Την Παρασκευή 1 Νοέμβρη, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ) δικαίωσε εν μέρει την Κίνα σε εμπορική της διαμάχη με τις ΗΠΑ, που χρονολογείται από το 2013. Η Κίνα είχε ζητήσει την επιστροφή των χρημάτων από τους δασμούς που είχαν επιβληθεί σε κινέζικα προϊόντα, τα οποία οι ΗΠΑ είχαν θεωρήσει ότι ενέπιπταν στην κατηγορία του «ντάμπινγκ» (δηλαδή της πώλησης σε πολύ χαμηλή τιμή, ώστε να επικρατήσουν στην αγορά). Οι ΗΠΑ επέβαλαν δασμούς της τάξης των 7 δισ. δολαρίων, όμως η Κίνα προσέφυγε στον ΠΟΕ, ο οποίος ζήτησε την επιστροφή 3.6 δισ. δολαρίων, γιατί δεν πείστηκε για τον τρόπο που οι Αμερικάνοι υπολόγιζαν τις ζημιές λόγω του κινέζικου ντάμπινγκ.
Η κινέζικη νίκη στον ΠΟΕ ήταν φυσικά περιορισμένης σημασίας και μάλλον μηδαμινής αποτελεσματικότητας σε έναν πόλεμο που μαίνεται και κανένας ΠΟΕ δεν μπορεί να τον σταματήσει. Ηδη οι ΗΠΑ έχουν επιβάλει δασμούς στην πλειοψηφία των εισαγόμενων προϊόντων από την Κίνα, με την τελευταία να εφαρμόζει κι αυτή τα αντίποινά της επιβάλλοντας δασμούς σε πάνω από τα μισά εισαγόμενα προϊόντα από τις ΗΠΑ, σε ποσοστό 25% (το ίδιο δηλαδή που έχουν εφαρμόσει οι ΗΠΑ στα μισά προϊόντα που εισάγουν από την Κίνα).
Μπορεί στη συνάντηση που είχαν στις 11 Οκτώβρη στο Λευκό Οίκο ο Τραμπ με τον κινέζο αντιπρόεδρο Λιου Χι να παίχτηκε για μία ακόμα φορά το θέατρο «φιλίας», όμως δέκα μέρες μετά οι ΗΠΑ ανακοίνωναν την επιβολή νέων δασμών σε κινέζικα προϊόντα (παπούτσια, πάνες και τρόφιμα) αξίας 112 δισ. δολαρίων!
Αυτό κι αν ήταν ευτράπελο! Στη συνάντηση της 11ης Οκτώβρη ο Τραμπ θριαμβολογούσε για τη συμφωνία -που υποτίθεται ότι είναι στα σκαριά- για εξαπλασιασμό των αμερικάνικων εξαγωγών αγροτικών προϊόντων στην Κίνα (από τα 8 στα 50 δισ.!) και καλούσε τους αμερικάνους αγρότες να αγοράσουν γη και μηχανήματα για να είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν στη μεγαλύτερη παραγγελία που τους έχει γίνει στην ιστορία της αγροτικής οικονομίας (αυτά δήλωσε ο Τραμπ αυτολεξεί)! Ανακοίνωσε μάλιστα την αναβολή της αύξησης των δασμών από το 25% στο 30%, που θα λάμβανε χώρα από την 1η Οκτώβρη, όχι όμως και αυτών που σχεδιάζονται να επιβληθούν από τις 15 Δεκέμβρη (που είναι της τάξης του 15% σε προϊόντα αξίας 300 δισ. δολαρίων). Κι ενώ όλα έδειχναν ότι εξομαλύνεται η κατάσταση, οι ΗΠΑ επέβαλαν τους πρόσθετους δασμούς που αναφέραμε παραπάνω.
Σε απάντηση το Πεκίνο επέβαλε δασμούς σε αμερικάνικα προϊόντα αξίας 75 δισ. δολαρίων, συμπεριλαμβανομένου –για πρώτη φορά– του αργού πετρελαίου (στο οποίο επιβλήθηκε ένα μικρό ποσοστό δασμών, της τάξης του 5%). Σύμφωνα με καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, οι νέοι αμερικάνικοι δασμοί θα κοστίσουν γύρω στα 800 δολάρια το χρόνο στο πορτοφόλι του μέσου αμερικάνικου νοικοκυριού.
Μπορεί ο Τραμπ να υποστηρίζει ότι στον πόλεμο αυτό πληρώνει μόνο η Κίνα, όμως πάνω από 200 καπιταλιστές παραγωγής παπουτσιών (συμπεριλαμβανομένων της Nike και της Converse) υποστηρίζουν ότι οι νέοι δασμοί, που προστίθενται στους υφιστάμενους, οδηγούν στην αύξηση ακόμα και κατά 67% της τιμής ορισμένων παπουτσιών, αυξάνοντας το κόστος που θα κληθούν να πληρώσουν οι καταναλωτές κατά τέσσερα δισ. δολάρια το χρόνο. Αυτός ο πόλεμος θα κοστίσει και στις δύο οικονομίες. Οικονομικοί αναλυτές εκτιμούν μείωση του αμερικάνικου ΑΕΠ κατά 1% και του κινέζικου κατά 5% εξαιτίας αυτού του πολέμου.
Σε μια εποχή που οι αγορές είναι περιορισμένες, λόγω της περιορισμένης καταναλωτικής δυνατότητας των πλατιών λαϊκών μαζών παγκόσμια, η οποία περιορίζεται ακόμα περισσότερο λόγω της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης που σήμερα παίρνει τη μορφή της αναιμικής ανάκαμψης, ο ανταγωνισμός μεταξύ των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών του πλανήτη γίνεται όλο και πιο σκληρός. Τα χαμόγελα στις συναντήσεις είναι μόνο για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου, ώστε να πιστέψει το παραμύθι της «παγκόσμιας συνεργασίας για την ανάπτυξη», που στην πράξη αποδεικνύεται παγκόσμια σφαγή για τα υπερκέρδη των ισχυρότερων!