Κόλαφος για τους θιασώτες των ιδιωτικοποιήσεων ήταν η έκθεση της οργάνωσης Corporate Watch, που δημοσιεύτηκε στις αρχές του μήνα, για τις συνέπειες των ιδιωτικοποιήσεων στους καταναλωτές (βλ. https://www.corporatewatch.org/news/2014/dec/08/energy-rail-and-water-privatisation-costs-uk-households-%C2%A3250-year). Σύμφωνα με την έκθεση, οι ιδιωτικοποιήσεις κοστίζουν 250 λίρες (315 ευρώ) το χρόνο για κάθε νοικοκυριό της Μεγάλης Βρετανίας. Αντίθετα, οι διάφοροι επενδυτές κονομάνε γύρω στα 12 δισ. λίρες το χρόνο από τις μετοχές και τα ομόλογα των εταιριών αυτών.
Μήπως όμως οι υπηρεσίες που προσφέρουν είναι καλύτερης ποιότητας; Η έκθεση απαντά: «Ποτέ τα παράπονα δεν ήταν τόσα πολλά κατά των εταιριών αερίου και ηλεκτρισμού, το 22% των δικτύων των εταιριών υδροδότησης είχε διαρροές, ενώ ο μέσος όρος ηλικίας των τραίνων είναι μεγαλύτερος από αυτόν που ήταν πριν την ιδιωτικοποίηση. Οι τιμές και τα τέλη εξακολουθούν να αυξάνονται περισσότερο από τα εισοδήματα, κάνοντας αυτές τις ζωτικές υπηρεσίες απρόσιτες για πολλούς».
Κι όλα αυτά, επιβαρύνοντας συνεχώς τις τσέπες των νοικοκυριών αφού: «Για να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες των επενδυτών, οι λογαριασμοί και τα τέλη που τους επιβάρυναν από τις ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις συνεχίζουν να ξεπερνούν τον πληθωρισμό. Μεταξύ 2007 και 2013 οι λογαριασμοί αερίου και ηλεκτρισμού αυξήθηκαν κατά 41% και 20% αντίστοιχα σε πραγματικούς όρους. Σε πραγματικούς όρους αυξήθηκαν και οι λογαριασμοί του νερού κατά 50% από τότε που ιδιωτικοποιήθηκε, ενώ τα τέλη των σιδηροδρομικών μεταφορών αυξήθηκαν κατά 25% από το 1995».
Ο υποτιθέμενος ανταγωνισμός που θα έριχνε τις τιμές είναι μία απάτη στην εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού, πράγμα που επιβεβαιώνει η έκθεση: «Το κλασικό επιχείρημα για την ιδιωτικοποίηση είναι ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ ενός εύρους προμηθευτών για τους καταναλωτές, τους αναγκάζει όλους να δώσουν καλύτερες και πιο φτηνές υπηρεσίες. Ομως οι παροχές νερού, πολλές από τις διαδρομές των σιδηροδρόμων, τα δίκτυα μεταφοράς και διανομής ηλεκτρισμού και αερίου είναι “φυσικά μονοπώλια”: μόνο μία εταιρία λειτουργεί αυτές τις υπηρεσίες σε κάθε ξεχωριστή περιοχή, χωρίς ανταγωνισμό. Ακόμα και στον υποτιθέμενο ανταγωνισμό στην ενεργειακή αγορά κατοικίας, οι έξι μεγάλες εταιρίες ελέγχουν το 90% της αγοράς και είναι υπό διερεύνηση τώρα η εναρμόνιση των τιμών (σ.σ. μεταξύ τους)».
Η έκθεση αναφέρει επίσης, ότι πέρα από τα κλασικά έξοδα, η ιδιωτικοποίηση γέννησε νέα έξοδα. Αυτά της διαφήμισης ή των εργατοωρών που χάνονται για τους διαγωνισμούς προκειμένου να πάρουν ένα έργο. Τα χρήματα που έχουν δοθεί σε μανατζαραίους και διευθυντάδες έχουν αυξηθεί κατά 56%, καθώς πολλές λειτουργίες που παλαιότερα γίνονταν από το δημόσιο διασπώνται σε ξεχωριστές εταιρίες, οι οποίες χρειάζονται το προσωπικό αυτό για να τις φέρουν εις πέρας. Αυτός ο διασκορπισμός φτάνει σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Transport for Quality of Life research group το 1 δισ. λίρες το χρόνο, μόνο για τους σιδηρόδρομους!
