόνο σε μία εταιρία με 3.000 υπαλλήλους, με μισθό σχεδόν τριπλάσιο του βασικού (άνω των 350 δολαρίων), στην πλειοψηφία τους φτωχούς Σουνίτες από το βορρά. Αν και το γραφείο τύπου του Χαρίρι διέψευσε οποιαδήποτε σχέση με την εταιρία αυτή, υψηλόβαθμα στελέχη του λιβανέζικου στρατού, ανεξάρτητοι αναλυτές και υπάλληλοι της εταιρίας δήλωσαν στους «Los Angeles Times», ότι η Secure Plus εκπαιδεύει ενόπλους για λογαριασμό του κόμματος του Χαρίρι. Απόστρατοι αξιωματικοί του στρατού (που στελεχώνουν την εταιρία) εκπαιδεύουν σε μάχες σώμα με σώμα τους πολιτοφύλακες του Χαρίρι και έχουν ανοίξει τουλάχιστον δυο ντουζίνες ανεπίσημα γραφεία στη Βηρυττό γι’ αυτό το σκοπό. Σύμφωνα με την εφημερίδα, όμως, «οι σουνίτες μαχητές ίσως να έπεσαν σε εφησυχασμό πιστεύοντας λαθεμένα ότι η Χεζμπολά δε θα έμπαινε σε κατά μέτωπο αντιπαράθεση. Ο διευθυντής της επιχείρησης security δήλωσε ότι οι μαχητές του “Κινήματος του Μέλλοντος” πιάστηκαν στον ύπνο από την ταχύτητα της επίθεσης. “Ισως να νόμιζαν ότι θα μπορούσαν να κρατήσουν μακριά τη Χεζμπολά για μερικές μέρες ή μερικές εβδομάδες, μέχρι να φτάσει βοήθεια”, δήλωσε. “Αντιμετώπισαν μια σφοδρότατη επίθεση που ποτέ δεν είχαν υπολογίσει”».
Από τη μεριά της η Χεζμπολά φέρθηκε έξυπνα, αποφεύγοντας πράξεις αντεκδίκησης και παραδίνοντας τους αντίπαλους μαχητές που αιχμαλώτισε στο λιβανέζικο στρατό.
Εκτός όμως από τους σουνίτες και τα ειδικά παραστρατιωτικά σώματα, που τα παίρνουν ανοιχτά από τους Αμερικάνους, υπάρχουν και οι Δρούζοι με επικεφαλής τον Ουαλίντ Τζουμπλάτ (γιο του ιδρυτή του «Προοδευτικού Σοσιαλιστικού Κόμματος» και χαρισματικού –κατά πολλούς– ηγέτη του, Καμάλ Τζουμπλάτ). Ο Τζουμπλάτ φαίνεται να κρατά αποστάσεις από τους Αμερικάνους. Οπως είχε αναφέρει η πλατιάς κυκλοφορίας λιβανέζικη εφημερίδα «Daily Star», που εκδίδεται στα αγγλικά (3/2/2003), ο Τζουμπλάτ είχε φτάσει στο σημείο να αποκαλέσει «τρελό αυτοκράτορα» το Μπους, «γελοίο υπηρέτη του» το Μπλερ και «Μουσολίνι του 21ου αιώνα» το Μπερλουσκόνι. Λίγους μήνες αργότερα (το Νοέμβρη) δήλωνε στεναχωρημένος που ο τότε υφυπουργός Πολέμου των ΗΠΑ, Πολ Γούλφοβιτς, γλίτωσε από ρουκέτα των ιρακινών ανταρτών και εξέφρασε την ελπίδα οι ρουκέτες να είναι πιο εύστοχες την επόμενη φορά (!), με αποτέλεσμα οι ΗΠΑ να ακυρώσουν τη βίζα του για την Αμερική. Η Χεζμπολά τον κατηγορεί ανοιχτά ότι είχε σχέσεις με τις αμερικάνικες και τις γαλλικές μυστικές υπηρεσίες, αλλά και με τους Σιωνιστές. Στην τελευταία αναμέτρηση, σύμφωνα με τους «Washington Times» (13/5/08), που επικαλούνται έγγραφα και e-mails που έχουν στα χέρια τους, οι δρούζοι ηγέτες (δηλαδή ο Τζουμπλάτ ή κάποιοι υφιστάμενοί του) ζήτησαν αμερικάνικη βοήθεια για να αντιμετωπίσουν τη Χεζμπολά.
