«Ας ακούσουν όλοι οι πολίτες της Βηρυτού και του Λιβάνου το εξής: “το αίμα κάθε Λιβανέζου, ανεξάρτητα από θρησκεία, σέκτα, πολιτική τοποθέτηση, περιοχή ή κόμμα, είναι δικό μας, η τιμή του είναι δική μας, ο πλούτος και το σπίτι του είναι δικά μας. Υπάρχει μία κόκκινη γραμμή που προστατεύουμε με το αίμα μας, ακόμα κι αν το χύσετε. Θα την προστατέψουμε με ό,τι πιο αγαπημένο έχουμε, ακόμα κι αν συνωμοτήσετε εναντίον μας. Δεν θα συρθούμε σ’ έναν εμφύλιο πόλεμο ή ανταρσία ή οποιαδήποτε μορφή εσωτερικής σύγκρουσης… Σταμάτησε η προκλητική υποκίνηση μεταξύ των θρησκειών. Σήμερα, κανείς δε μιλά για Μουσουλμάνους και Χριστιανούς στο Λίβανο, όλη η κουβέντα γίνεται για τους Σουνίτες και τους Σιίτες στο Λίβανο… Τη μεγάλη συγκέντρωση της Παρασκευής την ονόμασαν “σιιτική συγκέντρωση”, παραβλέποντας τη μεγάλη και ισχυρή συμμετοχή όλων των θρησκειών, για να την παρουσιάσουν σα μια σιιτική διαμαρτυρία ενάντια σε μια σουνιτική κυβέρνηση. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι ούτε η διαμαρτυρία είναι σιιτική ούτε η κυβέρνηση σουνιτική».
Τα λόγια του ηγέτη της Χεζμπολά Χασάν Νασράλα, στην πλατεία των Μαρτύρων, ενώπιον εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών την περασμένη Τρίτη, ήταν κόλαφος τόσο για τις αμερικανόδουλες δυνάμεις όσο και για τα δυτικά μέσα μαζικής παραπληροφόρησης, που αρέσκονται στο παιχνίδι των «φυλετικών ταραχών», όταν αναφέρονται σε καθαρά πολιτικά ζητήματα. Γιατί η κρίση που μαστίζει αυτό τον καιρό το Λίβανο δε γίνεται για φυλετικούς λόγους αλλά είναι τα προεόρτια μιας σύγκρουσης των αμερικανόδουλων με τις αντιστασιακές δυνάμεις, όσες αντιφάσεις κι αν έχουν οι δεύτερες, που συσπειρώνουν ένα ευρύ φάσμα, από χριστιανούς Μαρωνίτες του Αούν μέχρι το λιβανέζικο «Κ»Κ που συμμαχεί με τη Χεζμπολά και την Αμάλ.
Ο Νασράλα, όμως, δεν έμεινε μόνο εκεί, αλλά πέρασε στην αντεπίθεση. Κατήγγειλε την κυβέρνηση για προδοσία, επειδή προέβαλε εμπόδια στον ανεφοδιασμό της Αντίστασης στη διάρκεια του πολέμου, ζητώντας μάλιστα να συσταθεί δικαστήριο που θα ερευνήσει τη στάση όλων των δυνάμεων κατά τη διάρκεια του πολέμου, ενώ υπερασπίστηκε για μια ακόμα φορά την αιχμαλωσία των ισραηλινών στρατιωτών λέγοντας: «Η αντίσταση απελευθερώνει γη και κρατούμενους χρησιμοποιώντας τα όπλα κι όχι τις διαπραγματεύσεις και τη διπλωματία». Κάλεσε ξανά στη δημιουργία κυβέρνησης εθνικής ενότητας ως τη μόνη λύση για τον τερματισμό της κρίσης και την αποφυγή εμφύλιας σύγκρουσης.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (Τετάρτη βράδυ), βρίσκεται σε εξέλιξη η πρωτοβουλία του Γενικού Γραμματέα του Αραβικού Συνδέσμου, Αμρ Μούσα, που μέσα σε 8 μέρες έχει επισκεφτεί δύο φορές τη Βηρυτό. Απ’ ό,τι φαίνεται, η πρόταση του Αραβικού Συνδέσμου και της σουδανικής αντιπροσωπείας είναι ο διάλογος πάνω σε τέσσερα θέματα: 1. Το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας 2. Τη σύσταση του διεθνούς δικαστηρίου για την εύρεση των υπεύθυνων της δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού Ραφίκ Χαρίρι 3. Τις πρόωρες προεδρικές εκλογές και 4. Ενα διεθνές συνέδριο δωρητών για την ανοικοδόμηση του Λιβάνου.
Την ίδια στιγμή ο Σινιόρα έριξε λάδι στη φωτιά, δηλώνοντας ότι θα παρουσιάσει για έγκριση στο κοινοβούλιο την απόφαση της κυβέρνησης όσον αφορά στη σύσταση του διεθνούς δικαστηρίου για τη διερεύνηση της δολοφονίας Χαρίρι, με στόχο την ενοχοποίηση της Συρίας και της Χεζμπολά γι’ αυτή την ύποπτη δολοφονία. Το επόμενο διάστημα θα ξεκαθαρίσει προς τα πού θα πάνε τα πράγματα.
